Θα ξεκινήσω με μια φράση που χρησιμοποιώ πάντοτε: ”Γονιός δεν είναι αυτός που φέρνει στον κόσμο παιδιά αλλά αυτός που τα μεγαλώνει και πονάει”. Αυτή η φράση με συνοδεύει πολλά χρόνια τώρα.Το βιβλίο Φως ανάμεσα στους ωκεανούς αποτέλεσε έναν δικό μου Φάρο μέσα στα πέλαγα της σκοτεινής μου ψυχής. Έναν φάρο που με συγκλόνισε. Καθότι κι εγώ μαμά τούτο το βιβλίο αγγίζει ένα πολύ δύσκολο κι ευαίσθητο θέμα, την μητρότητα.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή – Πουλτσίδη
Η υπόθεση με καθήλωσε και με έφερε αντιμέτωπη τόσο με τα ηθικά διλλήματα που έθεσα εγώ στη θέση των πρωταγωνιστών όσο με την κόντρα που μου πήγαινε η λογική. Αγάπη και πόνος, χαρά και λύπη λάθος και σωστό η λεπτή ισορροπία που τα συγκρατεί μπερδεύεται με αντίκτυπο την μικρή Λούση.
Ο Τόμμυ, η Ίζαμπελ, η Χάννα και η μικρή Λούση είναι πρόσωπα φανταστικά αλλά τους ένιωσα πολύ κοντά μου. Καθώς περνούσα τη μια σελίδα μετά την άλλη, οι στιγμές και η πένα του συγγραφέα με καθήλωσαν και ταυτίστηκα τόσο πολύ που νόμιζα πως το ζούσα όντως εγώ σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι ένα βιβλίο που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του γονιού.
Η απατηλή απλότητα του σε ξεγελά… Οι δυνατές εικόνες, οι δύσκολες αποφάσεις και οι έντονες συγκινήσεις σε παρασύρουν σε ένα τρελό χορό σκέψεων… Με φόντο τον ωκεανό η αγάπη, ο θυμός και η θλίψη είναι λίγα από και τα αλλεπάλληλα εναλλασσόμενα συναισθήματα που συνθέτουν και τα συναισθήματα σε κρατούν σε μια συνεχή αγωνία. Σου δίνει πολύ τροφή για σκέψη.
Ένα βιβλίο που συνιστώ, ένα βιβλίο που δε θα αφήνει σχεδόν κανένα ασυγκίνητο. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ένα βιβλίο που μου απέδειξε πως η πραγματική αγάπη μια μάνας για το παιδί της καταφέρνει να υπερνικήσει όλα τα εμπόδια και μια αγκαλιά αρκεί για να γιατρέψει όλες τις πληγές και να διώξει τα φαντάσματα του χθες.
Στοιχεία βιβλίου:
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
