Το βιβλίο της συγγραφέως Christine Feret Fleury «Το κορίτσι που διάβαζε στο μετρό» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ωκεανός.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Το εξώφυλλο και η περιγραφή του οπισθόφυλλου, που με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή, έγιναν αφορμή για να ξεκινήσω την ανάγνωση του βιβλίου. Ομολογώ όμως ότι η περιγραφή είναι παραπλανητική και το περιεχόμενο του βιβλίου δεν συνάδει με όσα αναφέρονται στην περίληψη.
Η Ζυλιέτ δουλεύει σε ένα μεσιτικό γραφείο. Η ζωή της είναι μονότονη και ανιαρή. Πιστοί σύντροφοί της τα βιβλία.
Η Ζυλιέτ επισκεπτόταν τις Κυριακές τις υπαίθριες αγορές, γιατί αισθανόταν λύπη βλέποντας τα χαρτοκιβώτια όπου τα βιβλία ήταν πεταμένα φύρδην-μίγδην, απρόσεκτα, σχεδόν με αηδία, χωρίς κανένας να τα αγοράζει.
Κάθε μέρα, παίρνει το μετρό για να πάει στη δουλειά της ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, χωρίς καμία αλλαγή. Παρακολουθεί τους επιβάτες στα βαγόνια, κοιτάζει τα εξώφυλλα των βιβλίων που διαβάζουν. Βλέπει τα ίδια πρόσωπα κάθε μέρα και όλα κυλούν μονότονα. Μέχρι που μια μέρα αποφασίζει τυχαία να κατέβει δυο στάσεις πριν τη δική της και να πάει περπατώντας στη δουλειά.
Και τότε θα γνωρίσει τον Σουλεϊμάν και θα αλλάξει η ζωή της…
Γνωρίζετε τα βιβλία που ταξιδεύουν, είπε πάλι μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιωπής. Την ιδέα την είχε ή μάλλον, τη συστηματοποίησε ένας Αμερικανός, ο Ρον Χορνμπέικερ, το 2001. Να μετατρέψει τον κόσμο σε βιβλιοθήκη… Ωραία ιδέα, έτσι δεν είναι;
Η ιστορία που μας παρουσιάζει η συγγραφέας είναι χωρίς συνοχή. Σαν να ξεκίνησε για κάτι άλλο και στην πορεία τής βγήκε διαφορετικά. Δεν καταφέρνει να πείσει τον αναγνώστη. Δεν γνωρίζω αν είναι θέμα μετάφρασης ή συγγραφέα, αλλά υπάρχουν πολλά κενά που εμποδίζουν τον αναγνώστη να δεθεί με τους ήρωες του βιβλίου. Ένιωσα ότι το βιβλίο γράφτηκε απλά για να γραφτεί, ίσως στο πλαίσιο κάποιου συμβολαίου που πίεζε τη συγγραφέα.
Στο βιβλίο γίνονται πολλές αναφορές σε εξαιρετικά βιβλία που μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης και να έρθει σε επαφή με σπουδαίους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Γίνεται επίσης αναφορά στο bookcrossing, στην απελευθέρωση βιβλίων για να φτάσουν σε νέους αναγνώστες. Τονίζεται επίσης η δύναμη του βιβλίου να αλλάξει τη ζωή όσων διαβάζουν προς το καλύτερο. Όλα τα παραπάνω είναι τα θετικά της ανάγνωσης του συγκεκριμένου βιβλίου.
Το βιβλίο διαβάζεται με μια ανάσα. Τα κεφάλαια είναι πολύ μικρά και δεν κουράζουν τους αναγνώστες. Αν η ιστορία ήταν καλογραμμένη, θα ήταν ιδανική για κάθε βιβλιόφιλο.
Περίληψη: Είτε σας αρέσει να διαβάζετε στην μπανιέρα ή πάνω από τον ώμο του διπλανού σας, να αφήνετε τα βιβλία σας σε κάποιο βαγόνι του μετρό ή τα χαρίζετε στην καλύτερή σας φίλη, να τα μοιράζεστε με την οικογένειά σας ή μόνο τον σύντροφό σας, είτε συλλέγετε σελιδοδείκτες, σπάνιες εκδόσεις ή βιβλία από δεύτερο χέρι, τότε αυτό το βιβλίο είναι για σας…
Η Ζυλιέτ παίρνει κάθε μέρα το μετρό την ίδια ώρα. Αυτό που της αρέσει περισσότερο απ’ όλα, είναι να παρατηρεί γύρω της όσους διαβάζουν. Την ηλικιωμένη κυρία, τον συλλέκτη σπάνιων εκδόσεων, τον νεαρό που σπουδάζει μαθηματικά, τη νεαρή που βάζει τα κλάματα στη σελίδα 247… Τους κοιτάζει με περιέργεια και τρυφερότητα, νομίζοντας ότι τα αναγνώσματά τους, τα πάθη τους, η διαφορετικότητα της δικής τους ύπαρξης θα μπορέσει να δώσει χρώμα στη δική της που είναι τόσο μονότονη, τόσο προβλέψιμη.
Μέχρι την ημέρα που η Ζυλιέτ αποφασίζει να κατεβεί δύο στάσεις νωρίτερα από την κανονική και να πάει στη δουλειά της από έναν άγνωστο δρόμο: ένα βήμα θα της αλλάξει ολότελα τη ζωή.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Το κορίτσι που διάβαζε στο μετρό
Συγγραφέας: Christine Feret Fleury
Eκδόσεις: Ωκεανός
Σελίδες: 240
ΙSBN: 978-618-5284-68-8
Ημερομηνία έκδοσης: 06/2018
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
