Ιστιοδρομώντας. Ένα βιβλίο ξεχωριστό που άνθισε την αμυγδαλιά της ψυχής μου. Τη δρόσισε και την αρωμάτισε. Γνώριμα τα άνθη, οι δροσοσταλιές και τα αρώματα. Πατρίδα φωνάζανε και φώτισαν τα μάτια μου.
Προσωπική άποψη: Βασιλική Μουργελά
Και πώς να μην τα νιώσω όλα τούτα όταν συγγραφέας του είναι η σπουδαία και πολυβραβευμένη λογοτέχνιδα κυρία Θεοδώρα Κουφοπούλου-Ηλιοπούλου; Το νέο της βιβλίο φέρει τον τίτλο Ιστιοδρομώντας και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κατσιμίγας.
Ποιήματα και διηγήματα ατενίζουν το πέλαγος.
Η ποιήτρια υμνεί την ιδιαίτερη πατρίδα μας την Αρκαδία και το λατρεμένο της χωριό.
“Φωτοδότης ο τόπος μου.
Άπλετο φως, Ελληνικό Απολλώνιο,
Ολυμπιακό, Χριστιανικό Φως.”
…
“Είσαι συ Σπάθαρι και ό,τι περικλείεις
Η κούπα μου η χρυσή.
Εγώ πίνω το κρασί
Εσύ λάμπεις μέσα.”
Αφουγκράζεται τα συναισθήματα των ανθρώπων και τα απλώνει σε ένα ασημοκεντημένο σεντόνι με λέξεις. Μιλάει για την αξία της αγάπης, του έρωτα και της ζωής.
“Ευγνωμονώ το φεγγάρι
Που σούφεξε το δρόμο,
Και ήρθες.
Μαζί, χέρι χέρι
Στον Ηλιοφώτιστο δρόμο
Της Ζωής.
Σ’ αγαπώ.”
Σκουπίζει απαλά το δάκρυ της μάνας και τον ιδρώτα του πατέρα της με ένα ευχαριστώ βγαλμένο από τα βάθη της ψυχής.
“Κάθε στίχος μου, και δάκρυ Μάνα.
Που, το μαντήλι σου,
Να το στεγνώσει…
Το χέρι σου, το βλογημένο .
Αυγερινός μου, Ήσουν χτες.
Μα, τώρα, Αποσπερίτης.”
Περπατάει σε Πύργους που λίγοι τολμούν, κοιτάζει τον ήλιο κατάματα και αντικρίζει την ψυχή της σε έναν καθρέφτη αλήθειας.
Ταξιδεύοντας με την πένα της, πολλές φορές τα μάτια μου δάκρυσαν, πάντα από συγκίνηση. Μα εκείνο που κρατώ σαν φυλαχτό, είναι το ρίγος που ένιωσα καθώς ξεδίπλωνα ευλαβικά το όμορφο σεντόνι της ψυχής της.
Θα κρατήσω τα λόγια της καντήλι αναμμένο.
Την ευχαριστώ άπειρα για τούτο το μοίρασμα. Φως άπλετο στο διάβα της και καλοτάξιδα τα λόγια της εύχομαι!
Περίληψη:
“Με σένα ήλιε μου
Και με τον στίχο
Παλεύω το σκοτάδι…”
Στοιχεία βιβλίου
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
