Πώς γράφτηκε το Μπλε II
Τριλογία «Μπλε» και «Πώς γράφτηκε το Μπλε II», αφού οι Κύκλοι έγιναν τόσο Θρύψαλα που σκόρπισαν παντού και δεν χώρεσαν στο πρώτο βιβλίο! Και δεν ήταν μόνο τα Θρύψαλα που δεν χώρεσαν, ήταν κι οι πρωταγωνιστές! Κι άνοιξε η νέα σελίδα κι όλοι πήραν φόρα! Νέοι πρωταγωνιστές έσμιξαν μαζί με τους παλιούς και νέα γεγονότα συνέδεσαν την παλιά πλοκή με την συνέχεια. Έντονο στοιχείο τα παιδιά του πρώτου βιβλίου που μεγάλωσαν. Η δεύτερη γενιά, δημιούργησε το Μπλε 2!
Γράφει η Στάλω Φωτιάδου
Από τις ιδέες που είχα χρόνια στο μυαλό κι αποτέλεσαν βάση για την εξέλιξη της πλοκής στο πρώτο βιβλίο, η μόνη που δεν εξελίχθηκε ήταν εκείνη μιας οικογένειας που ο μεγάλος γιος είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Από την ιδέα είχα κλέψει τον πατέρα του νέου κι έφτιαξα τον Λέανδρο, κάνοντας αναφορά στον γιο του που είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Αυτή η ιδέα ήταν το ερέθισμα για την εξέλιξή της στο Μπλε 2 κι επίσης μια καλή ευκαιρία να εισχωρήσω πιο βαθιά μέσα στο σπίτι του Λέανδρου. Η σκέψη ενεργοποίησε την περιέργεια να μπω στην ψυχή της δεύτερης γενιάς. Είχα ανάγκη να νιώσω τι ένιωθαν τα παιδιά του Λέανδρου και του Παύλου, όσο έγραφα την ιστορία των γονιών τους στο πρώτο Μπλε.
Η γνωριμία μου μαζί τους θα με οδηγούσε στο παρακάτω της πλοκής και στους γονείς τους. Αυτό ήταν το άλλο ζητούμενο, να βρω στο παζλ του Μπλε κι άλλα, καλά κρυμμένα κομμάτια των αρχικών πρωταγωνιστών να τα επεξεργαστώ! Να βρω πλευρές του εαυτού τους που δεν είχαν βγει ακόμα στην επιφάνεια. Να ανακαλύψω τα δικά τους λάθη, μιας και στο Μπλε1 από τα τρία αδέρφια είχε τα σκήπτρα ο Φίλιππος! Οι άλλοι δύο ήταν υπόδειγμα… Ή μήπως, όχι; Τότε; Ήταν δυνατό να έκανε λάθη ως γονιός ο Παύλος; Ήταν! Και πόσο σωστός πατέρας ήταν ο Λέανδρος, η φωνή της λογικής κι η αυστηρή δύναμη; Δεν έκανε λάθη; Έκανε και μάλιστα, πολλά! Άρα; Δεν ήταν μόνο ο Φίλιππος με την εμμονή περί σκληρής πειθαρχίας και την παλαιών αρχών διαπαιδαγώγηση, ο λάθος; Και κυρίως, δεν ήταν μόνο ο Στέφανος Μαράντης, ο δικός τους πατέρας, ο λάθος; Κι από τις μητέρες δεν ήταν η Όλγα κι η Λιλή οι μοναδικές που έκαναν λάθη απέναντι στον σύντροφο και στα παιδιά τους; Όχι, όλες έκαναν λάθη γιατί όλες, ήταν άνθρωποι. Ακόμα και η γλυκιά υπομονετική κι ανεκτική Τζένη! Κι η άψογη Υβόννη, η μητρική αγκαλιά κάθε παιδιού της οικογένειας κι όχι μόνο των δικών της παιδιών.
Όλοι κι όλες έκαναν λάθη κι αυτά τα λάθη, ήθελα να τα βρω, θέλοντας να δημιουργήσω στο Μπλε 2, ένα ανατρεπτικό βάθος στην συνέχεια της ιστορίας που όμως θα πήγαζε μέσα από την άλλη όψη του πρώτου Μπλε!
