«Εβόρα» γράφει ο Κώστας Κρομμύδας και με ταξιδεύει βόρεια, σε ένα τοπίο ονειρικό, κατάφυτο, που λες και δεν το έχει πειράξει ποτέ ανθρώπινο χέρι… Λες και η ίδια η φύση, με όλη τη χρωματική της παλέτα, έχει ζωγραφίσει κι έχει συνταιριάξει ήχους κι αρώματα, μουσικές και μυρωδιές.
Προσωπική άποψη: Άννα Μπλαβάκη
Βαδίζω με την Αριάδνη κάτω από τον ίσκιο των δέντρων. Δεξιά και αριστερά μας οξιές, έλατα… Κλείνω τα μάτια κι ανασαίνω αχόρταγα τον δροσερό αέρα… Μυρίζω τα λουλούδια που έχουν φωλιάσει κάπου ανάμεσα στις πέτρες… Κόβω λίγη απ’ τη ρίγανη και την τρίβω στα χέρια μου… Ακούω το θρόισμα των φύλλων… Πίνω νερό από την πηγή που μου δείχνει η Αριάδνη και που χαρίζει ζωή σε ό,τι υπάρχει γύρω μας…
Ανασαίνω τη φύση… Κι ανασαίνω ταυτόχρονα την ίδια τη ζωή. Παρατηρώ, σοφίζομαι, γεύομαι. Αφήνομαι στη μαγεία της φύσης που μόνο δέος μπορεί να σου προκαλέσει. Δέος και σεβασμό! Ξαφνικά ακούω έναν ήχο… Kάτι κινείται ανάμεσα στα δέντρα… Αριάδνη, τι είναι; Λύκος; Φοβάμαι… Να μην ανησυχώ; Μα πώς… Aφού μας πλησιάζει…
Έπειτα, όλο αυτό που ζω, οι εικόνες, τα αρώματα, οι γεύσεις, μπερδεύονται με τις λέξεις, με παραγράφους, με σελίδες… Σηκώνω τα μάτια μου από την «Εβόρα» του Κώστα κι έχω επιστρέψει στο μπαλκόνι μου. Χαμογελάω. Αυτό συμβαίνει όταν «βουτάς» στη λογοτεχνική ψυχή του κυρίου Κρομμύδα. Οι λέξεις που διαβάζεις γίνονται ξωτικά που σε τραβούν στη μαγεία του δικού τους κόσμου… Και γίνεσαι ένα με τον κόσμο αυτό, που σε κατακλύζει και σε μαγεύει.
Με την άκρη του ματιού μου ίσα που πρόλαβα να δω ένα μικρό φουντωτό πλάσμα να πετάγεται καταμεσής του δρόμου. Ήταν μικρό για λύκος και μεγάλο για λαγός, ωστόσο κατάφερε να με αιφνιδιάσει. Πανικόβλητη έστριψα απότομα το τιμόνι προς το αντίθετο ρεύμα για να το αποφύγω και πάτησα ενστικτωδώς το φρένο, κίνηση που αποδείχτηκε λανθασμένη.
Έχοντας διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα κι έχοντας βάλει ο ίδιος τον πήχη ψηλά, δεν περίμενα πως ένα ακόμα βιβλίο του θα με άγγιζε σε τέτοιο βαθμό. Τόσο απόλυτα. Κι όμως, η κάθε λέξη, λες και είχε ψυχή και παλμό, με κράτησε κοντά της με έναν τρόπο εθιστικά γλυκό και δεν με άφησε παρά μόνο αφού έκλεισα το βιβλίο.
