Κρατάω στα χέρια ένα βιβλίο που ανυπομονούσα να διαβάσω! Οι σελίδες άνοιξαν για να βρεθώ κατευθείαν στην αυλή του Άξτον. Το «Ο θρόνος των μυστικών» με μετέφερε σε έναν κόσμο γεμάτο πειρασμούς, ίντριγκες και χιούμορ τόσο κοφτερό, που έκοβε μέχρι και τη σιωπή.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Η Κέρι Μανισκάλκο άλλαξε πάλι γήπεδο: άφησε πίσω της την οργή και τη ζήλια, ρίχνοντάς με στη… λαίμαργη, αμαρτωλή αυλή του Πρίγκιπα της Λαιμαργίας, Γκάμπριελ Άξτον, με φήμη ρέμπελου, αμετανόητου κυνηγού και λάτρη της απόλαυσης. Απέναντί του μια πεισματάρα γυναίκα, η Αντριάνα Σεντ Λούσεντ, ρεπόρτερ με όπλο τη γλώσσα και την αμφιβολία, έτοιμη να φέρει τα πάνω κάτω, να ξεγυμνώσει μυστικά και να αναμετρηθεί μαζί του, όπως κανείς άλλος δεν τόλμησε.
Το «Ο θρόνος των μυστικών», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος σε μετάφραση του Γιώργου Αγγελίδη, είναι το δεύτερο, αυτοτελές κεφάλαιο στη σειρά «Οι Πρίγκιπες των Αμαρτημάτων». Η συγγραφέας χτίζει τον κόσμο της με κάθε λεπτομέρεια, με ζωντανές αυλές, πλούσια court politics και ίντριγκα, αλλά κρατά ταυτόχρονα την εστίαση στις σχέσεις, το παιχνίδι εξουσίας και τις προσωπικές εμμονές των ηρώων της.
Ο Άξτον δεν έμεινε στο φόντο, όπως ίσως περίμενε κάποιος από τον προηγούμενο τόμο, αλλά ανέλαβε όλο το κέντρο της σκηνής: πληθωρικός, χαρισματικός, ατακαδόρος, αλαζόνας, με αυτοπεποίθηση που συχνά αγγίζει το θράσος. Η Αντριάνα, απ’ την άλλη, δεν φοβάται να σταθεί απέναντί του, να του αντιμιλήσει, να κυνηγήσει τη δική της αλήθεια, ακόμα κι όταν νιώθει πως χάνει έδαφος.
Κάθε παιχνίδι εξουσίας κρύβει πιο βαθιά παιχνίδια καρδιάς.
Αυτό που μέτρησε περισσότερο στη ροή του «Ο θρόνος των μυστικών» ήταν το μπρα-ντε-φερ ανάμεσα στον Άξτον και την Αντριάνα. Το εχθρικό φλερτ τους ξεκίνησε με μπηχτές, γέλια, κόντρες, έναν ερωτικό ηλεκτρισμό που κράτησε ζωντανή κάθε σκηνή, τουλάχιστον για το πρώτο μισό του βιβλίου.
Η χημεία τους δυναμική, αλλά γύρω στη μέση η έντασή της κάπως εξατμίστηκε: η συγγραφέας άλλαξε ταχύτητα, οι ήρωες έγιναν ξαφνικά πιο πρόθυμοι να ενδώσουν και το εχθρικό πάθος υποχώρησε σε ένα ερωτικό ενδιαφέρον λιγότερο πειστικό από όσο υπόσχονταν οι πρώτες σκηνές. Όσοι λατρεύουν τα enemies-to-lovers θα χαρούν με το έξυπνο banter, αλλά ίσως να απογοητευτούν από την ευκολία με την οποία μεταστράφηκε σε απλό ρομάντζο, χωρίς να κορυφωθεί όπως άξιζε.
Όσο πιο βαθιά κρύβεις τα μυστικά σου, τόσο πιο θορυβώδη γίνονται όταν σπάσουν…
Η Αντριάνα αναλαμβάνει να ξετυλίξει το κουβάρι των ψεμάτων, να βουτήξει σε ίντριγκες, φήμες, παγίδες, αλλά -λόγω της αδυναμίας της πλοκής κι εδώ- συχνά μένει στο περιθώριο της δράσης. Οι αποφάσεις παίρνονται δίπλα της, όχι από την ίδια. Μένει παρατηρητής, ακόμα κι όταν η ιστορία απαιτεί να πρωταγωνιστήσει. Η ίδια το αναφέρει εσωτερικά αρκετές φορές, αλλά το γεγονός αυτό δεν αλλάζει: είναι εκεί, συμμετέχει, επηρεάζει τον Άξτον, όμως σπάνια γίνεται ο κινητήριος μοχλός εξέλιξης. Αυτό κάπως αφαιρεί δυναμική από το τελικό αποτέλεσμα, αφήνοντας έναν μικρό σκιερό χώρο εκεί που η ιστορία χρειαζόταν λίγη ακόμα φλόγα.
