Ο Χάρης Καραθύμιος στο πρώτο του βιβλίο, με έναν ιδιαίτερο ντετέκτιβ. Με ένα σκοτεινό εξώφυλλο εμφανίζεται ο συγγραφέας στο ντεμπούτο του σε τούτο το ιδιαίτερο βιβλίο με τίτλο Ο Σκορπιός. Η διαφορετικότητα του μυθιστορήματος έγκειται στο γεγονός ότι ο κεντρικός χαρακτήρας του είναι ένας ντετέκτιβ που αναλαμβάνει ειδικές έρευνες.
Προσωπική άποψη: Κωνσταντίνα Μόσχου
Πρόκειται για μυστηριώδεις υποθέσεις που φαντάζουν υπερφυσικές, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, κάτι που επιχειρεί να αποδείξει κάθε φορά, όντας ρεαλιστής ο ίδιος.
Ο συγγραφέας έχει έναν ωραίο τρόπο να ενορχηστρώνει καταστάσεις που προκαλούν στον αναγνώστη αμφιβολίες. Τι είναι ρεαλιστικό και γήινο και τι ξεφεύγει από τα όρια και τείνει να δημιουργεί φαντάσματα; Στο απομονωμένο Καστρί, οι κάτοικοι έχουν στήσει μύθους γύρω από οτιδήποτε ανερμήνευτο συμβαίνει στον τόπο τους, και το αποδίδουν σε ένα τερατώδες ον, που ονοματίζουν Σκορπιό. Καλούν λοιπόν τον ιδιωτικό ερευνητή Γαβριήλ Γάκο, να βγάλει άκρη με τους φόνους που υποτίθεται ότι προκαλούνται από αυτό το υπερφυσικό πλάσμα.
«Τα μικρά, απομονωμένα μέρη έχουν μια παράξενη επίδραση πάνω σου. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Είναι σαν μία γυάλα με χρυσόψαρα. Όλα είναι αλλιώς όταν τα παρατηρείς απέξω. Ασήμαντα και απλά. Όταν, όμως, είσαι μες στη γυάλα, τα πάντα έχουν ένα ειδικό βάρος και τίποτα δεν είναι πια εύκολο».
Το σκηνικό είναι ιδανικό για να βουτήξουμε στους μύθους και στους θρύλους της ελληνικής υπαίθρου, όταν ο ντετέκτιβ καταφθάνει αντικρίζοντας ένα σκεπασμένο από χιόνι χωριό, το ρεύμα έχει κοπεί, οι τηλεπικοινωνίες το ίδιο, ενώ οι φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον, σε ένα χωριό όπου κυριαρχεί η προκατάληψη και η μισαλλοδοξία. Τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, λες και η κρυφή αρμονία των πάντων έχει σκεπαστεί από το χιόνι ή από άλλους εξωτερικούς παράγοντες, όπως μυστικά, αντιπαλότητες, μίση και πάθη των κατοίκων.
«Έτσι όπως έβλεπε τον Γαβριήλ να αναπαριστά τα γεγονότα, του ήρθε στο μυαλό ο Μπομπ Ρος, ο ζωγράφος των τοπίων, από εκείνη την εκπομπή που παιζόταν παλιά στην κρατική τηλεόραση. “Ίσως να ζει εδώ ένα δέντρο. Κάπου εδώ ίσως να ζει ένας θάμνος”».
Κυρίως όμως, αυτό που έρχεται, αυτό που πρόκειται να ’ρθει, είναι το πιο τρομακτικό σε σχέση με οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο ντετέκτιβ:
«Κάτι δεν κολλούσε, η απουσία οποιουδήποτε ήχου. Ο Γαβριήλ αισθάνθηκε προς στιγμήν σαν αστροναύτης στο φεγγάρι. Μπορούσε σχεδόν να ακούσει τους χτύπους της καρδιάς του. Ήταν αργοί και σταθεροί. Το πιο παράξενο, ωστόσο, ήταν άλλο. Σε αντίθεση με ό,τι πίστευε τα τελευταία δύο χρόνια, η καρδιά του χτυπούσε ακόμα».
