Κρυμμένη στο χώμα – Gytha Lodge
Προσωπική άποψη: Παναγιώτα Γκουτζουρέλα
1983
Μια παρέα λυκειόπαιδων, το καλοκαίρι του 1983 αποφασίζει να κατασκηνώσει σε ένα ερημικό μέρος, δίπλα στο ποτάμι του Σαουθάμπτον. Όλοι τους από 15 έως 18 χρονών. Όμορφοι, ευχάριστοι, δημοφιλείς⋅ μια παρέα που όλοι θα ήθελαν να είναι μέλη της. Μαζί τους και η δεκατετράχρονη Ορόρα, που είναι η αδελφή ενός από τα κορίτσια της ομάδας. Μόνο που η Ορόρα είναι διαφορετική. Κλειστός χαρακτήρας, ντροπαλή, ήρεμη, αγνή. Καμία σχέση δεν έχει με τους υπόλοιπους, που καταναλώνουν άφθονο αλκοόλ, επιδίδονται σε σεξουαλικές περιπτύξεις και κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Κανείς δεν έπεσε να κοιμηθεί πριν τα μεσάνυχτα και πρώτη πήγε για ύπνο η Ορόρα. Είχε μεταφέρει το στρωματάκι της λίγο πιο μακριά από τον χώρο της κατασκήνωσης, για να μην την ενοχλούν οι υπόλοιποι που έπιναν, μιλούσαν και γελούσαν δυνατά. Σε ένα σημείο που δεν την έφτανε το φως της φωτιάς κι έτσι ήταν αόρατη για τους υπόλοιπους.
Το επόμενο πρωί, μετά από μία νύχτα κραιπάλης, η παρέα διαπιστώνει πως η Ορόρα λείπει από τον χώρο της κατασκήνωσης. Πανικοβάλλονται, αφενός γιατί όφειλαν να προσέχουν το μικρότερο κορίτσι και αφετέρου επειδή σε κοντινό σημείο έχουν κρύψει μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών. Το κάλεσμα της αστυνομίας θα τους μπλέξει όλους… Το πτώμα δε θα βρεθεί ποτέ. Ούτε και ο ένοχος…
Σήμερα
Κατασκηνωτές βρίσκουν σε ένα κοίλωμα των ριζών ενός δέντρου έναν σκελετό. Η αστυνομία ειδοποιείται και την έρευνα αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Τζόνα Σινς με την ομάδα του. Ο επιθεωρητής είναι βέβαιος σε ποιον ανήκουν τα οστά: στην Ορόρα. Η υπόθεση ανοίγει εκ νέου και ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με ένα κυνήγι του ενόχου.
Έξι έφηβοι οι οποίοι χάνουν ένα κορίτσι. Μια νύχτα όπου οι παράνομες ουσίες παίρνουν τα ηνία και, μαζί με τα τριάντα χρόνια από το έγκλημα, θολώνουν αναμνήσεις και κρίσεις. Στο παρασκήνιο υπάρχει και η ανάμνηση μια συνάντησης στον τόπο του εγκλήματος ενός ακόμη προσώπου. Ένα δύσκολο έργο για το αστυνομικό τμήμα, καθώς τα αποδεικτικά στοιχεία έχουν αλλοιωθεί.
Μονάχα ένα πράγμα ήταν βέβαιο: Δεν είχαν να κάνουν μόνο με μια παρέα φτιαγμένων, μεθυσμένων εφήβων από δεκαπέντε μέχρι δεκαοχτώ χρόνων και με ένα αθώο δεκατετράχρονο κορίτσι που πήγε για ύπνο λίγο πιο μακριά τους, καθώς και με έναν καθηγητή που είχε κατασκηνώσει με τη φίλη του λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, αλλά και με μια κρυψώνα γεμάτη ναρκωτικά.
Μια αστυνομική ιστορία με αρκετό ενδιαφέρον. Σπονδυλωτή και παράλληλη αφήγηση, ανάμεσα στο χτες και το σήμερα, από τη μεριά δύο αστυνομικών και της Ορόρα. Τα μικρά κεφάλαια συνάδουν στην αύξηση της αγωνίας, αν και η συγγραφέας καταφέρνει σχεδόν από την αρχή να περιορίσει σημαντικά τους ενόχους στους εφτά (την παρέα και τον μυστηριώδη άντρα που παρευρέθηκε κοντά στο σημείο της κατασκήνωσης) καταστρέφοντας λίγη από τη χαρά του αναγνώστη αστυνομικών βιβλίων να κυριευτεί από την ανάγκη να ανακαλύψει τον δολοφόνο και να συγκλονιστεί από ανατροπές.
