Δωμάτιο 104
Προσωπική άποψη: Χαρά Δελλή
Nα σε λένε Μαρίνα -συγγνώμη, απέχει από το προσωπικό μου γούστο-, να είσαι λίγο στη σκιά της καλλονής αδερφής σου και ξαφνικά να βρίσκεσαι σε έναν καλοκαιρινό εξωτικό παράδεισο -βλέπε Σαντορίνη!-, και έξω από το βιβλιοπωλείο απ’ το οποίο μόλις βγήκες -ταύτιση!- να πέφτεις πάνω στον Πάρη -βλέπε μυθολογία…- και να μένει άναυδος!
Το αρσενικό που κάθε γυναίκα περιμένει να συναντήσει κάποια στιγμή στην ζωή της.
Νομίζω, μας γοήτευσε όλες!
Βλέμματα σε ηλεκτροσόκ, παλμοί παράλυσης, μηχανικές ανάσες, σημάδια έρωτα…
Πρόκειται σίγουρα για ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα που καθηλώνει. Μυστήριο, πάθος, έρωτας, έγκλημα, δολοφονία, αγάπη… όλα με ένα “κλικ”… Ο έρωτας εκείνος όμως που επηρεάζει καταλυτικά τις ανθρώπινες σχέσεις. Που χειραγωγεί συμπεριφορές, να γεννά πάθη και προκαλεί τραγικές καταστάσεις.
“Με κλειστά τα μάτια, μπορείς να δεις τα πιο όμορφα πράγματα. Μπορείς να δεις με την ψυχή σου… άκου τα κύματα πως χαϊδεύουν την ακτή, σαν να ‘ναι εραστές της νύχτας…” ψιθύρισε ο Πάρης, έχοντας καλύψει τα υγρά της μάτια με τα χέρια του…
Μια ιστορία αγάπης που φθονεί ακόμα και η ίδια η Μοίρα, εμποδίζοντάς την ν’ ανθίσει.
Ο χρόνος θεραπεύει τις καρδιες; Σβήνει αναμνήσεις;
Σαν το δολοφόνο που γυροφέρνει τον τόπο του εγκλήματος, έτσι κι ο γοητευτικός Πάρης (αχ Πάρη!) με τη ρομαντική κι ευάλωτη Μαρίνα συνεχίζουν να γυρίζουν στο νησί για ένα φινάλε που ανατρέπει τα πάντα.
“Θα έρθω πάλι. Μη φοβάσαι. Δεν θα φύγω. Θα είμαστε μαζί. Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει!”
Ρισκάρεις τα πάντα για την ευτυχία;
Παρέμεινε αρκετή ώρα προσηλωμένος στην σφραγισμένη πόρτα, χαμένος στις σκέψεις του. Τα μάτια ερμητικά κλειστά. Τα βλέφαρα τρεμοπαίζανε. Ένα δάκρυ ξεπήδησε σαν γάργαρο νερό από την πηγή των δακρύων του. Έγλυφε τη σάρκα καθώς κατηφόριζε επάνω στο μάγουλό του και σταμάτησε στην άκρη των χειλιών του. Η άκρη της γλώσσας του ξεμύτισε μέσα απ’ τα μισάνοιχτα χείλη και το άρπαξε. Ιδιαίτερη γεύση. Γεύση αλμυρή. Τώρα πια έχει πάρει την κάθοδό του μέσα στη ζέση του κορμιού του και έφτασε στην καρδιά, όπου την περιέλουσε με ανακούφιση. Εκεί, έλαβε τέλος το ταξίδι του. Έφτασε στον προορισμό του. Εκεί ανήκει…
Υπάρχει ιδανική αγάπη οταν η μοίρα δεν έχει πει την τελευταία της λέξη;
Δεν μπορείς να επιδιώξεις τον αναπάντεχο εισβολέα που λέγεται αγάπη… Σε υπνωτίζει, όπως το βιβλίου του κυρίου Αλεξόπουλου, με ευωδιές θαλασσινής αλμύρας και αεράκια δροσερού γιασεμιού… Οδηγούνται απομονωμένοι στο γκρι Παρίσι, όταν η μοίρα που καιροφυλαχτούσε συνεχώς τους παίζει το πιο σκληρό παιχνίδι, παιχνίδι που τους στρέφει εναντίον ακόμα και της ίδιας τους της ύπαρξης. Πόσο απέχει η αγάπη από το μίσος; Η λογική από την παράνοια;
«Ακούω! … Ακούω τα κύματα» είπε έπειτα από λίγη ώρα.
