Outlander – Στη Δίνη των Αιώνων
Προσωπική άποψη: Ζωή Τσούρα
Η ιστορία της Κλαιρ και του Τζέιμι συνεχίζεται. Πίσω στο 1746, ο Τζέιμι, αν και βαριά τραυματισμένος, επιβιώνει από την ολέθρια μάχη του Καλόντεν. Γλυτώνει την εκτέλεση τελευταία στιγμή και δραπετεύει στα εδάφη του Λάλιμπροχ, όπου περνά εφτά ολόκληρα χρόνια να ζει κρυμμένος σε μια σπηλιά, αποφεύγοντας τους Άγγλους δραγόνους.
Η παρουσία του όμως εκεί θέτει σε διαρκή κίνδυνο την αδερφή του, την οικογένειά της, και το Λάλιμπροχ το ίδιο, κι έτσι τα επόμενα χρόνια ο Τζέιμι θα διαλέξει να τα περάσει στη φυλακή του Άρντσμουιρ. Μία εύθραυστη φιλία αρχίζει να αναπτύσσεται μεταξύ εκείνου και του Λόρδου Τζον Γκρέι, διοικητή της φυλακής, και όταν η φυλακή τελικά κλείνει, αντί να σταλεί με τους άλλους κρατούμενους στις Αμερικανικές αποικίες, ο Τζέιμι στέλνεται ως εργάτης στο υποστατικό ενός Άγγλου αριστοκράτη. Κερδίζοντας χάρη για τα εγκλήματά του, καταφέρνει μετά από χρόνια να κινήσει ως ελεύθερος άνθρωπος πλέον για το Εδιμβούργο…
Στο 1968, η Κλαιρ, η κόρη της Μπριάννα, και ο ιστορικός Ρότζερ Γουέικφιλντ, ακολουθούν αυτήν την πορεία του Τζέιμι μέσα από προφορικές ιστορίες των Χάιλαντς, έγγραφα και ιστορικά αρχεία, τα οποία συγκεντρώνουν με επίπονη έρευνα από διάφορα μέρη της Σκωτίας. Όταν ανακαλύπτουν αξιόπιστες πληροφορίες ότι ο Τζέιμι είναι ακόμα ζωντανός 20 χρόνια μετά το Καλόντεν – όσα έχουν περάσει και στο χρόνο της Κλαιρ – εκείνη αποφασίζει να γυρίσει πίσω να τον βρει, έχοντας επίγνωση ότι είναι το τελευταίο ταξίδι που το σώμα της μπορεί να αντέξει μέσα από τις πέτρες κι έτσι αφήνει την κόρη της πίσω για πάντα.
“Σε έχω δει τόσες φορές,” είπε με τη φωνή του να ψιθυρίζει ζεστή στο αυτί μου. “Έχεις έρθει σ’εμένα τόσο συχνά. Όταν ονειρευόμουν. Όταν καιγόμουν στον πυρετό. Όταν ένιωθα τέτοιο φόβο και μοναξιά, που ήξερα ότι ήταν καλύτερα να πέθαινα. Όποτε σε χρειαζόμουν, πάντα σε έβλεπα, χαμογελαστή, με τα μαλλιά σου να κατσαρώνουν γύρω από το πρόσωπό σου. Αλλά ποτέ δε μου μιλούσες. Και ποτέ δε μ’άγγιζες.”
Το τελευταίο κομμάτι του βιβλίου διαδραματίζεται στο Εδιμβούργο το 1766, όπου η Κλαιρ και ο Τζέιμι επανασυνδέονται μετά από είκοσι χρόνια αποχωρισμού. Η ζωή του Τζέιμι είναι διαφορετική πλέον, αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνη από πριν: διατηρεί ένα τυπογραφείο όπου τυπώνει παράνομα φυλλάδια, επιδίδεται σε λαθρεμπόριο, και διαμένει σε έναν οίκο ανοχής. Την καθημερινότητά του περιπλέκει περαιτέρω ο δεκαπεντάχρονος ανιψιός του Ίαν, ο οποίος το σκάει από το σπίτι του στο Λάλιμπροχ για να δουλέψει στις παράνομες δραστηριότητες του θείου του στην πόλη.
Νομίζω σε αυτό το βιβλίο άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα συννεφάκια. Μέχρι τώρα παρακολουθούσαμε μία καλά καθορισμένη ιστορία: μία ιστορία που περιστρεφόταν γύρω από τους Ιακωβίτες και την εξέγερσή τους και θα τελείωνε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη μάχη του Καλόντεν. Στην μετά Καλόντεν εποχή, η σειρά χάνει ένα τεράστιο κομμάτι της ταυτότητάς της και επιχειρεί να επαναπροσδιοριστεί… προς το παρόν ανεπιτυχώς.
Οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες του Τζέιμι ως φυγά και ως φυλακισμένου αποτελούν μία λογική συνέχεια της ιστορίας, και είχαν το περισσότερο ενδιαφέρον σε αυτό το βιβλίο. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν πλέον κατακτάται αυτό που τίθεται ως στόχος: η επανένωση της Κλαιρ και του Τζέιμι στο 1766. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει καμία πλοκή. Είναι λες και η συγγραφέας δεν ξέρει τι ακριβώς να τους κάνει, και τους μπλέκει σε περιπέτειες οι οποίες στερούνται της ουσίας και της βαρύτητας των όσων αντιμετώπιζαν στα προηγούμενα βιβλία.
“Σε αγγίζω τώρα.” Άπλωσα το χέρι και το διέτρεξα απαλά στον κρόταφο, το αυτί, το μάγουλο και το σαγόνι του. Μετά το χέρι μου κατέβηκε στο σβέρκο του, κάτω από τα δεμένα κόκκινα μαλλιά, και εκείνος σήκωσε επιτέλους το κεφάλι και έκλεισε το πρόσωπό μου στα χέρια του, με την αγάπη να λάμπει μέσα στα σκουρογάλανα μάτια του.
“Μη φοβάσαι άλλο,” μου είπε απαλά. “Είμαστε οι δυο μας τώρα.”
Οι στερεοτυπικοί και επίπεδοι δευτερεύοντες χαρακτήρες – καμία σχέση με τους πλούσιους και ζωντανούς χαρακτήρες που δημιούργησε η συγγραφέας στα προηγούμενα βιβλία – δεν καταφέρνουν να προσθέσουν κάτι. Οι διάλογοι τραβάνε 
χωρίς να εξυπηρετούν τίποτε, το χιούμορ αρχίζει να παρακμάζει, κάποιες πράξεις φαίνονται εκτός χαρακτήρα για τους πρωταγωνιστές. Η Κλαιρ και ο Τζέιμι έχουν περάσει είκοσι χρόνια χωριστά, μία ολόκληρη ζωή στην ουσία, κι όμως συνεχίζουν τα πράγματα από εκεί που τα άφησαν σα να μην πέρασε μια μέρα, σαν αυτό το διάστημα να μην τους ωρίμασε και να μην τους άλλαξε καθόλου, ούτε συναισθηματικά αλλά ούτε και σωματικά. Επίσης έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό να ερωτεύονται όλοι τον Τζέιμι, άντρες και γυναίκες.
Θα θεωρήσω αυτό το βιβλίο ως ένα μεταβατικό στάδιο στη σειρά. Σαφώς και θα της δώσω μία ευκαιρία και θα διαβάσω το επόμενο όταν κυκλοφορήσει, ελπίζοντας ότι το Outlander θα σταματήσει να σκουντουφλάει στα σκοτεινά, θα βρει την καινούρια του ταυτότητα, και θα χαράξει μία νέα πορεία που θα επαναφέρει την αίγλη των προηγούμενων βιβλίων.
Περίληψη: Στη Δίνη των Αιώνων Μια μοιραία αποκάλυψη που θα αλλάξει τη ζωή της Κλαιρ Ράνταλ για πάντα…
Κάλοντεν, 1746. Ο γενναίος Τζέιμι Φρέιζερ έχει πέσει στο πεδίο της μάχης, όπου ήταν σίγουρος πως θα πέθαινε. Ωστόσο, ξανασηκώνεται ολοζώντανος μα τραυματίας για να έρθει αντιμέτωπος με την εκτέλεση ή τη φυλακή. Και οι δύο προοπτικές ωχριούν μπροστά στον πόνο της απώλειας: η γυναίκα του έχει φύγει για πάντα – ο ίδιος την έστειλε πίσω στο μέλλον για την ασφάλεια της ίδιας και του αγέννητου παιδιού τους.
Κι όμως, κάποιες φορές το «για πάντα» διαρκεί λιγότερο από όσο νομίζουμε… Το 1968, η καρδιά της Κλαιρ κοντεύει να σπάσει, καθώς ανακαλύπτει ότι ο σύζυγός της τελικά επέζησε. Με τη βοήθεια της κόρης της, σχεδόν ενήλικης πια, η Κλαιρ αποφασίζει να επιστρέψει για να βρει τον άντρα που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεχάσει…
Η συνέχεια μιας πολυδιάστατης σειράς, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και ενθουσίασε εκατομμύρια αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Στη Δίνη των Αιώνων
Σειρά: Outlander, Βιβλίο 5ο (Μετάφραση του πρώτου μισού του τρίτου βιβλίου της σειράς, με τίτλο Voyager)
Συγγραφέας: Diana Gabaldon
Εκδόσεις: Anubis
Έτος έκδοσης: 2017
Αριθμός Σελίδων: 656
Επεξεργασία εικόνας: Παναγιώτα Γκουτζουρέλα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
