Σκοτεινές Υποθέσεις
Υπάρχει ελληνική σχολή αστυνομικής λογοτεχνίας; Και εάν ναι, ποιοι είναι οι σημερινοί εκπρόσωποί της; Εδώ υπάρχει η απάντηση από επτά συγγραφείς και μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.), που υπογράφουν συλλογικά το βιβλίο τους, με ισάριθμα διηγήματα, διαφορετικής οπτικής και ύφους. Αυτό είναι και το ατού αυτής της συλλογής, αφού ο αναγνώστης αλλάζει διαρκώς παραστάσεις και εισπράττει με διαφορετικό τρόπο τη δράση και τη λογοτεχνικότητα του κάθε διηγήματος ξεχωριστά.
Προσωπική άποψη: Κωνσταντίνα Μόσχου
Ευρηματικοί οι τίτλοι, σκοτεινές ιστορίες που ανατρέπουν την κανονικότητα και καταδικάζουν την εντός εισαγωγικών ομαλή κοινωνία μας, το βιβλίο είναι μια πολύ καλή προσπάθεια από τις Εκδόσεις Κύφαντα να φέρουν στο προσκήνιο το νέο ελληνικό αφήγημα μυστηρίου και τις νέες τάσεις.
Τελευταία έξοδος… Στρώμη
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης αφηγείται το αδιέξοδο τριών παρανόμων. Ένας ληστής… ληστών, μία πρώην αστυνομικός σε διαθεσιμότητα και ένα μέλος επαναστατικής οργάνωσης συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο, στο καφενείο ενός χωριού, με γκεστ τρεις ιδιόρρυθμους γέροντες. Οι κυνηγημένοι περιθωριακοί, όταν αντιλαμβάνονται πως οι διώκτες τους βρίσκονται κοντά τους, αποφασίζουν να υπερασπιστούν τις θέσεις τους μέχρις εσχάτων. Ο Γρηγόρης Αζαριάδης, γνωστός για τον σκληρό τρόπο γραφής του, χρησιμοποιεί πειστικά την αργκό των παρανόμων και διανθίζει το κείμενο με έξυπνες ατάκες, σε μια ιστορία γεμάτη δράση, σφαίρες, σεξ και αίμα. Το τέλος, πραγματικά καταιγιστικό, με μια εξαιρετική τελευταία παράγραφο, πικρή όσο και οι ήρωές του.
«Αυτόν τον κόσμο, αγόρι μου, είναι αδύνατον να τον ζήσεις. Το μόνο που μπορώ να σου ευχηθώ είναι να τον δεις για ένα, έστω ένα, κόκκινο δευτερόλεπτο πριν κλείσεις τα μάτια».
Οι έρωτες είναι χαμένα βήματα
Ο Σέργιος Γκάκας δανείζεται τον τίτλο του από ένα στιχάκι του φλαμένκο, για να δώσει μία ακόμα ιστορία του ήρωά του από προηγούμενα βιβλία, δικηγόρου Συμεών Πιερτζοβάνη. Βασικός κορμός του διηγήματος η νεαρή Μαρία, που εμφανίζεται δέκα χρόνια μετά, για να εκδικηθεί τον βιασμό της και την παρ’ ολίγον καταδίκη της. Εξαιρετική γραφή από τον συγγραφέα, με εγκιβωτισμό γεγονότων του παρελθόντα χρόνου, μέσα από τις αφηγήσεις των ηρώων και το γράμμα της νεαρής προς τον άνθρωπο που την βοήθησε κάποτε να ξεφύγει από το βρώμικο περιβάλλον. Ο αντιήρωας του βιβλίου και αποδέκτης του γράμματος, Συμεών, είναι ένας από τους γοητευτικότερους χαρακτήρες της σύγχρονης ελληνικής νουάρ λογοτεχνίας, κάποιος που ενστερνίζεται τη βασική αρχή του Φίλιπ Μάρλοου: «Είμαι ένας ρομαντικός, ακούω κραυγές μέσα στη νύχτα και τρέχω να δω τι συμβαίνει».
«Δεν καταλαβαίνω, αλλά μυρίζομαι πια την απελπισία από χιλιόμετρα, είναι η καλύτερη μου φίλη και φοράω το άρωμά της πολλά χρόνια τώρα. Έχει δίκιο. Δεν είμαι εγώ που τον κυνηγάνε, που κινδυνεύει».
Η επιστροφή ή Το τέρας στο πατάρι.