Ο Κώστας Κρομμύδας πλέκει με έναν μοναδικά δικό του τρόπο μια ιστορία επίκαιρη όσο ποτέ και μας προτρέπει να στραφούμε στη φύση, γιατί ουσιαστικά μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε και τον εαυτό μας. Μέσα από την Εβόρα, μας συμβουλεύει να μη φοβηθούμε τον όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσουμε, γιατί έχοντας οδηγό την Αγάπη, δεν πρόκειται να παρεκκλίνουμε ποτέ… Η ιστορία αυτή μας φωνάζει δυνατά ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ! Να αγαπάμε αληθινά ό,τι υπάρχει γύρω μας και μας περιβάλλει. Γιατί έτσι θα αγαπήσουμε ουσιαστικά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Με μια γλώσσα που ακούγεται απλή και βατή, ο κύριος Κρομμύδας μέσα από την Αριάδνη δεν αφηγείται. Απλώς αποκαλύπτει.
Διαβάζοντας την Εβόρα, ή καλύτερα «ζώντας» την Εβόρα του Κώστα, αφήνεσαι να σε μαγέψουν οι λέξεις του. Παρασύρεσαι στη ροή της ιστορίας της Αριάδνης. Κι έπειτα, έρχονται οι εξελίξεις. Διαδέχονται η μία την άλλη. Πάνω που νόμιζες πως η ιστορία τέλειωσε, έρχεται ένα γεγονός εντελώς διαφορετικό, εντελώς νέο, κι ανατρέπει ό,τι έχεις διαβάσει μέχρι τώρα, κάνοντας την καρδιά σου να χτυπά πιο γρήγορα και κάνοντάς σε να θέλεις να διαβάσεις τη συνέχεια, γιατί απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Περπατώντας στα ίδια μονοπάτια που βάδισε ο Αντώνης και η Αριάδνη, γνωρίζοντας τη δική τους «Εβόρα», καταφέρνεις να βρεις τη λύτρωση εσύ. Γιατί ασυνείδητα, χωρίς να το έχεις αντιληφθεί, έχεις περπατήσει ταυτόχρονα μέσα από μονοπάτια της δικής σου ψυχής κι έχεις ανακαλύψει ουσιαστικά και τη δική σου… «Εβόρα»…
Περίληψη: Η αγάπη, όταν τη μοιράζεσαι, μεγαλώνει…
Λένε πως όταν κάποιος σώζει μια ζωή είναι σαν να σώζει τον κόσμο όλο. Η δική μου ζωή άλλαξε τη μέρα που ο Αντώνης με γλίτωσε από βέβαιο θάνατο. Συνέχισα την πορεία μου στο δύσβατο μονοπάτι του δικού μου παραδείσου, αλλά πλέον αφουγκραζόμουν περισσότερο τη φύση, εναρμονίστηκα μαζί της, μοιάζοντας με αγρίμι που κινείται αθόρυβα στο πυκνό δάσος.
Ο Αντώνης έγινε συνοδοιπόρος μου και σκαρφάλωσε μαζί μου στην κορυφή της αγάπης. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για μας… Υπάρχουν άνθρωποι που θα μας κάνουν δώρο κομμάτια της καρδιάς τους για να τα ενώσουμε με τα σπασμένα δικά μας. Είναι εκείνοι που περιμένουν αυτή την ιδανική ώρα, όταν ο έρωτας θα φυσήξει σαν δροσερός άνεμος.
Είναι αδύνατον να αφεθούμε στο μεγαλείο της αγάπης αν σκεφτόμαστε από την αρχή την κατάληξή της. Μόνο έτσι ο καθένας μας θα ανακαλύψει τον δικό του παράδεισο. Την Εβόρα του. Αριάδνη. Εβόρα… Αέρας, άνεμος, δροσερός καιρός, δροσερός τόπος, σκιερό μέρος… Απολαμβάνουν οι αισθήσεις… Απολαμβάνει και η ψυχή… Εβόρα ή και ευώρα, η καλή ώρα, η ιδανική στιγμή της ημέρας…
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Εβόρα
Συγγραφέας: Κώστας Κρεμμύδας
Εκδόσεις: Διόπτρα
ISBN: 978-960-653-070-8
Hμ. Έκδοσης: 12/05/2020
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επεξεργασία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή – Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
