Πώς γράφτηκε το Μπλε I
Γεννηθήκαμε Ιούλιο! Εγώ το 1968, οι Κύκλοι από Θρύψαλα το 2015 και δεν θα πω ποτέ κοίτα σύμπτωση! Αυτό που ξέρω, είναι πως εκείνο τον Ιούλιο, προσπαθώντας να καταγράψω μια ιστορία που είχα χρόνια στο μυαλό και να την μετατρέψω σε σενάριο όπως ήταν ο στόχος, μπήκα έκπληκτη στην πρώτη μου συγγραφική τροχιά! Τι προηγήθηκε και πώς βρέθηκα να γράφω; Προηγήθηκαν οι προηγούμενες δεκαετίες με όσα σφράγισαν στην ψυχή μου.
Γράφει η Στάλω Φωτιάδου
Δεκαετία του 1970 και παιδικά χρόνια. Τότε που κατέγραφα στο μυαλό σκηνές της καθημερινότητας, παρακολουθώντας τους ανθρώπους μα χωρίς να το αντιληφθώ αυτό που έκανα ήταν να μαθαίνω να τους διαβάζω. Όταν έμαθα να γράφω, έμαθα να ανιχνεύω και την δική μου ψυχή, πάλι χωρίς να το αντιληφθώ. Κι όταν ένα γεγονός ή μια σκηνή άγγιζε την ευαισθησία μου, ενστικτωδώς, γινόταν κείμενο. Είχα ανάγκη να το γράψω, να το διαβάσω, να ξέρω τι ένιωσα… Αυτό το χωρίς να το αντιληφθώ, έφτιαξε όταν μεγάλωσα το Μπλε!
Δεκαετία του 1980 βρέθηκα στην Αθήνα να σπουδάζω δημοσιογραφία επειδή αφού γράφεις, να πας δημοσιογράφος! Τι μου έμεινε από τις σπουδές; Η ζωή στην Αθήνα κι αγαπημένοι άνθρωποι που έγιναν φίλοι. Με μια λέξη, Νοσταλγία… Επέστρεψα στην Κύπρο, μπήκα στον χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας κι αργότερα στον χώρο του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Μεγάλο σχολείο κι ανάμεσα σε δημοσιογραφικά και πολλά άλλα που κάνω και μαθαίνω, γράφω κείμενα και στίχους για παιδικές εκπομπές.
Διανύοντας την δεκαετία του 1990 παρακολουθώ κι ανιχνεύω με πιο ώριμη κρίση τον άνθρωπο. Μέσα από τα Ελληνικά σήριαλ ξεχωρίζω πρωταγωνιστές και ερμηνείες κι είναι η εποχή που την δημιουργική μου φαντασία ενεργοποιούν άλλου είδους εμπνεύσεις. Παραμερίζω τα παιδικά κι αρχίζω να φτιάχνω …παραμύθια για ενήλικες! Θυμάμαι μέχρι σήμερα πώς και πότε γεννήθηκε ο Φίλιππος, ο πρώτος μου πρωταγωνιστής. Σχεδόν αμέσως γεννήθηκε η Λιλή, εκείνοι ερωτεύτηκαν κι εγώ εμπνεύστηκα την πρώτη μου ιστορία που καθόλου σε παιδική ζώνη δεν χωρούσε. Κάποια στιγμή γεννήθηκε κι ο Στέφανος ένας νέος που έμπλεξε με ναρκωτικά κι οι γονείς του έκαναν αγώνες να τον συνεφέρουν. Κι ύστερα η Όλγα, ο Άρης και ο Παύλος. Επηρεασμένη ίσως από τον επαγγελματικό χώρο όπου δημιουργούσα μα είχα και ερεθίσματα, έβαλα στόχο να εξελίξω τις ιστορίες που υπήρχαν στο μυαλό μου, κάποτε, σε σενάρια. Και μέχρι να έρθει αυτό το κάποτε, η δημιουργική φαντασία συνέχιζε την δική της πορεία.