Ο Αντώνης Γκόλτσος τοποθετεί την πλοκή του σε μια μελλοντική δυστοπική κοινωνία της παγκοσμιοποίησης, στην οποία η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ελεγχόμενη. Εδώ το έγκλημα του ήρωα Κ, είναι η αγάπη του για την αναλογική φωτογραφία και η απόκρυψη ενός «τέρατος» στο πατάρι, δηλαδή ενός εμφανιστή φωτογραφιών. Ο Κ πέφτει στο μικροσκόπιο παρακολούθησης του Συστήματος και αναγκάζεται (ή όχι;) να συνεργαστεί μαζί του, με μοναδικό τρόπο απεγκλωβισμού του, τη θυσία. Σ’ ένα καφκικού τύπου διήγημα, ο Αντώνης Γκόλτσος γράφει ένα έξοχο κείμενο, πραγματικό αριστούργημα, τόσο πυκνό και γεμάτο, σαν να πρόκειται για ολοκληρωμένο μυθιστόρημα, άρτιο και λογοτεχνικό, και σε όλη την έκτασή του με μια ιδιαίτερα στιλιζαρισμένη και απόλυτα απειλητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
«Κι αν έχεις το χάρισμα, με ποιο πρόσχημα, με ποιο δικαίωμα δεν το ασκείς; Ποιος υπηρετεί ποιον, η Τέχνη τον καλλιτέχνη ή ο καλλιτέχνης την Τέχνη; Είναι αρκετός ο λόγος να μην κάνεις Τέχνη επειδή δεν έχεις πρόσβαση στο τελικό προϊόν, επειδή σου αφαιρείται το έργο, έτσι, υποχρεωτικά, επειδή αυτή είναι η καταραμένη συμφωνία και συναίνεση στον εκβιασμό;»
Ε94
Η Νίνα Κουλετάκη αφηγείται την ιστορία μιας αλλοδαπής που κατηγορείται για τον φόνο του συντρόφου της. Μέσα από την κατάθεσή της, παρακολουθούμε την εκμετάλλευση που υπέστη από κυκλώματα πορνείας, και την προσπάθειά της να ξεκινήσει καινούργια ζωή, άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε μια καντίνα της Εθνικής Ε94. Η Νίνα Κουλετάκη επιλέγει την πρωτοπρόσωπη αφήγηση και δίνει με αυτόν τον τρόπο αμεσότητα στο σκληρό πρόσωπο της νύχτας και των παράνομων κυκλωμάτων, μια καταγγελία για τη δουλεία ανθρώπων που αναζητούν καλύτερη τύχη σε οποιαδήποτε χώρα. Εξαιρετική ιδέα να τοποθετήσει την ιστορία της στην Εθνική, τον δρόμο που ενώνει (ή διασπείρει;) ανθρώπους και λαούς.
«Μ’ ένα χαμόγελο λύκου αστειεύτηκε πως “στο κάτω κάτω θα κάναμε αυτό για το οποίο είμαστε πλασμένες και που τόσο πολύ μας αρέσει, μόνο που θα πληρωνόμαστε κιόλας”. Ήταν η στιγμή που πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη πως θα ήταν, ίσως, προτιμότερο να είχα πεθάνει»
Ο κόκκινος λύκος
Ο Κώστας Μουζουράκης τοποθετεί την πλοκή του στην ερημιά της ελληνικής υπαίθρου, με έναν ακόμη μοναχικό ήρωα. Στην έξοχη ιστορία του, ένας μηχανικός αναλαμβάνει να αποκαταστήσει τις ζημιές στις εγκαταστάσεις εξόρυξης πετρελαίου, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων που επιθυμούν την διακοπή των έργων. Η διαπίστωση για τον αναγνώστη πόσο crime είναι αυτό το διήγημα, έρχεται σιγά σιγά, όταν όλα γίνονται γης μαδιάμ! Ο Κώστας Μουζουράκης έχει έναν δικό του τρόπο να γράφει, πραγματικά γοητευτικό, είτε περιγράφει περιθωριακούς είτε αγγέλους, και, το κυριότερο, επιλέγει να αποδώσει την δική του δικαιοσύνη, που τυχαίνει να συμπίπτει με τη δική μου.
«-Θέλουνε, λέει, να μαζέψουνε όλα τα νερά και να τα ρίξουν εδώ μέσα. Κι απ’ όλα τούτα που στέκονται εδώ δα αιώνες ολάκερους, να μη μείνει τίποτα. Ακόμα και η σπηλιά που κοιτάς, θα γίνει μια τρύπα σ’ έναν πάτο. Τα δέντρα που σταλίζανε κοπάδια και κοπάδια, αιώνες. Οι μνήμες κι οι τάφοι των πατεράδων μας. -Εγώ δεν είδα κάνα τάφο εδώ γύρω, είπε ο ξένος. -Ό,τι δεν βλέπεις εσύ και δεν το γράφουν τα χαρτιά σας, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει κιόλας».
