Αυτό δεν είναι έρωτας. Η δεκαπεντάχρονη Κατερίνα, μια συνηθισμένη έφηβη, προερχόμενη από μια συνηθισμένη οικογένεια, ένα συνηθισμένο απόγευμα, βγαίνοντας μετά από το κολυμβητήριο μετά τη συνηθισμένη της προπόνηση, γνωρίζει ανεπάντεχα ένα καθόλου συνηθισμένο αγόρι. Μπαμ! Το σύμπαν της Κατερίνας εκρήγνυται και όλο της το είναι κατακλύζεται από την παρουσία αυτού, του θεού, με το όνομα Μάρκο.
Προσωπική άποψη: Παναγιώτα Γκουτζουρέλα
Κι όμως, πόσα αγόρια κυκλοφορούν που είναι τόσο όμορφα; Με γυαλιά πιλότου και παλιού τύπου κράνος; Με λαμπερή ίριδα που σπιθίζει; Με αφοπλιστικό χαμόγελο, με χαλαρό και αμέριμνο ύφος; Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν;
Ένας μυστηριώδης δεκαοκτάχρονος με ομορφιά, τέλεια εμφάνιση, απίστευτο σεξαπίλ, βραχνή φωνή, και που με τα γυαλιά ηλίου που φορά και τη μηχανή που οδηγεί, θυμίζει ροκ σταρ. Ο Μάρκο στέκεται μπροστά της, της χαμογελά, της δίνει το χέρι του για χειραψία, της χαμογελά, της ψιθυρίζει συνωμοτικά και φεύγει αφήνοντας πίσω του μια αύρα υποσχέσεων.
Αν αυτό δεν είναι έρωτας, τότε τι είναι;
Για την Κατερίνα είναι ο απόλυτος έρωτας.
Υποσχέσεις και προσδοκίες που ο Μάρκο καταφέρνει και εκπληρώνει μία προς μία γοητεύοντας κατάφωρα την Κατερίνα, η οποία ξεχνά τον εαυτό της στην προσπάθειά της να κατανοήσει, να ταιριάξει, να συμβαδίσει με το αγόρι που θεωρεί ότι είναι ο απόλυτος έρωτας. Η γοητεία και η ισχυρή προσωπικότητα του Μάρκο δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στην Κατερίνα πέρα από το ακολουθήσει την πορεία που εκείνος χαράσσει.
Μέχρι που το μπαλονάκι της ευτυχίας αρχίζει να ξεφουσκώνει. Δύο έφηβοι προερχόμενοι από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα, με άλλη νοοτροπία και θεώρηση καταστάσεων, με ξέχωρες προτεραιότητες στη ζωή, για πόσο καιρό μπορούν να ζήσουν τον τέλειο έρωτα; Όταν οι απόψεις τους για το τι είναι σχέση και τι είναι ο έρωτας αποδεικνύεται ότι είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, τα προβλήματα εμφανίζονται. Αν θέλουν να συνεχίσουν να είναι μαζί, ένας από τους δυο θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τα πιστεύω του. Είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τον εαυτό τους σε μία σχέση που ακροβατεί ανάμεσα στον παραλογισμό και την ψευδαίσθηση;
Η ιστορία σίγουρα δεν είναι πρωτότυπη. Δύο έφηβοι γνωρίζονται, αρέσουν ο ένας στον άλλον, δημιουργούν μία σχέση. Και μετά; Όπως σε όλες τις σχέσεις, οι ήρωες καλούνται να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που εμφανίζονται. Μόνο που εδώ η σχέση από ειδυλλιακή μεταμορφώνεται ξαφνικά σε αρρωστημένη χωρίς εμφανή σημάδια. Από τη μια το καλό κορίτσι, η άριστη μαθήτρια, με οικογένεια που τη στηρίζει και την αγαπά και με υψηλό ηθικό φρόνημα, και από την άλλη το αγόρι που το κοινωνικό στάτους, η ομορφιά και η έλλειψη κανόνων στη ζωή του συγκρούονται βίαια.
