«Το όνομά μου είναι Μνήμη», το βιβλίο της Ann Brashares που κάποτε κυκλοφόρησε στη χώρα μας από τις εκδόσεις Πατάκη και προτείνω να το αρπάξετε χωρίς να το πολυσκεφτείτε αν το βρείτε κάπου.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Όταν ήμουν μικρή και άκουσα για τη θεωρία της μετενσάρκωσης, εντυπωσιάστηκα. Μου φάνηκε συγκλονιστική η ιδέα της αφθαρσίας της ψυχής και το ότι αλλάζεις σώματα και ξαναζείς. Μετά άκουσα ότι δεν είναι απαραίτητο να έρχεσαι στη γη ως άνθρωπος κάθε φορά, μπορεί να επιστρέψεις ως ζώο (ή οτιδήποτε άλλο, αρκεί να έχει καρδιά, ροή αίματος) και μου έφυγε ο ενθουσιασμός. Και μετά μεγάλωσα και μου φαίνεται (μάλλον) κακή ιδέα το να ζω ξανά και ξανά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με ενθουσιάζει η εναλλακτική του να εξαφανιστούν τα πάντα από εμένα όταν πεθάνω. Τέλος πάντων. Σκέψεις βραδινές.
Αφού κατάλαβα τη μνήμη μου, συλλογίζομαι τις πράξεις μου διαφορετικά. Ξέρω ότι τα βάσανα δεν τελειώνουν με το θάνατο. Αυτό αληθεύει για όλους μας, είτε το θυμόμαστε είτε όχι. Αλλά δεν το ήξερα τότε. Ίσως οι εξηγήσεις για το πώς έκανα όσα έκανα να βοηθάνε, αλλά δεν ελαφραίνουν τις πράξεις μου.
Το βιβλίο “Το όνομά μου είναι μνήμη” βασίζεται σε αυτή τη θεωρία και μάλιστα η συγγραφέας έχει πάρει πολλά στοιχεία της και τα έχει ενσωματώσει στην πλοκή. Ο βασικός πρωταγωνιστής, ο Ντάνιελ, ζει ξανά και ξανά, εκατοντάδες ζωές, και ανήκει στους ελάχιστους ανθρώπους που θυμούνται τα πάντα, από όλες τις ζωές του. Μας κάνει μια αναδρομή σε πολλές από αυτές και μας περιγράφει κάποια εξαιρετικά σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν και επηρέασαν και τις επόμενες ζωές του. Βασικό ρόλο παίζει η παρουσία μιας κοπέλας η οποία επίσης ζει πολλές ζωές, χωρίς όμως να θυμάται τις προηγούμενες. Και το ερώτημα που αιωρείται σε όλη την ιστορία είναι: θα καταφέρουν σε αυτή τη ζωή να βρεθούν και να ζήσουν μαζί;
Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου μου άρεσε πολύ, ειδικά τα κεφάλαια που ο Ντάνιελ περιγράφει τις προηγούμενες ζωές ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Αρκετά καλά ήταν και τα κεφάλαια που πρωταγωνιστεί η Λούσι, αν και τα βρήκα πιο υποτονικά από του Ντάνιελ. Οι τελευταίες σελίδες δεν μου άρεσαν. Ταίριαζαν με την εξέλιξη, δεν μπορώ να φανταστώ άλλο τρόπο να κλείσει η ιστορία οπότε δεν ήταν αυτό που με ενόχλησε, όμως δεν μου άρεσαν.
Ποτέ δεν έζησα στα σώματά μου έτσι. Πάντα τους επέβαλα το χαρακτήρα μου. Επέμενα στο όνομά μου και προσπαθούσα να γίνω ο ίδιος άνθρωπος. Να διαλέξω τα ιδία χόμπι, το ίδιο στυλ ζωής. Κράτησα το ίδια αντικείμενα απ’ τη μια ζωή στην άλλη. Μέχρι και το σώμα μου το κρατούσα περίπου ίδιο, δηλαδή στο περπάτημα, στα μαλλιά, στις κινήσεις – ή όσο πιο ίδιο μπορούσα.
Χαίρομαι που διάβασα το βιβλίο, ήταν πρωτότυπο το θέμα και μπράβο στη συγγραφέα που ασχολήθηκε με αυτό.
Υ.Γ. Και αν….; Αν όντως ισχύει η μετενσάρκωση; Αν τα όνειρα είναι αναμνήσεις από άλλες ζωές; Κάποια από αυτά έστω. Αν ζούμε ξανά και ξανά, αν σε κάθε ζωή μάς περιτριγυρίζουν οι ίδιες ψυχές ξανά και ξανά, με άλλη όμως μορφή; Αν νιώθουμε οικεία με τις ίδιες ψυχές και επιλέγουμε σε κάθε μας ζωή να ζήσουμε κοντά τους; Αν η μαμά μας (αυτής της ζωής) είναι το παιδί που είχαμε στην προηγούμενη; Αν το αγαπημένο μας κατοικίδιο ήταν η κολλητή μας; Αν το σημερινό αφεντικό μας ήταν ο πιο μισητός μας εχθρός; Αν σιχαίνεσαι τα σταφύλια (π.χ.) επειδή στην προηγούμενη ζωή πνίγηκες τρώγοντας σταφύλια; Αν σιχαίνεσαι τη ζέστη επειδή “παλιά” ήσουν αιχμάλωτος πολέμου σε ένα στρατόπεδο στην έρημο και πέθανες εκεί; Αν σου αρέσει το τραγούδι επειδή ήσουν ο Έλβις; Το παρατράβηξα; Είσαι σίγουρη; Δικές μου σκέψεις αυτές, που ίσως και να τις είχα από πάντα, δεν υπάρχουν όλες στο βιβλίο…
Περίληψη: Ο Ντάνιελ ζει αμέτρητες ζωές ψάχνοντας πάντα την ίδια κοπέλα. Είναι η αγαπημένη του και πρέπει να την κερδίσει για να σταματήσει το ατέλειωτο ταξίδι του στο σύμπαν. Η Λούσι τον ερωτεύεται κεραυνοβόλα, αλλά κάτι πάνω του τη φοβίζει. Μέχρι που ανακαλύπτει την αλήθεια και λυτρώνεται. Αυτός ο άντρας είναι το αιώνιο ταίρι της. Ό,τι κι αν συμβεί, όσα προβλήματα κι αν τους τύχουν, όσο κι αν τους κυνηγάει ο αιώνιος εχθρός τους, αυτοί οι δύο γεννήθηκαν για να αγαπηθούν.
Γιατί η αγάπη ξέρει να προσπερνά τα πάντα για την αγάπη.
Αναμειγνύοντας με αριστοτεχνικό τρόπο το υπερφυσικό στοιχείο με ένα ταξίδι στο χρόνο και με την απελπισμένη αναζήτηση του μοναδικού αληθινού έρωτα, η Ανν Μπρασάρις καταφέρνει να συνθέσει την απόλυτη ιστορία αγάπης.
Στοιχεία του βιβλίου
Τίτλος: Το όνομά μου είναι Μνήμη (My name is Memory)
Συγγραφέας: Ann Brashares
Μετάφραση: Μπελίκα-Αντωνία Κουμπαρέλη
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 352
Έκδοση: 2010
ISBN: 9789601637150
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
