Ιστορία φαντασμάτων. Μετά από απροσδιόριστα πολύ καιρό, επιτέλους στα χέρια μου ένα χορταστικό σε όγκο (και αναμφίβολα και σε ποιότητα) βιβλίο με φαντάσματα. Απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία του Straub, ίσως να είχα διαβάσει μερικά νεότερη, δεν θυμάμαι, αυτό όμως νομίζω ότι πρέπει να αλλάξει.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Η υπόθεση είναι λίγο πολύ αυτή που γράφει στο οπισθόφυλλο, δεν έχει και πολύ νόημα να πω κάτι περισσότερο. Ο συγγραφέας εμβαθύνει κυρίως στο παρελθόν και στο παρόν των βασικών πρωταγωνιστών οι οποίοι είναι και αυτοί που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα φαντάσματα, όμως μιλά και για αρκετούς ακόμα κατοίκους της πόλης που τα συναντούν και φυσικά δεν βγαίνουν (όλοι) αλώβητοι από αυτή τη συνάντηση. Το καλό με τους πολλούς πρωταγωνιστές είναι ότι δίνεται η ευκαιρία στον συγγραφέα να σκοτώσει αρκετούς από αυτούς και αυτό ακριβώς κάνει μέσα στην πλοκή, πράγμα που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, γιατί μέχρι το τέλος δεν ξέρεις ποιος θα γλιτώσει.
(Τώρα που είπα ότι είναι πολλοί οι πρωταγωνιστές, να πω και αυτό: εγώ, που έχω πρόβλημα να θυμάμαι ονόματα, στην αρχή ζορίστηκα λίγο. Μόνο στην αρχή όμως, σύντομα ανακάλυψα ότι δεν μπερδεύομαι πια, αφού τα χαρακτηριστικά που δίνει ο συγγραφέας για καθέναν από τους ήρωές του είναι επαρκή ώστε να μην έχω πρόβλημα να καταλάβω σε ποιον αναφέρεται κάθε φορά.)
Ο Ντον έσκυψε και πήρε το τσεκούρι. Πίσω του ο Πίτερ σκούπισε τη λάμα του μαχαιριού του Μπάουι πάνω στο μανίκι του. Ο Ντον βρήκε το πρώτο σκαλί με το μουδιασμένο δάχτυλο του ποδιού του και ανέβηκε. Γύρισε και κοίταξε πίσω. Ο Ρίκι στεκόταν πίσω από τον Πίτερ, ακουμπώντας στον τοίχο της σκάλας.
Εξαιρετικός τρόπος γραφής, απλός και χορταστικός, ίσως υπερβολικά αναλυτικός και με λεπτομέρειες που ενδεχομένως θα μπορούσαν να παραλειφθούν, με τίμημα όμως το να χαθεί κατά πάσα πιθανότητα η ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Η ιστορία ξετυλίγεται απολαυστικά αργά, χορταστικά, με σταθερό ρυθμό και με εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν. Να πω και κάτι ακόμα που σκέφτομαι τώρα; Πιστεύω ότι όσοι έχουν διαβάσει και παλιότερους συγγραφείς τρόμου (παλιότερες κυκλοφορίες εννοώ, όχι σύγχρονη λογοτεχνία τρόμου) πιθανόν θα συμφωνήσουν: έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος που γράφεται μια ιστορία τρόμου. Να, σε αυτό το βιβλίο για παράδειγμα, μπορώ να πω ότι η βία υπάρχει φυσικά, κατά κύριο λόγο υπονοείται όμως, δεν περιγράφεται αναλυτικά με τον τρόπο που συνηθίζεται τώρα πια. Δεν θα δείτε γραμμένο με κάθε λεπτομέρεια πώς ακριβώς πέθαναν όσοι πέθαναν, ποια ακριβώς τραύματα προκλήθηκαν και πόσο αίμα χύθηκε, αφήνονται πολλά από αυτά στη φαντασία. Αντίθετα, ο συγγραφέας δίνει βάρος στη δημιουργία αυτής της ατμόσφαιρας που σε κάνει να νιώθεις αποκλεισμένος στον ίδιο χώρο με τον πρωταγωνιστή και να παρακολουθείς τα όσα συμβαίνουν. Και αυτό σαφώς είναι “χειρότερο”, πιο τρομαχτικό, αφού όλη αυτή η κλειστοφοβική και σκοτεινή ατμόσφαιρα -σαν να βλέπεις έναν άσχημο εφιάλτη- σου μένει στην ψυχή και δεν εξαφανίζεται μόλις αλλάξεις σελίδα.
Τότε διέκρινε μια σιλουέτα να κινείται εκεί έξω και η Νέτι, η οποία καταλάβαινε περισσότερα ακόμα κι απ’ όσα νόμιζε η αδερφή της, παρακολούθησε έντρομη να πλησιάζει στο σπίτι και στον στάβλο. Έβγαλε μερικούς πνιχτούς ήχους, αλλά ήξερε ότι η Ρέα δε θα τους άκουγε ποτέ. Η σιλουέτα πλησίασε περισσότερο και της φάνηκε τρομακτικά οικεία. Η Νέτι φοβόταν ότι ήταν ο νεαρός από την πόλη για τον οποίο μιλούσε η Ρέα – εκείνος ο άγριος νεαρός, έξαλλος επειδή η Ρέα τον είχε αναφέρει στην αστυνομία.
Σαφώς και το προτείνω αυτό το βιβλίο, μου άρεσε πολύ. Κλείνοντας, και πέρα απ’ όλα όσα είπα παραπάνω, θα πω και ότι είναι πυκνογραμμένο και πολυσέλιδο μεν, η γραμματοσειρά του όμως είναι επαρκώς μεγάλη ώστε να μην κουράζει τα μάτια. Επίσης, το χαρτί είναι ελαφρύ και δεν κουράζει τα χέρια. Αυτά, ελπίζω να αρέσει σε όσους αποφασίσουν να το διαβάσουν.
Περίληψη: Ποιο είναι το χειρότερο που σου έχει συμβεί; Το πιο τρομακτικό;
Στην ήσυχη πόλη Μίλμπερν, τέσσερις ηλικιωμένοι φίλοι συναντιούνται και αφηγούνται ιστορίες – άλλες πραγματικές, άλλες φανταστικές, όλες όμως τρομακτικές. Ένας τρόπος να διασκεδάζουν την ανία τους. Ώσπου μια ιστορία έρχεται και στοιχειώνει και αυτούς και τη μικρή τους πόλη. Αφορά κάτι που έκαναν πολλά χρόνια πριν. Ένα καταραμένο λάθος. Ένα τρομακτικό ατύχημα. Έχει έρθει η ώρα να μάθουν ότι κανένας δεν μπορεί να θάψει το παρελθόν για πάντα…
Το «Ιστορία φαντασμάτων» χάρισε διεθνή αναγνώριση στον Πίτερ Στράουμπ και χαρακτηρίστηκε από τον Στίβεν Κινγκ ως ένα από τα καλύτερα βιβλία τρόμου των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Ιστορία φαντασμάτων (Ghost Story)
Συγγραφέας: Peter Straub
Μετάφραση: Σοφία Ανδρεοπούλου
Εκδόσεις: Κέδρος
Σελίδες: 648
Ημερομηνία έκδοσης: 22/9/2022
ISBN: 978-960-04-1788-3
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