Εξαιρετικά στημένη η ατμόσφαιρα του βιβλίου, βαριά αλλά με κατά τόπους υποδόριο χιούμορ από τον ίδιο τον ήρωα ή και από δευτερεύοντες χαρακτήρες που όμως έχουν έναν σημαντικό ρόλο. Καθώς προχωρά η πλοκή, όλα δένουν προς κάτι που δεν επιδέχεται εξήγηση, αλλά το χειρότερο είναι η ψυχική κατάσταση του ήρωα. Φαίνεται πως ο δαίμονας που κρύβει μέσα του είναι κατά πολύ πιο επικίνδυνος από τον άλλο, τον εξωτερικό. Ο νους του ανθρώπου μπορεί να κατασκευάσει τους χειρότερους φόβους:
«Και ποια ήταν η αλήθεια; Του ήταν αδύνατον να τη δει· ήταν κλειδωμένη. Ένα μέρος όπου σφραγίζονται αναμνήσεις. Ένα μέρος που τους προστατεύει απ’ το να χάσουν τον εαυτό τους».
Το βιβλίο Ο Σκορπιός δεν είναι πολυδαίδαλο στην πλοκή, αλλά στη σκέψη του ήρωα. Ο ίδιος χάνεται σε μυστήριους τόπους, μπορεί μάλιστα κάπου να δει τη νεκρή κορούλα του να του ψιθυρίζει «Γατούλη», όπως συνήθιζε να τον αποκαλεί, ή ακόμα να ψάχνει τη σχέση του μέσα από τις γυναίκες που γνωρίζει, που για κείνον δεν σημαίνουν πια τίποτε, πέρα από ένα αντικείμενο ηδονής. Ένας όμορφος «Γατούλης» που όμως έχει πεθάνει το συναίσθημα μέσα του, και ξυπνά την πιο ακατάλληλη ώρα, όταν πρέπει να πολεμήσει ενάντια σε αυτό. Πιθανότατα δεν γνωρίζει και ο ίδιος πού βαδίζει. Έχει την παρατηρητικότητα ενός Χολμς, την οξυδέρκεια ενός Πουαρώ, αλλά και τον μηδενισμό και την καταστροφική ευφυΐα ενός Πόου. Θα προσπαθήσει να αλλάξει. Να θυμηθεί. Να λύσει την υπόθεση. Να ζήσει.
«Ο καιρός αλλάζει, είχε πει. Και μαζί του και οι άνθρωποι. Είπε ότι έτσι θέλουν να πιστεύουν όλοι. Είναι, όμως, οι άνθρωποι που αλλάζουν και μαζί τους ο καιρός».
Πιθανότατα θα δούμε πάλι τον ήρωα εν δράσει και είμαι πολύ περίεργη πώς θα εξελιχθεί, τώρα πλέον που γνωρίζει τα εσώτερά του και τα γνωρίζουμε μάλιστα κι εμείς. Πέρα από το επόμενο βήμα του συγγραφέα, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την ποιότητα της γραφής του, και το γεγονός ότι δεν προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τη σημερινή μανιέρα του θρίλερ που σοκάρει δίχως λόγο, αλλά ακολούθησε τον δικό του πρωτότυπο τρόπο ενός κυνηγού μη φαντασμάτων, σε έναν κόσμο υπαρκτό, σύγχρονο, αλλά απομονωμένο.
Κυρίως όμως, το προτέρημα του μυθιστορήματος Ο Σκορπιός είναι ότι δεν αφήνει κενά στον αναγνώστη, και προπάντων δεν επιδιώκει να δημιουργήσει τρόμο, παρά να διατηρεί μια παρόμοια ατμόσφαιρα, πικρή, ζοφερή, γεμάτη αγωνία, με μικρές αφηγήσεις ανάμεσα, όπου φωλιάζει η ελπίδα και το χιούμορ.
Περίληψη: Ο θάνατος ενός δεκαεφτάχρονου έρχεται να αναστατώσει τη ζωή ενός ορεινού χωριού. Οι κάτοικοι εύκολα θα πιστέψουν ότι μια οντότητα που πλανιέται στο δάσος είναι η υπεύθυνη, θεωρούν ότι το χωριό τους είναι στοιχειωμένο εδώ και πολλά χρόνια. Οι έρευνες θα ενταθούν όταν ο πατέρας δέχεται ένα τηλεφώνημα και ακούει τη φωνή του νεκρού παιδιού του.
Την υπόθεση αναλαμβάνει ο ιδιωτικός ερευνητής Γαβριήλ Γάκος. Όλοι είναι αθώοι και ένοχοι ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή που άλλες τρεις δολοφονίες θα τους συγκλονίσουν. Ποιος είναι αυτός που κρύβεται πίσω από τη μάσκα του Σκορπιού; Μια σκιά από το παρελθόν ή κάποιος που ζει σε αυτή τη μικρή κοινωνία;
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Ο Σκορπιός
Συγγραφέας: Χάρης Καραθύμιος
Εκδόσεις: Λιβάνης
ΙSBN: 978-960-143-663-0
Σελίδες: 448
Ημερομηνία έκδοσης: 20/07/21
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
