Σε… Όχθες και κύματα – Ευαγγελία Ευσταθίου

Σε… Όχθες και κύματα – Ευαγγελία Ευσταθίου

Εκείνος κι εκείνη. Το αιώνιο ζήτημα…

Αδριανός Καίσαρης: ένας κοσμογυρισμένος, εκκεντρικός, σκοτεινός άντρας με παθιασμένο παρελθόν, γόνος μιας από τις μεγαλύτερες εφοπλιστικές οικογένειες, διανύοντας την τρίτη δεκαετία της ζωής του, από μικρός λειτουργούσε, αντισυμβατικά, επαναστάτης  που φεύγοντας στην Αμερική για σπουδές, εξελίσσεται σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο των χρηματοοικονομικών επενδύσεων.

Προσωπική άποψη: Χαρά Δελλή

Δεν επαναπαύτηκε στη ζωή που θα του εξασφάλιζαν τα πλούτη των γονιών του. Βούτηξε στην έντονη ζωή και μετά από λάθος επιλογές και κακές παρέες, θα βρεθεί στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε και θα αναγκαστεί να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα και να εργαστεί στην εταιρεία του πατέρα του.

Κυνηγά την κατάκτηση της κορυφής, εκεί όπου θα έχει συντροφιά τη μοναξιά του, αφοσιωμένος σε αυτά που αγαπά, αλλά…

Λάθος επιλογές οδηγούν σε θανάσιμες παγίδες εναντίον  του, κάνοντάς τον να απωλέσει όσα για όσα πάσχιζε ως τότε.

Επιστροφή στην Ελλάδα, επαναπατρισμός του ασώτου, ώσπου να συλλέξει συντρίμμια και να ξανασηκωθεί.

Ο θάνατος του πάμπλουτου πατέρα του, Λεωνίδα, φέρνει στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά, από κείνα που μόνο αθώα δεν τα χαρακτηρίζεις, πυροδοτώντας μια έκρηξη γεγονότων που μπορεί να βλάψει πολλούς και να ευνοήσει μία χαμένη κόρη που εμφανίζεται ξαφνικά…

Τότε, τα ηνία παίρνει η μάνα, η γυναίκα του Λεωνίδα…

…για να σώσει τους κόπους τόσων χρόνων.

Πόσες ζωές μπορούν να αλλάξουν από ένα ταξίδι μιας θαλαμηγού μεσοπέλαγα;

Πληγές που σαρώνουν, εξηγήσεις που έχουν πια θαφτεί.

Πώς ανάμεσα σε όλες αυτές τις φουρτούνες και τα κύματα ξεφυτρώνει μια όχθη;

Μάγια Λοΐζου: τελειομανής, ακέραια έντιμη, αυτόνομη μα λαβωμένη από έναν έρωτα που της φαντάζει μάταιος, παράταιρος, ανολοκλήρωτος κι απαγορευμένος.

Πώς η απώλεια ενός βραχιολιού εξαπολύει ό, τι έκρυβε καλά ο ασκός του Αιόλου;

Λύκος ο Αδριανός που κύμα ξεσηκώνει,
η Μάγια είναι η όχθη του, εκείνον χαλαρώνει…

Ο έρωτας είναι νικητής, ανθίζει τις καρδιές τους,
ο σπόρος τους που θέριεψε ορίζει τις ζωές τους.
Κύμα μεγάλο ο έρωτας και το κορμί θυμάται,
η όχθη είναι απάνεμη και μέσα της κοιμάται.

Ορμή-δύναμη ή γαλήνη-νηνεμία, τελικά;

Όσοι το διαβάσαμε προσέξαμε μια διαφοροποίηση στον τρόπο γραφής από τα προηγούμενα βιβλία. Ανεξάντλητη φαντασία, εγγύηση από τα παλιότερα βιβλία της κυρίας Ευσταθίου που οδηγεί την εξέλιξη σε μαγικά μέρη, γεμάτα περιπέτειες, ανήθικες αποστολές, ίντριγκες, έρωτα, προδοσίες, καλά κρυμμένα μυστικά και δολοπλοκίες. Σε κρατάει αιχμάλωτο ως την τελευταία σελίδα. Ήρωες της διπλανής πόρτας, με τα πάθη τους, τα λάθη τους.