«Μόνο τα ακούς; Προσπάθησε να τα δεις».
«Ακούω και βλέπω… Την αμμουδιά πώς απλώνεται στο βάθος και χάνεται μέσα στο σκοτάδι, τις φεγγαρολουσμένες κορφές των ψηλών βράχων, τα κύματα που χαϊδεύουν την άμμο σαν να’ ναι εραστές…»
«Στο είπα…» χαμογέλασε ο Πάρης. «Δεν χρειάζεσαι μάτια για να δεις, αλλά ψυχή. Τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή τα αισθανόμαστε, δεν τα βλέπουμε. Δεν είναι υλικά ή χειροπιαστά. Είναι συναισθήματα, είναι πάθος».
Οι αλήθειες πονάνε και πληγώνουν. Μα οι κρυμμένες αλήθειες που βγαίνουν εντελώς ξαφνικά στην επιφάνεια κατακερματίζουν τις ζωές των ενδιαφερόμενων. Πόσο μπορεί μία ψυχή να αντέξει τον πόνο; Πόσο μπορεί να την θανατώσει μία αλήθεια; Καλύτερα ένα συγκαλυμμένο ψέμα ή μια αβάσταχτη πραγματικότητα; Τι θα επιλέγατε;
Τη νύχτα ποτέ δεν είσαι μόνος, έλεγε. Είναι τόσες οι σκέψεις και οι φαντασιώσεις που αναδύονται μέσα στο σκοτάδι κοιτάζοντας τον εβένινο ουρανό, που ακόμα και οι βουβοί διάλογοι με το “εγώ” φαντάζουν αληθινοί σαν πρόσωπα υπαρκτά.
Δεν είναι ένα βιβλίο που το συναντάς κάθε μέρα… Εμπεριέχει όλες τις αντιθέσεις της ζωής. Αγάπη, μίσος, ευτυχία, θλίψη, έρωτα, αποχωρισμό… Όταν η αρμονία μετατρέπεται σε χάος αυτοστιγμεί…
Υπέροχη γραφή, ευαίσθητη, συναισθηματική και με βαθιά γνώση της ανθρώπινης οντότητας.
Η Σιλβί είναι ερωτευμένη με έναν νεαρό αλλά παντρεύεται κάποιον άλλο γιατί….
Η Μαρίνα, αδελφή της Σιλβί, γνωρίζει στις διακοπές τους στη Σαντορίνη τον έρωτα τυχαία στο πρόσωπο του Πάρη, με την πρώτη ματιά και ζουν τον ερωτά τους μετά από….
Ένα μυστικό θα αλλάξει όμως την ζωή του ζευγαριού και η αναζήτηση της αλήθειας θα φέρει τα πάνω κάτω στη σχέση τους. Ο Πάρης αγωνίζεται με νύχια και με δόντια για να κρατήσει στη ζωή την αγαπημένη του.
Πώς όμως έφτασε η Μαρίνα να βρίσκεται ένοικος στο δωμάτιο 104; Θα μπορέσει άραγε να βγει ποτέ από εκεί μέσα;
Συλβί με προσγειωμένο δυναμισμό, Ξένια και Ελίζαμπεθ σε ρόλους-κλειδί ώστε να κρατηθούν οι λεπτές ισορροπίες στο δωμάτιο 104. Ένα ψυχολογικό ανάγνωμα που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Με απλούς, καθημερινούς ήρωες σε τραγικές πράξεις. Γρήγορη και πλούσια πλοκή, στρωτή γραφή, δίχως να πλατιάζει και να κουράζει με περίσσιες περιγραφές, γεμάτο κλιμακωτές ανατροπές, αγωνία, μυστήριο, αποκαλύψεις που οδηγούν την ιστορία σε δαιδαλώδεις διαδρομές ως το απροσδόκητο κρεσέντο κάθαρσης που σε αφήνει άφωνο…
Ποιο ειναι το τιμημα για τη σωτηρια της ψυχης τους;
“Τίποτα δεν είναι δύσκολο, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Όλα υποκύπτουν κάποια στιγμή μπροστά στην υπέρτατη δύναμη… τη συνήθεια! Η μοναξία, ο πόνος, ακόμα κι ο θάνατος ο ίδιος, γίνονται σκλάβοι της συνήθειας, και λέγοντας θάνατος δεν εννοώ απαραίτητα την οριστική παύση όλων των βιολογικών λειτουργιών ενός οργανισμού, όχι. Υπάρχει και χειρότερος θάνατος, χείριστος… Ο θάνατος εν ζώή…!”