Για μένα το βιβλίο έχει δύο άξονες/μάχες. Της Κατερίνας με τον Μάρκο η μία, της Κατερίνας με τον εαυτό της η άλλη, οι οποίες εκτυλίσσονται παράλληλα.
Η μάχη ανάμεσα στην Κατερίνα που δίνει τα πάντα και είναι έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες των πράξεών της και του Μάρκο που αλόγιστα την υποτιμά και τη χειραγωγεί θεωρώντας πως τα πάντα θα του συγχωρεθούν. Κάθε μορφή βίας που μπορεί να απαντηθεί σε μια σχέση εμφανίζεται εδώ, στοχεύοντας ένα έφηβο κορίτσι που παλεύει να απεγκλωβιστεί από ένα δίχτυ υβρεολογίας, σωματικής βίας, απειλών, ταπείνωσης και stalking.
Η μάχη στην οποία καλείται η Κατερίνα να νικήσει τον εαυτό της είναι και η πιο σημαντική. Να παραδεχτεί τα λάθη της, να αναλογιστεί τις πράξεις της, τις επιλογές της. Και τέλος, να καταλήξει στο αυτονόητο αλλά τόσο δύσκολο, να δώσει στον εαυτό της άφεση αμαρτιών, να παραδεχτεί ότι δεν φταίει η ίδια/το θύμα για όσα έγιναν. Ότι μερικά πράγματα δεν μπορούσε να τα προβλέψει. Ότι δεν μπορούσε να αλλάξει τον χαρακτήρα όσων αγαπούσε. Ότι δεν ευθυνόταν εκείνη για τις επιλογές των άλλων. Ότι αξίζει να διαφυλάξει την ακεραιότητα του χαρακτήρα της με όποιο τίμημα.
Είμαι η μόνη ηλίθια που δεν υποχωρεί, ίσως έχει δίκιο ο Μάρκο. Είμαι ανασφαλής, άκαμπτη, δειλή, δεν ξέρω πώς να αφήνομαι, αρνούμαι. Είμαι κορίτσι της παλιάς εποχής, γεννημένη σε λάθος μέρος τη λάθος εποχή. Γράφω σε σημειωματάριο, με το χέρι! Είμαι δεκαπέντε ετών και μιλώ για πράγματα παλιομοδίτικα, όπως, ας πούμε, για συναισθήματα! Στην ηλικία μου όλοι διασκεδάζουν, αποκτούν εμπειρίες, το είπε και μια ψυχολόγος στην τηλεόραση, το ξέρουν όλοι.
Πολύ σκληρή αλήθεια αποτελεί το σημείο στο οποίο εστιάζει η συγγραφέας, αυτό της μίμησης συμπεριφορών. Αφού το κάνουν όλοι, αφού έτσι γίνεται πλέον, αφού ξέρεις πως αν δεν συμπεριφερθείς ανάλογα θα γίνεις ο αποδιοπομπαίος τράγος, θα υποστείς ειρωνεία, χλευασμό, κοινωνική απομόνωση. Πώς μπορεί ένα έφηβος -στη συγκεκριμένη περίπτωση μια δεκαπεντάχρονη κοπέλα- να κρατήσει τις αρχές της, να υπερασπιστεί τις αξίες της και εντέλει, να διαφυλάξει τα όνειρά της;
Το άλλο σημείο στο οποίο θα σταθώ είναι η προτροπή/λύση της συγγραφέως στο ζήτημα που πραγματεύεται το βιβλίο της. Το να μην αντιμετωπίζει κάποιος τα προβλήματά του μόνος του, να μην απομονώνεται οικειοθελώς λόγω ντροπής ή φοβούμενος πως θα δεχτεί κριτική, αλλά να μιλάει, να μοιράζεται, να ζητά βοήθεια. Γιατί κανείς δεν είναι μόνος και πάντα θα υπάρχει κάποιος που μπορεί να σε στηρίξει.