Δεν έχει το αστυνομικό υπόβαθρο του προηγούμενου βιβλίου της συγγραφέως, προσεγγίζει περισσότερο την ιστορία μέσω ενός αισθηματικού πρίσματος, με δόσεις και ατάκες χιούμορ. Πρόκειται για ένα ρεαλιστικό ψυχογράφημα εμπειριών και “προσβάσιμων” χαρακτήρων σε “απρόσιτες” καταστάσεις, με κινηματογραφική ροή και αρμονία ανάμεσα στις περιγραφές και τους διαλόγους.

Ευτυχώς  για τους… happy-endομανείς, ο επίλογος της ιστορίας κρύβει μια έκπληξη, γεμάτη προσδοκίες!

Για τα υπόλοιπα, χωθείτε στις όχθες και τα κύματά του!!!

Περίληψη: Ούτε που μπορούσε να διανοηθεί η Μάγια Λοΐζου ότι το πολύτιμο βραχιόλι στο βάθος ενός ξεχασμένου κιβωτίου θα άλλαζε τόσο δραματικά τη ζωή της από τη στιγμή που το φόρεσε στο χέρι.

Ούτε που μπορούσε να διανοηθεί και ο Αδριανός Καίσαρης ότι η βίαιη πτώση από την κορυφή θα τον οδηγούσε πίσω στον κόσμο που κάποτε του στράγγισε ανελέητα καρδιά και νου, μετατρέποντάς τον σε ένα ψυχρό και αδίστακτο θηρίο.

Βαριά μυστικά και οδυνηρές αλήθειες απειλούν με όλεθρο το κάθε βήμα της Μάγιας, την ίδια ώρα που ο Αδριανός καλείται να γίνει πρωταγωνιστής σε ένα ανήθικο παιχνίδι με θύμα εκείνη.

Ακόμη και ο έρωτας μοιάζει να γίνεται εχθρός σε μια στιγμή που τα λάθη του παρελθόντος τούς φέρνουν αντιμέτωπους με θανάσιμους κινδύνους.

Κι όσο τα κύματα θεριεύουν, απειλώντας να παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμά τους, οι ήσυχες όχθες φαντάζουν ολοένα και πιο μακρινές.

Όπλο ή γυάλινη ασπίδα η αγάπη; Άγριος βράχος ή απάνεμη όχθη το τέλος του δρόμου για το κύμα;

Νιώθοντας πολύ περήφανη για τα λόγια της, έκανε να τον προσπεράσει, αλλά το χέρι του, που τυλίχτηκε στο μπράτσο της και την τράβηξε κοντά του, εμπόδισε την περήφανη έξοδό της.

«Προς το παρόν δεν πρέπει να μάθει κανείς», της υπενθύμισε. «Έχω τον τρόπο να ξέρω ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεσαι και τι κάνεις. Μπήκες σε μια πολύ επικίνδυνη οικογένεια, Μάγια, θέλω να το θυμάσαι αυτό. Ξέρεις πράγματα για μας και για το παρελθόν, που ίσως θα ήταν καλύτερα να παραμείνουν θαμμένα. Θα σε επισκέπτομαι», της υποσχέθηκε κάπως απειλητικά. «Και, πίστεψέ με, έχω πολύ οξυμένη την ικανότητα να αντιλαμβάνομαι το ψέμα με μια απλή ματιά», έσκυψε και τη φίλησε στο μάγουλο παρατεταμένα. «Δώσ’ μου τώρα αυτή τη βαλίτσα», ακούμπησε την παλάμη του πάνω από τη δική της, που έσφιγγε μανιασμένα τη λαβή.

«Θα κατέβουμε κάτω με όλους τους τύπους. Αγαπημένοι και χαμογελαστοί. Σαν να είναι μια ακόμη μέρα από τις τελευταίες που ζήσαμε παρέα ανάμεσα στους λύκους».

 

 

Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