Η ατέρμονη σειρά καταθέσεων των ενόχων σε κάθε πιθανό σημείο της πόλης κουράζει αφάνταστα. Αυτός ο ατελείωτος χείμαρρος πληροφοριών που πηγάζει από τις ανακρίσεις, δεν προλαβαίνει να αφομοιωθεί από τον αναγνώστη, αλλά και ούτε να στοιχειοποιηθεί επαρκώς από τη συγγραφέα ώστε να γίνουν απολύτως πιστευτές. Όλοι οι ύποπτοι δείχνουν πως κάτι έχουν να κρύψουν, αλλά τελικά δεν κρύβουν και πολλά. Και ενώ κάποια στιγμή νομίζεις πως θα έρθουν στην επιφάνεια μυστικά, από αυτά που θα αλλάξουν τον ρου της ιστορίας, δεν αποκαλύπτονται ποτέ. Έως και οι τύψεις των μελών της παρέας φαντάζουν ”χλιαρές”.
Γίνεται προσπάθεια να προσδοθεί στους χαρακτήρες της αστυνομικής ομάδας μια ”υπαρκτή οντότητα” με αναφορές στις προσωπικές τους ζωές, που θεωρώ πως είναι απρόσφορο για την εξέλιξη της ιστορίας και την ποιοτική αναβάθμισή της, εκτός ίσως από την προϊστορία του επιθεωρητή, η οποία δίνεται με ασάφειες και επικεντρώνεται σε άσχετα γεγονότα αντί αυτών που ενδιαφέρουν τη διαλεύκανση του μυστηρίου.
Ο Τζόνα έγνεψε και άφησε τον αρχιφύλακα να τον οδηγήσει, αν και ήξερε πολύ καλά πού να πάει. Εκεί όπου πριν από τριάντα χρόνια είχαν περάσει τη νύχτα τους επτά παιδιά, αλλά το επόμενο πρωί ξύπνησαν μονάχα έξι.
Αρκετά ενδιαφέρον ανάγνωσμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω πως με κέρδισε. Υποθέτω πως θα υπάρξει συνέχεια για τον κεντρικό ήρωα, αστυνομικό επιθεωρητή Σινς. Θα περιμένω με ανάμεικτα συναισθήματα.
Περίληψη: Ιούλιος 1983
Η βραδιά είναι ιδιαίτερα ζεστή όταν μια παρέα επτά εφήβων αποφασίζει να κατασκηνώσει στο δάσος. Όλοι τους είναι έξυπνοι, όμορφοι, και το μέλλον τους διαγράφεται λαμπρό. Η μικρότερη της παρέας, η Ορόρα Τζάκσον, είναι πανευτυχής που την κάλεσαν να πάει μαζί τους.
Όλα κυλούν όπως συνήθως: πίνουν, χορεύουν, μαλώνουν, ανταλλάσσουν τα πρώτα φιλιά. Κάποια ζευγαράκια γλιστρούν στις σκιές του δάσους, και κάποιοι μένουν πίσω με τη ζήλια και την ερωτική απογοήτευση να τους βασανίζουν. Το ξημέρωμα θα τους βρει όλους εκεί.
Όλους εκτός από την Ορόρα…
Οι φίλοι της ισχυρίζονται πως την τελευταία φορά που την είδαν, το βράδυ προτού πάει για ύπνο, ήταν μια χαρά. Ξεκινάει μια εξονυχιστική έρευνα, μα η έφηβη παραμένει άφαντη.
Τριάντα χρόνια αργότερα, το πτώμα της Ορόρα βρίσκεται θαμμένο σε μια κρυψώνα στο έδαφος, για την οποία γνώριζαν μόνο οι έξι φίλοι. Ο επιθεωρητής Τζόνα Σινς, νεαρός αστυνομικός τότε στη μικρή τους πόλη, αναλαμβάνει να λύσει την παλιά υπόθεση που ανοίγει ξανά. Τώρα είναι αποφασισμένος να μάθει επιτέλους τι συνέβη εκείνη τη βραδιά.
Η έρευνά του θα φέρει την παρέα πίσω στο δάσος, όπου θα έρθουν αντιμέτωποι με τα γεγονότα που οδήγησαν τη φίλη τους στον θάνατο και άλλαξαν τους ίδιους για πάντα…
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Κρυμμένη στο χώμα
Συγγραφέας: Gytha Lodge
Μετάφραση: Ιλάειρα Διονυσοπούλου
Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 472
Έτος έκδοσης: 2019
ISBN: 978-960-605-826-4
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