Ο Μάρκο ήθελε μόνο να μου κάνει κακό αλλά δεν τα κατάφερε γιατί, πολύ απλά, δεν ήμουν μόνη.
Η Σάρα μού επαναλαμβάνει μέσα από τα αναφιλητά της, όσα λέει για να παρηγορήσει και τον εαυτό της: «Όλα πάνε καλά, εγώ είμαι εδώ, είμαστε μαζί».
Πρόκειται για ιδιαίτερα σκληρό βιβλίο το οποίο, αν και προτείνεται για εφήβους ηλικίας 13 χρονών και άνω, αδυνατώ να κατανοήσω πώς φτάσαμε στο σημείο να χρειάζεται ένα παιδί πρώτα να μάθει για τους κινδύνους του έρωτα και μετά να μάθει τον ίδιο τον έρωτα. Γιατί η Paola Zannoner αυτό έκανε. Έγραψε ένα εγχειρίδιο προειδοποίησης των κοριτσιών να αποφεύγουν τα αγόρια και έβαλε σε κάθε σελίδα του βιβλίου της φωτεινές ταμπέλες να αναβοσβήνουν με τη σήμανση ”Προσοχή! Θα την πατήσεις!”. Και μπορεί το τέλος του βιβλίου να είναι ελπιδοφόρο, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι κατακερματίζονται βάναυσα οι οποιεσδήποτε ρομαντικές φαντασιώσεις θα μπορούσε να έχει ένα έφηβο κορίτσι για τον έρωτα. Δέχομαι πως πρέπει ένα κορίτσι να μάθει να προφυλάσσει τον εαυτό της, την αυτοεκτίμησή της, τις ιδέες της. Απλά το θεωρώ πολύ σκληρό. Αν θα το πρότεινα σε κάποιο κορίτσι; Σίγουρα, ναι. Αλλά θα της έδινα και μερικά άλλα βιβλία που μιλούν για τον έρωτα με τον τρόπο που πρέπει να τον ζήσουν. Αυτό το γλυκό, ρομαντικό συναίσθημα που σου ζεσταίνει την καρδιά και σου δίνει την ώθηση να βελτιωθείς, να πας ένα βήμα παραπέρα. Αυτόν τον τρυφερό έρωτα που εγώ, η απόλυτα ρομαντική, αρνούμαι να δεχτώ πως δεν υπάρχει πια.
Περίληψη: Εντελώς απροσδόκητα, και παρά τη μικρή μου εμπειρία, γνώρισα έναν πραγματικό άγγελο. Πανέμορφο, σας διαβεβαιώνω πως δεν υπερβάλλω. Δεν έκανα σχεδόν τίποτα, το ορκίζομαι: ένα βλέμμα, μερικά τηλεφωνήματα. Θαρρείς κι ήταν όλα προκαθορισμένα, σαν σενάριο γραμμένο από αόρατο χέρι. Δε μου είχε ξανασυμβεί, και το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να μου ξανασυμβεί.
Η ιστορία μου δεν είναι ένα ανόητο μελοδραματικό ρομάντζο όπου η πρωταγωνίστρια ξεκινά ως Ασχημόπαπο και καταλήγει να τα φτιάχνει με τον αρχηγό επιτυχημένου συγκροτήματος. Όχι, όχι, δεν καταλάβατε καλά. Δεν υπήρξε κανένα είδος επιτυχίας στην περίπτωσή μου. Δε θα το πιστέψετε· κινδύνευσε η ίδια μου η ζωή.
Μια ιστορία που απευθύνεται σε κορίτσια και μιλά για κορίτσια, γραμμένη από την αριστοτεχνική πένα μιας πολυβραβευμένης συγγραφέως.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Αυτό δεν είναι έρωτας (L’ amore complicato)
Συγγραφέας: Paola Zannoner
Μετάφραση: Θεοδώρα Δαρβίρη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 224
Ημερομηνία έκδοσης: 23/6/2022
ISBN: 978-618-01-4387-4
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
