Από τις Εκδόσεις Φυλάτος κυκλοφορεί το βιβλίο της Ελένης Φωτάκη «Το δέντρο που μιλούσε», σε εικονογράφηση Βιβής Μαρκάτου.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Πρόκειται για μια τρυφερή και γλυκιά ιστορία που, μέσα από τη μυθοπλασία, τα παιδιά αποκτούν γνώσεις με τρόπο εύκολο και διασκεδαστικό. Η συγγραφέας με την ιστορία της προωθεί τόσο τη φιλαναγνωσία όσο και την αγάπη για τη φύση, ενώ δεν λείπει και μια νοσταλγική διάθεση για εποχές που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Ήρωάς της, ένα δέντρο που μεγαλώνει στην Αττική. Δεν μοιάζει όμως με τα άλλα δέντρα. Αυτό το δέντρο είναι το αγαπημένο των παιδιών, γιατί μπορεί και τους μιλάει. Τους λέει ιστορίες που έχει ακούσει από τα πουλιά, αλλά και ιστορίες από χρόνια πιο παλιά.
Το καλοκαίρι τα παιδιά κάθονταν στη σκιά των φύλλων του και άκουγαν με μεγάλη προσοχή τις ιστορίες, που του είχαν αφηγηθεί οι φίλοι του τα πουλιά, από χώρες μακρινές, όπου η ζέστη ήταν αφόρητη και το νερό λιγοστό για ανθρώπους και ζωντανά.
Η σχέση των παιδιών με το δέντρο είναι στενή. Εκείνο, ανάλογα με την εποχή του χρόνου, προσφέρει στα παιδιά ίσκιο και προστασία από τον ήλιο το καλοκαίρι, τα κλαδιά του για να φτιάξουν τα χέρια στον χιονάνθρωπό τους τον χειμώνα… Και εκείνα του κρατούν συντροφιά με τα γέλια και τα παιχνίδια τους. Πολλές φορές έχουν απορίες για αυτά που βλέπουν γύρω τους, και το δέντρο είναι πάντα πρόθυμο να απαντήσει.
«Τα παιδιά θα έχουν πάντα ερωτήσεις και εγώ θα είμαι πάντα εδώ να λύνω όλες τους τις απορίες» έλεγε στο φεγγάρι. Το φεγγάρι κουνούσε συγκαταβατικά το κεφαλάκι του και έγερνε να κοιμηθεί.
Τι θα συμβεί όμως στο δέντρο όταν με τα χρόνια τα παιδιά, που έχουν μεγαλώσει πια, δεν παίζουν γύρω του και δεν έρχονται να του μιλήσουν; Πώς θα αντιδράσει το δέντρο στη νέα αυτή πραγματικότητα;
Διαβάζοντας, το συγκεκριμένο βιβλίο με ταξίδεψε χρόνια πίσω, και έφερε στα μάτια μου εικόνες μιας άλλης εποχής. Τότε που τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα σε πλατείες γύρω από τα δέντρα, κάποια σκαρφάλωναν σε αυτά και κρύβονταν από τους φίλους τους. Εικόνες όμορφες, γεμάτες αθωότητα και ανεμελιά.
Μια τρυφερή ιστορία θα διαβάσουν οι αναγνώστες του βιβλίου, που αναφέρεται στον κύκλο της ζωής, γνωρίζει στα παιδιά μυστικά της φύσης και στέλνει αισιόδοξα μηνύματα για τη δύναμη της αγάπης. Οι εικόνες της Βιβής Μαρκάτου εκπέμπουν τρυφερότητα και ταιριάζουν απόλυτα με το ύφος της γραφής.
Περίληψη: Ένα δέντρο που μιλάει τη γλώσσα των παιδιών ανθίζει στην Αττική, μαθαίνει από αυτά αλλά και εκείνο με τη σειρά του τους διηγείται ιστορίες από τα παλιά. Κι έτσι τα χρόνια περνούν… Τι γίνεται όμως όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και το ξεχνούν, τι γίνεται όταν εκείνο δεν ακούει πια τις φωνές τους; Θα μαραθεί ή θα καταφέρει να ανθίσει ξανά και πώς;
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Το δέντρο που μιλούσε
Συγγραφέας: Ελένη Φωτάκη
Εικονογράφος: Βιβή Μαρκάτου
Εκδόσεις: Φυλάτος
ISBN: 978-960-658-038-3
Σελίδες: 42
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