Κι άρχισα να γνωρίζω τα παιδιά και μέσα από την σχέση με τους γονείς τους βρήκα δρόμο να πάω εκεί που ήθελα: στις άλλες πλευρές των γονιών και στην γενικότερη σχέση μεταξύ των πρωταγωνιστών. Μπήκα στους γάμους, στις σχέσεις, στις ανασφάλειες. Κι έπεσαν από τα βάθρα οι δυνατοί κι οι αλάνθαστοι κι όσο έβρισκα τα λάθη και τα σωστά, δημιουργούσα την εξέλιξη της ιστορίας. Κι οι Κύκλοι άνοιγαν σε δεύτερη γενιά και δεν ήταν μόνο ο παππούς Μαράντης εκείνος που τους άνοιγε μα και τα δικά του παιδιά, στα παιδιά τους. Επαναλήψεις…
Το πιο δύσκολο σημείο; Να μάθω κάτι ακόμα από το μυστικό της Λιλής! Όσοι διάβασαν το Μπλε 2 ίσως νόμισαν πως επιμελώς το έκρυβα στην εξέλιξη της πλοκής. Η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν ήξερα, ήμουν όμως σίγουρη πως όσο έγραφα, θα έβρισκα αυτό που έψαχνα. Λίγο μετά την μέση της ιστορίας βρήκα την απάντηση κι άνοιξα σελίδα στο τρίτο βιβλίο να την γράψω να την βρείτε κι εσείς. Έτσι, από ένα σημείο και μετά, βρέθηκα να δημιουργώ τα δύο τελευταία βιβλία ταυτόχρονα.
Συγγραφική έκπληξη στο Μπλε 2; Η δημιουργία πρωταγωνιστή που δεν αγάπησα ούτε στο ελάχιστο! Ψάχνοντας πιο βαθιά την ψυχοσύνθεση κάθε μητέρας δημιούργησα την Μόνικα που ποτέ δεν έπρεπε να γίνει μάνα! Ήξερα από την αρχή πως με την Μόνικα δεν θα τα καταφέρναμε, παρ’ όλη την ιστορία που κουβαλούσε από παιδί. Μηδέν ελαφρυντικά και καμία δικαιολογία δεν της έδινα όσο προχωρούσε η ιστορία. Αυτό που πάλεψα πολύ, ήταν το πού θα καταλήγαμε. Και το πάλεψα μέχρι το τέλος του δεύτερου Μπλε…
Στο Μπλε 2, έδωσα αρχικά τον τίτλο Μπλε Κόλαση κι όσοι ταξίδεψαν μαζί του γνωρίζουν πως η Μπλε Κόλαση ήταν ένας πίνακας ζωγραφισμένος από την Όλγα κι αφιερωμένος στον Άρη της. Ο πίνακας όμως κατέληξε στην Λιλή, δώρο από τον Φίλιππο, να της θυμίζει πως εκείνη ήταν η δική του κόλαση. Για μένα, Κόλαση, δεν ήταν μόνο τα συναισθήματα της Όλγας και του Φίλιππου… Ήταν η φωτιά που υπήρχε σε κάθε σελίδα. Λάθη, πόνος, εντάσεις, ρήξεις, χωρισμοί, ψέματα, ζήλεια, έρωτες!
Μέχρι που ήρθε μια αγαπημένη φίλη, ο μοναδικός άνθρωπος που έχει διαβάσει και το τρίτο Μπλε και εισηγήθηκε να κάνω δεύτερες σκέψεις για τον τίτλο. Κάτι δεν μου αρέσει στην Κόλαση, είπε, μα εμένα εκείνο το κάτι ήταν που μου άρεσε και δεν άλλαζα γνώμη. Διαβάζοντάς όμως ξανά την ιστορία από την αρχή για διορθώσεις, βρήκα το σπίρτο που έβαζε τις φωτιές κι αυτό το στοιχείο ήταν πολύ πιο δυνατό κι από την ίδια την Κόλαση! Οι περισσότεροι ήρωες, έκλειναν τα μάτια στην Αλήθεια κι έφτιαχναν Ψέμα να μην την ζουν. Αυτό ήταν το σπίρτο κι αυτό, κράτησα…
Κι έφυγε η Κόλαση κι ήρθε η Αλήθεια από Ψέματα κι όλα πήγαν στην θέση τους γιατί αυτός ο τίτλος ήταν η ταυτότητα του Μπλε 2!
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
