Ο θνητός γιος
Έναν μήνα ακριβώς βασανίζομαι με τις λέξεις που θα πρέπει να αποτυπώσω σε αυτήν εδώ την κριτική. Περίμενα υπομονετικά να το τελειώσει και η φίλη μου η Δέσποινα ώστε να το συζητήσουμε, αλλά και να μιλήσω με την συγγραφέα ώστε να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Ο λόγος είναι ο εξής:
Προσωπική άποψη: Νάντια Κίσκα
Ο θνητός γιος έχει μια από τις πιο δημιουργικές και ευφάνταστες πλοκές που έχω συναντήσει. Όσον αφορά το κομμάτι της φαντασίας, είναι άνετα πολύ πιο πάνω από πολλά βιβλία του είδους του. Πραγματεύεται ένα θέμα που λίγοι τολμούν -ο αφορισμός από την Εκκλησία εξάλλου είναι πάντα ένας μεγάλος φόβος για όσους τολμούν να πιάσουν θέματα αγγέλων & δαιμόνων- και φαίνεται ότι έχει δουλευτεί μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας ώστε να δώσει στον αναγνώστη να καταλάβει όλο το σκηνικό ώστε να έρθουν τα επόμενα βιβλία και να αναπτυχθεί η πλοκή. Και κάπου εδώ κάνουμε ένα διάλειμμα για να αναφερθώ σε μερικά πράγματα.
Είμαι καταραμένη. Σε περίπτωση που υπήρχε έστω και μια αμφιβολία μέχρι τώρα, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είμαι καταραμένη. Για ποιο πράγμα θα ρωτήσετε και θα σας απαντήσω φυσικά. Να βρίσκω τα καλύτερα μα συνάμα τα πιο προβληματικά βιβλία της ελληνικής λογοτεχνικής σκηνής.
Δεν ξέρω εάν εγώ είμαι τυχερή ή η συγγραφέας που έπεσε στα δικά μου χέρια και όχι σε κάποιου άλλου, καθώς εγώ έχω μια γνώση παραπάνω στο θέμα. Η συγγραφέας έχει δυσλεξία. Δεν είναι κάτι κρυφό, η ίδια το είπε στην παρουσίασή της. Ζώντας με έναν άνθρωπο τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής μου που έχει αυτήν την ιδιαιτερότητα, θέλω να πω τα εξής: Η φαντασία τους είναι αξιοζήλευτη. Το μυαλό τους τρέχει με ταχύτητα φωτός συλλαμβάνοντας ιδέες που ίσως κάποιος άλλος να μην μπορούσε, όσο ζωηρή φαντασία και να είχε.
Όμως αυτή τους η ταχύτητα τους επηρεάζει, κάνοντάς τους να γράφουν στο χαρτί παραπάνω πληροφορίες από όσο χρειάζεται, και θα μιλήσω συγκεκριμένα: Όταν γράφω εγώ, έχω την κριτική σκέψη να έχω πρόσωπο-ρήμα-αντικείμενο και να μην αναπτύξω όλη την τοπογραφία του μέρους γιατί θα κουράσει. Η δυσλεκτική φίλη μου, όχι. Για αυτό τον λόγο η επιμέλεια πρέπει να γίνει από κάποιον που μπορεί να συνεργαστεί και να κατανοήσει το κείμενο που έχει στα χέρια του. Στον Θνητό Γιο δεν έγινε.
Η ιστορία σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ακόμα και στα σημεία που η πλοκή δεν εξελίσσεται και μένει στάσιμη. Τα λάθη όμως είναι πολλά. Είμαι άτομο με OCD! Δεν μπορώ τα ορθογραφικά λάθη και για κακή μου τύχη, δεν έχω πιάσει βιβλίο στα χέρια μου εδώ και 2 χρόνια που να μην έχει ξεφύγει ούτε μια τελεία, ανεξαρτήτως εκδοτικού οίκου. Όμως εδώ το θέμα παραπάει. Η επιμέλεια είναι ανύπαρκτη και είναι απαράδεκτο γιατί δείχνει μηδενικό σεβασμό απέναντι στο έργο του συγγραφέα.
Το ορκίζομαι, εάν ο επιμελητής είχε αφιερώσει έστω και 2 ώρες από τη ζωή του για να διορθώσει έστω τα πιο εξόφθαλμα λάθη, θα κρατούσαμε όλοι στα χέρια μας ένα άλλο βιβλίο.
“Δεν είχε σημασία. Εφόσον του έδινε την άδεια να την προστατέψει δεν μπορούσε να χάσει την ευκαιρία. Και μόνο που την ακουμπούσε ένιωθε αμέσως πως ο χρόνος της ήταν οριακά τόσο λίγος που δεν ήταν σίγουρος αν θα μπορούσε να καταφέρει να εκπληρώσει αυτό που είχε στο μυαλό του.”
Το εξώφυλλο, επιμελημένο από την προσωπική αγαπημένη μου Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου, είναι ένα έπος. Η γραμματοσειρά δεν μου άρεσε καθόλου και ειδικά στην περίληψη πίσω, η σκίαση τα κάνει δυσανάγνωστα. Είμαι του πιο μινιμαλιστικού στυλ και το βρήκα λίγο φορτωμένο.
Στο εσωτερικό, οι γραμματοσειρές εναλλάσσονται πράγμα που κουράζει από την στιγμή που δεν υπάρχει εναλλαγή POV. Επίσης υπάρχει ένα μικρό σχεδιάκι στην έναρξη των κεφαλαίων, το οποίο το βρήκα πολύ έξυπνο και καλοσχεδιασμένο.
Σε γενικές γραμμές, η πλοκή σε κρατάει. Αλλά μονάχα η πλοκή. Ό, τι χάνει σε βαθμολογία, είναι αποκλειστικά για την μηδενική επιμέλεια. Είμαι σίγουρη ότι η κυρία Καλαφάτη, θα μεριμνήσει στο επόμενο, ώστε να μας δώσει ένα ακόμα δυνατό μυθιστόρημα, αλλά άρτιο αυτή την φορά.
“Η λογική του ακόμα αρνιόταν να συνεργαστεί. Ένιωθε πολύ έντονα ότι κάτι έλειπε από όλα αυτά, κάτι δεν ταίριαζε, αλλά δεν μπορούσε να το δει με τίποτα”
Περίληψη: Ο «Άγγελος του χάους» είναι η αιώνια διαμάχη του καλού και του κακού μέσα μας. Είναι τόσο Άγγελος όσο και Δαίμονας αλλά δεν παύει να είναι σαν και εμάς. Μια ψυχή που καλείται τώρα να διαλέξει.
– Ποια πλευρά του θα υπερισχύσει;
– Ποια δύναμη θα τον κυριαρχήσει;
– Πόσες θυσίες θα χρειαστεί να κάνει για να πετύχει το στόχο του, που είναι μόνο ένας…
Να κερδίσει… αυτή την αιώνια μάχη, χωρίς η μία πλευρά να επηρεάζει την άλλη. Το σκοτάδι φέρνει φως.. Το φως, σκοτάδι.
Ο θνητός γιος είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς ”Αγγελος του χάους’ που παρουσιάζει τις πτυχές ενός αγοριού που -κυριολεκτικά και μεταφορικά κρύβει μέσα του έναν άγγελο και έναν δαίμονα.
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Άγγελος του χάους: Ο θνητός γιος
Συγγραφέας: Χρυσάνθη Καλαφάτη
Εκδόσεις: Όστρια
Σελίδες: 500
Ημερομηνία έκδοσης: 22/01/2019
ISBN: 9789606044250
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