Κόλαση και παραλογισμός, εκεί που δεν διακρίνεται καμιά σωτηρία. Γλαφυρότητα και λυρισμός. Έντονες περιγραφές, ζωντανές εικόνες, ανυπέρβατος ρομαντισμός, ερωτισμός, μαζί με ανισόρροπο ψυχισμό. Σαν αρχαία τραγωδία. Ένα βιβλίο που εστιάζει έντονα στο ψυχολογικό κομμάτι και στα παιχνίδια του μυαλού…
Με εξαιρετική μαεστρία ο Δημήτρης Αλεξόπουλος βάζει τον αναγνώστη να συνεχίζει να ζει μέσα στις σελίδες του βιβλίου για καιρό μετά την ανάγνωσή του, μέχρι να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς βίωσε μαζί με τους ήρωες.
Το χρώμα του μεταξένιο, σαν τις υπέροχες παρομοιώσεις που καθηλώνουν. Η ζάλη του χρυσαφένια, όπως το ξεχωριστό ταξίδι που μας χάρισες. Και στο τέλος μένει μια γεύση γεμάτη μεθυστικά αρώματα…
Εύα Καγιάνη
Διαβάστε το με συνοδεία jazz, waltz, classic rock ή κλασσική μουσική…
Περίληψη: Δωμάτιο 104. Ο γοητευτικός Πάρης και η ρομαντική Μαρίνα, γνωρίστηκαν ένα ζεστό καλοκαίρι κάπου ανάμεσα στα γραφικά σοκάκια της Σαντορίνης και από εκεί, η ζωή τούς οδήγησε στο σταχτόχρωμο Παρίσι.
Ζούσαν τον απόλυτο έρωτα! Μια αξιοζήλευτη σχέση, με έντονο πάθος, αγάπη και ευτυχία…
«Η αγάπη δεν βλέπει λεπτομέρειες και δεν μπαίνει σε καλούπια. Ούτε σε ζωτικά όργανα και αίματα. Η αγάπη είναι συναίσθημα. Είναι αναζωογόνηση και ευτυχία».
Η μοίρα, ωστόσο, καιροφυλακτούσε… ώσπου τους αποκάλυψε ένα τρομαχτικό μυστικό που τους έστρεψε ενάντια ακόμα και στην ίδια την ύπαρξή τους! Στην προσπάθειά τους να ξεχάσουν ό,τι τους στιγμάτισε και να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που ενώνει το σήμερα με το χθες, ξεδιπλώνεται μια ιστορία ξέχειλη από μυστήριο, έγκλημα, πάθος, τραγική ειρωνεία και ανισορροπίες. Ποια είναι επιτέλους η αλήθεια; Ποιο το τίμημα για τη σωτηρία της ψυχής τους; Πώς θα αντιμετωπίσουν το παρόν και το μέλλον; Αλλά κυρίως, ποιο είναι αυτό το μυστικό που επέστρεψε από την κόλαση για να τους πάρει μαζί του;
Το μυαλό παύει πλέον να λειτουργεί και ο αυθορμητισμός αναλαμβάνει τα ινία, με όποιο τίμημα κι αν είναι αυτό… κοιτάζοντας τη θέα, εικονική;… πραγματική;…μέσα από το δωμάτιο 104…
«Το πεπρωμένο για να το νικήσεις, θα πρέπει να το αποδεχτείς…»
Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Δωμάτιο 104
Συγγραφέας: Δημήτριος Αλεξόπουλος
Εκδόσεις: Ανώνυμο
ISBN: 9789963215508
Χρονολογία έκδοσης: Aπρίλιος 2015
Επεξεργασία εικόνας: Παναγιώτα Γκουτζουρέλα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