Οι αυλές των δαιμόνων δεν συγχωρούν εύκολα. Ούτε οι δικοί σου δαίμονες.
Η πλοκή ωστόσο κινείται γρήγορα, με αρκετές ανατροπές, έρευνες, διαγωνισμούς, μυστικά και διασταυρούμενα πάθη. Έχει στιγμές που πλεονάζουν – επαναλαμβανόμενες σκηνές, λίγο παραπάνω διάλογο από όσο χρειάζεται, κάποιες υποπλοκές που αποσυντονίζουν κι ένα φινάλε που τρέχει απότομα για να δώσει λύση σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα. Εκεί αποπροσανατολίζονται λίγο οι ισορροπίες και χάνεται η αίσθηση κορύφωσης που αξίζει ένα τόσο θεαματικό σκηνικό. Πάντως η ιστορία διατηρεί την ψυχαγωγική της αξία καθ’ όλη τη διάρκειά της. Οι ερωτικές σκηνές είναι έντονες και αρκετά τολμηρές, με αναφορές σε κυρίαρχους/υποτακτικούς, άρα απευθύνονται σίγουρα σε αναγνωστικό κοινό άνω των 20 ετών.
Δεν υπάρχει δικαιοσύνη χωρίς να πληρώσεις το τίμημα της αλήθειας.
Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες κλέβουν κάποιες φορές την παράσταση (όσοι διάβασαν τις προηγούμενες ιστορίες θα χαρούν με τις εμφανίσεις των Envy, Camilla, Blade κ.λπ.), ενώ το στοιχείο της αδερφικής ή δαιμονικής αλληλεπίδρασης κρατά μια δική του δυναμική.
Κανένα παραμύθι δεν γράφεται χωρίς αίμα, χωρίς προδοσία, χωρίς μια μικρή γεύση ελευθερίας…
Κλείνοντας το βιβλίο «Ο θρόνος των μυστικών», σκέφτομαι: Πόσα απ’ τα μυστικά μας τολμάμε να αποκαλύψουμε όταν φτάσει η ώρα να βάλουμε κι εμείς το δικό μας στοίχημα στον θρόνο;
Περίληψη: Στο δεύτερο ατμοσφαιρικό, αυτοτελές βιβλίο της σειράς φαντασίας της Κέρι Μανισκάλκο «Οι Πρίγκιπες των Αμαρτημάτων», που διαδραματίζεται στον κόσμο του Βασιλείου των Δαιμόνων, δύο αντίπαλοι ξανασυναντιούνται σε ένα θανάσιμο κυνήγι.
Ένας αμαρτωλός πρίγκιπας. Μια αποφασισμένη ρεπόρτερ. Μια επικίνδυνη αντιπαλότητα. Ο Γκάμπριελ Άξτον –ο Πρίγκιπας της Λαιμαργίας και αυτοαποκαλούμενος γυναικοκατακτητής– ζούσε πάντοτε για τις απολαύσεις: το νόστιμο φαγητό, τις ελκυστικές γυναίκες και το κυνήγι.
Όταν ένα κυνήγι παίρνει επικίνδυνη τροπή, συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά στη δαιμονική αυλή του. Με τον χρόνο να μετρά αντίστροφα, ζητά βοήθεια από το μοναδικό άτομο που ίσως μπορέσει να αποκαλύψει την αλήθεια: μια δημοσιογράφο που αποφεύγει εδώ και μια δεκαετία…
Η Αντριάνα Σεντ Λούσεντ επιχειρεί εδώ και χρόνια να ξεθάψει κάτι επιβαρυντικό για τον Γκάμπριελ Άξτον, έτσι ώστε όλοι επιτέλους να δουν ποιος πραγματικά είναι. Όμως ποτέ δεν περίμενε να ακούσει μια φήμη τόσο τρομακτική, που μοιάζει απίστευτη. Σύντομα η έρευνά της την οδηγεί στο μέρος που φοβάται περισσότερο… στη διαβόητη αυλή του Άξτον.
Για να εμποδίσουν το σκοτάδι να πέσει στο βασίλειό τους, ο Άξτον και η Αντριάνα θα ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε έναν τεράστιο κίνδυνο. Όμως, καθώς ο καθένας τους κρατάει τα μυστικά του για τον εαυτό του, θα καταφέρουν οι δυο τους να βρουν την αλήθεια πριν είναι πολύ αργά; Και θα μπορέσουν να διαχειριστούν μια εξίσου ανησυχητική φήμη ότι ίσως, τελικά, να μη μισούν τόσο πολύ ο ένας τον άλλον;
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: O Θρόνος των Μυστικών
Συγγραφέας: Kerri Maniscalco
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Μετάφραση: Γιώργος Αγγελίδης
ISBN: 978-960-645-746-3
Σελίδες: 728
Έτος έκδοσης: 07/05/2025
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
