Το Σκοτεινό Δάσος
Προσωπική άποψη: Νάντια Κίσκα
Πόσο μπορείς να αργήσεις να τελειώσεις ένα βιβλίο 232 σελίδων; Πόσες μέρες λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας το πηγαινοέφερνα στην δουλειά χωρίς να μπορώ να διαβάσω ούτε μια λέξη; Πόσο περισσότερο άσχημα μπορώ να αισθανθώ για αυτό;
Η απάντηση: Πολύ. Όμως ένα κρύωμα που με ξάπλωσε μου έδωσε την αφορμή να τελειώσω επιτέλους “Το Σκοτεινό Δάσος” της Αλεξάνδρα Μπελεγράτη.
Τα πόδια μου τελικά δεν με πρόδωσαν. Έτσι ήταν, οι δυνατοί άνθρωποι, άντεχαν, έπιναν όλο το ποτήρι με το πικρό δηλητήριο, χωρίς να αφήνουν στάλα μέσα και συνέχιζαν, με αξιοπρέπεια.
Δύσκολο βιβλίο. Για γερά νεύρα και στομάχια. Σε μια εποχή, ίσως πιο κοντά από όσο πιστεύουμε, που συναισθήματα απαγορεύονται και η κακία επιβραβεύεται με υψηλές θέσεις στην κοινωνία, ένα κορίτσι 2ης κατηγορίας, ένα κορίτσι από τις Κάστες, τολμά να τα βάλει με το σύστημα, με την κοινωνία, με άντρες γεννημένους δολοφόνους και την έμφυτη κακία του ανθρώπινου γένους.
Δύσκολο βιβλίο. Πραγματεύεται την ενδοοικογενειακή βία, την ανθρώπινη απώλεια, την μοναξιά και την παράνοια. Και έχοντας ζήσει προσωπικά τα 3 από τα 4 θέματα του βιβλίου (σας αφήνω να μαντέψετε ποιο είναι εκτός) μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι με πλήγωσε από την αρχή.
Η γλώσσα ποιητική.
Ο κόσμος της Ηλέκτρας χαμένος σε χρώματα και θολές αναμνήσεις. Το ατύχημά της τη
ν έχει τσακίσει, ναι, αλλά η επίθεση βίας εναντίον της, επειδή ένα αρρωστημένο μυαλό δεν μπορεί να περιοριστεί από νόμους και κανόνες γιατί απλά έχει λεφτά, την καταδιώκει σαν μαύρο πέπλο στο μυαλό της. Και αναρωτιέμαι. Γιατί θα πρέπει αυτό το πλάσμα να νιώθει έτσι και όχι ο θύτης της; Γιατί στον βωμό του χρήματος ξεχνάμε την ανθρωπιά; Ακόμα και σε μια γη όπου έχουν απομείνει μερικές χιλιάδες άνθρωποι ζωντανοί, το χρήμα και η δύναμη υποκινούν τα πάντα. Κρύβονται, κατηγορώντας τις θρησκείες και την διαφορετικότητα ως την πηγή του κακού, το μαύρο πρόβατο που θέλουμε να θάψουμε, ενώ δεν κοιτάμε τις βασικές αιτίες του προβλήματος.
Αυτό κάνει και η Μητρόπολη στον κόσμο της κυρίας Μπελεγράτη. Θάβει τα πάντα πίσω από σκληρά προσωπεία και αυστηρούς νόμους που, φυσικά, δεν σε ακουμπάνε εάν έχεις λεφτά.
Οι χαρακτήρες της αληθινοί. Με πάθη, λάθη και μυστικά. Ακατανόητοι μέσα στο νέφος σκέψεων της Ηλέκτρας αλλά τα πάντα ξεδιαλύνουν, όπως και το μυαλό της πρωταγωνίστριας σιγά-σιγά.
Η κατηγοριοποίησή του, λάθος για εμένα. Δεν ανήκει στην λογοτεχνία του φανταστικού. Ναι, πραγματεύεται ένα σενάριο post apocalypse με τον πόλεμο να έχει ρημάξει συθέμελα τη γη και το αιώνιο ψύχος να μην φεύγει ποτέ, αλλά δεν είναι φαντασίας. Είναι αυτογνωσίας και κοινωνικό. Περισσότερο κοινωνικό. Όλα τα γεγονότα του συμβαίνουν και τώρα. Είναι η θλιβερή και μίζερη πραγματικότητα.