Ο παππούς με τον άσπρο σκύλο
Σκοτεινές υποθέσεις
Ο Φίλιππος Φιλίππου, με ήρωα έναν δημοσιογράφο –πρόκειται για τον μοναδικό φυσιολογικό χαρακτήρα της συλλογής, αφού οι υπόλοιποι είναι καταραμένοι-, αφηγείται την γνωριμία του με μια κοπέλα και την οικογένειά της. Τι παράξενο κρύβεται πίσω από αυτή τη οικογένεια, τι σημαίνουν τα ασυνήθιστα γεγονότα που ακολουθούν, είναι ερωτήματα που καλείται ο ήρωας να ανακαλύψει. Ο Φίλιππος Φιλίππου έχει μια απλότητα που σε αφοπλίζει. Το διήγημά του είναι το κλασικό και στρέιτ αστυνομικό που πάντοτε αρέσει και θα αρέσει, μια ιστορία μυστηρίου και η λύση της, που αποκαλύπτονται σιγά σιγά, με φυσικότητα και ηρεμία δεξιοτέχνη.
«Δεν μπορούσα να ερμηνεύσω τα βλέμματά τους, τις σιωπές, τα χαμόγελα, τα λόγια τους. Κάτι παράξενο αιωρούνταν σ’ εκείνο το σπίτι κι ένιωθα ανίκανος να προσδιορίσω τι ακριβώς. Κινούμενος από επαγγελματική διαστροφή, αποφάσισα να μάθω τι συνέβαινε, με το όποιο κόστος».
Βουίζει η ψυχή μου
Η Έλενα Χουσνή περιδιαβαίνει τους άθλιους δρόμους της Αθήνας, με ήρωα έναν άστεγο που χάνει το νόημα της ζωής, όταν ο φίλος του ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου, σε μια επιδρομή αγνώστων. Ο ίδιος, τραυματισμένος ψυχικά και σωματικά, αναζητεί τρόπους για να ανακαλύψει τους δράστες και να εκδικηθεί τον θάνατο του φίλου. Η Έλενα Χουσνή βουτά βαθιά την πένα της στην ψυχή των ηρώων της, ώστε να δώσει μια ανάσα, μια ελπίδα για το αύριο. Όταν μιλά για έναν άστεγο που αγαπά τα ενοικιάζεται, γιατί κρύβουν την υπόσχεση του καινούργιου, δεν θα μπορούσε παρά να είναι το τέλειο κλείσιμο της συλλογής αυτής.
“Από τα σκουπίδια ενός κόσμου, καταλαβαίνεις πώς είναι ο κόσμος. Καμιά φορά όμως αυτά που πετάνε κάνουν την ψυχή μου να βουίζει”. Η αγαπημένη ατάκα του Μίμη όταν κάτι τον στενοχωρεί ή τον κάνει χαρούμενο. “Η ψυχή μου βουίζει…” Όλα τα συναισθήματα έχουν ήχους. Η ομορφιά γελά κελαρυστά, η ασχήμια φωνάζει, η στενοχώρια βουίζει – και η χαρά βουίζει.
Περίληψη: Σκοτεινές υποθέσεις Το στοίχημα ήταν: Κείμενα, από έως τόσες χιλιάδες λέξεις, παραδοτέα μέχρι τότε και εξάρχουσα η νουάρ ατμόσφαιρα. Το στοίχημα πήγαινε και πιο κάτω. Πώς στεγάζεις μεταξύ εξωφύλλων, συγγραφικά στυλ που ανήκουν στους αντίποδες; Αλλά και ιστορίες που εκτείνονται από τον αστικό ζόφο, μέχρι και το εκτός των τειχών έρεβος; Σκοτεινές υποθέσεις
Τα παραδείγματα: Η υπνωτιστική γραφή του Σέργιου Γκάκα, στο Οι έρωτες είναι χαμένα βήματα, ζευγάρι με το γωνιώδες ύφος της Νίνας Κουλετάκη, στο E94, ή η πολεμική γραφή του Γρηγόρη Αζαριάδη, στο Τελευταία έξοδος… Στρώμη, απέναντι στο ήπιο νουάρ του Φίλιππου Φιλίππου, στο Ο παππούς με τον άσπρο σκύλο, ή η Αθηναϊκή κραυγή της Έλενας Χουσνή, στο Βουίζει η ψυχή μου, σε αντίστιξη με τη μαχόμενη οικολογική συνείδηση του Κώστα Μουζουράκη, στο Ο κόκκινος λύκος και το μελλοντολογικό νουάρ του Αντώνη Γκόλτσου, στο Η επιστροφή ή Το τέρας στο πατάρι.
Ήταν στοίχημα. Έγινε πράξη… Σκοτεινές υποθέσεις
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Σκοτεινές υποθέσεις (διηγήματα εγκλημάτων, μυστηρίου και αγωνίας)
Συγγραφέας: συλλογικό
Εκδόσεις: Κύφαντα
ISBN: 978-618-83967-0-8
Σελίδες: 489
Ημερομηνία έκδοσης: 1/11/2018
Επεξεργασία εικόνας: Παναγιώτα Γκουτζουρέλα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
