Το βιβλίο «Γκούρι σημαίνει πέτρα» της Θεοδώρας Κατσιφή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο και απευθύνεται σε ηλικίες εννιά ετών και άνω. Η Πατρίτσια-Ευγενία Δεληγιάννη είναι η εικονογράφος του.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Ένα βιβλίο που με γύρισε πίσω στην παιδική μου ηλικία, στη δεκαετία του ’80, τότε που τα παιδιά, ένα τσούρμο, περνούσαν τα καλοκαίρια τους σε κάποιο χωριό με τους παππούδες. Τότε που γύριζαν όλη την ημέρα έξω και μαζεύονταν στο σπίτι μόνο για φαγητό και ύπνο. Δίνει μια πολύ καλή ευκαιρία στα σημερινά παιδιά να γνωρίσουν τη ζωή των γονιών τους όταν εκείνοι ήταν παιδιά. Το βιβλίο αποτελείται από μικρά κεφάλαια με πολλές αναφορές στη δεκαετία του ’80, στα μουσικά συγκροτήματα, στην ελληνική επαρχία. Η γραφή είναι κοφτή, λιτή, ενώ η εικονογράφηση σε τόνους γκρι-σιέλ θυμίζει εικόνες βιβλίων περασμένων δεκαετιών.
Ήταν το δικό μου βουνό αυτός ο λόφος
από σκίνα και πέτρα.
O ήλιος έκαιγε το χώμα και οι οχιές άφηναν
το δέρμα τους.
Πέτρα, σκίνα, φρύγανα, γαϊδουράγκαθα.
Βουνό ήταν μέσα μου.
Μεγάλο, δυσπρόσιτο.
Σ’ αυτόν το βραχώδη τόπο άφηνα κάθε
καλοκαίρι το δικό
μου δέρμα.
Ηρωίδα του βιβλίου είναι η Θεοδώρα, που περνά τα καλοκαίρια της στο χωριό της γιαγιάς της μαζί με ένα τσούρμο παιδιών διαφορετικών ηλικιών.
Με αφορμή τη διεκδίκηση ενός γουόκμαν που φέρνουν μαζί τους τρεις αδελφές από την Αμερική που περνούν κι εκείνες το καλοκαίρι τους στο χωριό, η Θεοδώρα θα μάθει τι έχει συμβεί στη Γεωργίτσα, ένα κορίτσι που ζούσε στο χωριό και μια μέρα χάθηκε. Κανένας μεγάλος δεν τους λέει τι έχει συμβεί σε αυτό το κορίτσι. Όλα τα παιδιά φοβούνται τον «αγριάνθρωπο» πατέρα της. Πολλά ακούγονται για αυτόν. Ύστερα είναι και ο Θέμης, ο αδελφός του χαμένου κοριτσιού, ο «χαζός» του χωριού.
Η Θεοδώρα είναι αποφασισμένη να μάθει την αλήθεια για το τι έχει συμβεί στη Γεωργίτσα.
Παλιά δεν ήταν έτσι. Όλοι το ξέρανε. Ήταν άξιος άνθρωπος μέχρι που γεννήθηκε ο Θέμης. Ο μοναχογιός του. Αυτό του στοίχισε. Αυτό στοίχισε σε όλους. Ένα πρόβατο με όψη αρκούδας. Η μάνα του παραλίγο να πεθάνει στη γέννα τόσο μεγάλος που ήταν. Ήρθε στον κόσμο χωρίς να κλάψει. Μαύρος σαν το μελάνι της σουπιάς.
Πολλά τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο. Η συγγραφέας πετυχαίνει να μεταφέρει νοερά τους αναγνώστες της στη δεκαετία του ’80 στην ελληνική επαρχία. Δεν είμαι σίγουρη αν ένα παιδί δέκα ετών σήμερα θα μπορέσει να διαβάσει το βιβλίο. Θεωρώ ότι είναι για παιδιά δώδεκα ετών και άνω. Βέβαια, περισσότερο αγγίζει τους γονείς των παιδιών, που τους ξυπνά αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων με τα ανέμελα καλοκαίρια σε κάποιο νησί ή χωριό. Είναι όμως σίγουρα ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.
Περιγραφή: Μια ιστορία για ένα χωριό, ένα τσούρμο παιδιά κι έναν αγριάνθρωπο. Κάθε καλοκαίρι, μόλις έρχονταν οι αμερικάνες, το τσούρμο παρασυρόταν σε ακόμη μεγαλύτερες σκανταλιές κι αταξίες, κάνοντας το χωριό άνω κάτω. Όμως κανείς δεν περίμενε πως εκείνο τον Αύγουστο ένα δωδεκάχρονο κορίτσι από την Αθήνα θα προκαλούσε τις αμερικάνες και θα έκανε τα πάντα για ν’ ανακαλύψει πώς χάθηκε πριν από χρόνια μια κοπέλα. Διακοπές στο χωριό με τη γιαγιά. Κάτω από έναν ήλιο που καίει την πέτρα χτίζονται παιδικές φιλίες, γιορτάζεται η ελευθερία και τολμηροί μικροί ντετέκτιβ αποκαλύπτουν μεγάλα μυστικά.
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Γκούρι σημαίνει πέτρα
Συγγραφέας: Θεοδώρα Κατσιφή
Εικονογράφος: Δεληγιάννη Πατρίτσια-Ευγενία
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
ΙSBN: 9789604712281
Έτος Έκδοσης: 2021
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