Κάτι ακόμα που θα πρέπει να ξέρετε είναι ότι το βιβλίο είναι ένας φαύλος κύκλος. Όπως η ζωή. Ό,τι αρχίζει με βια, τελειώνει με βία. Ό,τι αρχίζει στο σκοτεινό δάσος, τελειώνει στο σκοτεινό δάσος.
Θα μπερδευτείτε πολύ. Θα χαθείτε σε λέξεις και συναισθήματα, αλλά θα είναι ένα από τα πιο αληθινά βιβλία που θα έχετε πιάσει στα χέρια σας. Δεν ξέρω πως και γιατί -και ίσως ούτε θέλω να μάθω- αλλά η συγγραφέας έχει αποδώσει όλο το βάθος των συναισθημάτων και της απελπισίας τόσο ώστε να σε πληγώσει αλλά και να σε αναγεννήσει ταυτόχρονα.
Δεν ξέρω εάν βγάζετε νόημα από αυτή την κριτική. Δεν ξέρω ακόμα και εγώ εάν βγάζω νόημα. Το μόνο που έχει μείνει να πω ωστόσο είναι:
Η ίαση είναι μια κατάσταση που διαρκεί πολύ. Κάποιες φορές και ολόκληρη τη ζωή μας. Όμως θα έρθει. Και θα είναι πιο λαμπερή από ποτέ.
Θα έπρεπε να μάθαινα να ζω με τις τύψεις και τις ενοχές που δεν ήμουν τόσο αληθινή μαζί της όσο άξιζε. Δεν της είπα όλα όσα άξιζε να ακούσει. Νόμιζα ότι θα προλάβαινα. Έτσι δεν κάνουμε όλοι εμείς οι άνθρωποι; Νομίζουμε ότι έχουμε χρόνο να αγαπήσουμε, να ζήσουμε, να νιώσουμε. Να μας συγχωρήσουν, να μας αγαπήσουν, να το εκφράσουμε, Πάντοτε όμως κάνουμε λάθος εκτιμήσεις, πάντοτε νομίζουμε ότι τα ελέγχουμε όλα…
Περίληψη: Το Σκοτεινό Δάσος «Μια ιστορία που καθρεφτίζει την ιστορική και πνευματική πορεία του ανθρώπου».
Μετά τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο, που έγινε με αφορμή τις θρησκείες, οι Παγετώνες έχουν επιστρέψει καλύπτοντας σχεδόν το σύνολο του πλανήτη. Οι ελάχιστοι άνθρωποι που κατάφεραν να επιβιώσουν, έχουν χωριστεί στα δύο: σε αυτούς που ζουν στη Μητρόπολη και σε αυτούς που έχουν επιλέξει να ζουν απομονωμένοι στις Κάστες.
Οι πόλεις δεν φέρουν ονόματα, αλλά κωδικούς, δεν επιτρέπεται η ελεύθερη μετακίνηση ούτε η μελέτη της Ιστορίας. H «παλιά γνώση» θεωρείται απαγορευμένη.
Στον νέο αυτό κόσμο, η νεαρή Ηλέκτρα, η έφηβη κόρη του αρχηγού των Καστών, σοκαρισμένη απ’ τον βίαιο θάνατο της μητέρας της, μετακομίζει στη Μητρόπολη. Όταν ξαφνικά βρεθεί αντιμέτωπη με θανάσιμες απειλές, επιλέγει να βρει καταφύγιο στην παλιά της ζωή. Εκεί, θα ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησης μέσα στο σκοτεινό δάσος της ψυχής, αλλά και στον τόπο που ζει -ένα μέρος που, από την αρχαία εποχή, ονόμαζαν… “Δελφούς”.
«Ένα δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας, πνευματικότητας, φιλοσοφίας και εσωτερικής αναζήτησης».
Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Το Σκοτεινό Δάσος
Συγγραφέας: Αλεξάνδρα Μπελεγράτη
Εκδόσεις: Πηγή
Σελίδες: 229
ISBN: 978-960-6260-046-9
Έτος έκδοσης: 2018
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