Τα χρόνια πέρασαν κι οι δεκαετίες έφεραν εμπειρίες και μαθήματα. Έφτασα στην μέση της ζωής και στην διαδρομή έδωσα, πήρα, έδιωξα, έφυγα, κέρδισα κι έχασα. Κι ήρθε το 2015 για να νιώσω την ανάγκη να ξεφύγω, μέσα από την γνώριμη έξοδο κινδύνου, το γράψιμο. Τότε ήρθε σαν από μηχανής θεός η ιστορία του Φίλιππου και της Λιλής να με θυμίσει πως είχαμε εκκρεμότητες. Μεγάλη απόφαση να μετατρέψω σε γραπτό λόγο όσα έβλεπα σαν σκηνές στο μυαλό τόσα χρόνια και δεν πίστευα ότι θα έπαιρνε μέρες να το τολμήσω! Όταν επιτέλους δοκίμασα οι εκπλήξεις διαδέχονταν η μια την άλλη. Όσα είχα στο μυαλό τόσα χρόνια, όρμησαν να φτιάξουν ιστορία κι εγώ, έγραφα πρώτη φορά, διαφορετικά! Το σενάριο έγινε παρελθόν μα δεν έκανα προσπάθεια να το κρατήσω! Απολάμβανα αυτό τον νέο τρόπο γραφής κι ήθελα να δω πού θα με πάει.
Και με πήγε εκεί όπου ο Φίλιππος έγινε αδερφός του Παύλου της άλλης ιστορίας κι ο Λέανδρος ο πατέρας του Στέφανου από την κάποια άλλη ιστορία, έγινε ο τρίτος αδερφός! Αυτό κι άλλα τόσα έφτιαξαν το μαγικό μπέρδεμα διαφορετικών ιδεών που γίνονταν μια ιστορία! Μέσα από την νέα πλοκή δημιουργήθηκαν και νέοι πρωταγωνιστές και μέσα από τον καθένα μάθαινα κάτι για μένα! Έμαθα ότι ψάχνω πάντα την αντίθετη κατεύθυνση γιατί πιστεύω πως εκεί υπάρχει η πιο αληθινή αλήθεια… Ψάχνω τους κύκλους της ζωής, τις εξαιρέσεις που ισχύουν όσο οι κανόνες, τα στερεότυπα που κουβαλάμε σαν εγγυήσεις που μας παραπλανούν, τα παραμύθια και τους μύθους… Μέσα από την τροχιά των Κύκλων κατάλαβα πως πλέον δεν θέλω μόνο να διαβάζω τους ανθρώπους, μα και να τους γράφω!
Τρεις μήνες μετά, έγραψα ΤΕΛΟΣ στο αυτοτελές κοινωνικό μυθιστόρημα με τίτλο Κύκλοι από Θρύψαλα! Φινάλε, η συνάντηση Φίλιππου-Λιλής με τον αναγνώστη να αποφασίζει αν ο κύκλος έκλεισε ή όχι.
Στην πρώτη αξιολόγηση ήρθε η απόρριψη και το υπαρξιακό βραχυκύκλωμα. Δεν άρεσε, δεν θα το στείλω αλλού! Θα το κρατήσω για μένα. Λίγες μέρες κράτησε το αρνητικό του εαυτού μου. Κι ήρθε η Λιλή άγριες ώρες να με ξυπνήσει με ένα δικό της μυστικό που έβαλε άνω τελεία στην ιστορία. Ξύπνα να ακούσεις μυστικό, να συνεχίσεις την ιστορία! Βλέποντάς το μέσα από την απόσταση του σήμερα, λέω πως αν δεν ήταν η απόρριψη ίσως να μην είχε γεννηθεί ποτέ το Μπλε ή να ήταν μια άλλη ιστορία με άλλο τίτλο κι άλλους πρωταγωνιστές.
Το βράδυ που πρόσθεσα το μυστικό της Λιλής κι έγραψα Τέλος Πρώτου Μέρους, ήξερα πως τριλογία θα ήταν κι όχι δύο, ούτε τέσσερα ή δέκα! Δεν γνώριζα την εξέλιξη στην πλοκή, γνώριζαν όμως οι πρωταγωνιστές και θα το έστελνα ξανά για αξιολόγηση μόνο όταν θα ήμουν σίγουρη πως κανείς άλλος δεν είχε μυστικά!
Η τριλογία ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2016 κι ονομάστηκε «Μπλε» για την Λιλή που με ξύπνησε να γράψω! Τα μπλε της μάτια ήταν κάθε συναίσθημα της θάλασσας και του ουρανού! Η Λιλή ήταν όλο το Μπλε της ιστορίας!
Ένα χρόνο μετά κι αφού οι πρωταγωνιστές με διαβεβαίωσαν πως δεν υπήρχαν μυστικά κι ανατροπές, τόλμησα να στείλω ξανά το πρώτο μέρος για αξιολόγηση. Από τότε ανήκω στην Εκδοτική οικογένεια Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή που πίστεψε στο Μπλε βάζοντάς φτερά στο πρώτο βιβλίο «Μπλε-Κύκλοι από Θρύψαλα» τον Φεβρουάριο του 2018!
Πώς γράφτηκε το Μπλε I
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
