Στη σημερινή συνέντευξη στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, φιλοξενείται η συγγραφέας Ευαγγελία Πάσσαρη, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Ένα κίτρινο μπαλόνι στα κορδόνια σου» από τις εκδόσεις Συρτάρι.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε.
Ε.Π. Καλησπέρα, εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση και χαίρομαι πολύ που μας δίνεται σήμερα η ευκαιρία να πούμε μερικά λόγια για το μπαλόνι.
Συστήνεστε στο αναγνωστικό κοινό με τη συλλογή διηγημάτων «Ένα κίτρινο μπαλόνι στα κορδόνια σου» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Συρτάρι, ενώ κείμενα και ποιήματά σας έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά. Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήρθε τυχαία ή ήταν ένα όνειρο ζωής που πραγματοποιήθηκε;
Ε.Π. Δεν ξέρω αν ήταν ποτέ όνειρο, αλλά θυμάμαι από μικρούλα να μ’ αρέσει να γράφω διάφορα. Κάρτες και γράμματα σε γιορτές, γενέθλια και τέτοιες περιστάσεις. Στο σχολείο δεν δυσανασχετούσα ποτέ όταν έπρεπε να γράψουμε έκθεση. Γενικά έβρισκα πιο εύκολο να εκφραστώ γραπτά. Κάπου προς τα δεκατέσσερα νομίζω άρχισα να αποτυπώνω πιο λογοτεχνικά ας πούμε κάποιες ιδέες, κάτι που έγινε όλο και πιο συχνό όσο μεγάλωνα. Έτσι, πριν ένα δύο χρόνια αποφάσισα να το κάνω «πιο σωστά» και οργάνωσα τη συλλογή.
Το βιβλίο σας περιλαμβάνει δώδεκα διηγήματα, σχετικά μικρής έκτασης. Γράφτηκαν κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή ή υπήρχαν σε αρχείο του υπολογιστή σας και κάνατε κάποια επιλογή;
Ε.Π. Γενικά επέλεξα πιο πρόσφατα κείμενά μου όταν ξεκίνησα να στήνω τη συλλογή. Ωστόσο, δύο διηγήματα, «Το δώρο» και «Η βουτιά στη λίμνη», ήταν στο αρχείο κάποια χρόνια. Τα υπόλοιπα πάνω κάτω δεν περίμεναν πολύ καιρό, ενώ και δύο από αυτά, «Το χαλασμένο πιάτο» και «Το μυστήριο Π.Α.Κ.Σ», ήταν προσθήκες τελευταίας στιγμής!
Συναντήσατε δυσκολίες στην αναζήτηση εκδοτικού οίκου; Ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν κρατήσατε για πρώτη φορά το βιβλίο σας;
Ε.Π. Στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλοί εκδοτικοί οίκοι! Πραγματικά! Το θέμα είναι να βρεις εκείνον που ταιριάζει στη γραφή και τη λογική που έχεις ως προς τη λογοτεχνία, και φυσικά να χτίσεις μια καλή συνεργασία και εμπιστοσύνη με τους ανθρώπους. Ήξερα πως το Συρτάρι ασχολείται με τη σύντομη φόρμα και ήθελα να τους αρέσει η πρότασή μου. Επίσης, μου άρεσε πάρα πολύ η αισθητική τους. Το πώς στήνουν το βιβλίο, το κόψιμο. Έτσι, και όταν είδα στο τηλέφωνο το νούμερο των εκδόσεων πέρσι το καλοκαίρι αλλά και τον Φεβρουάριο όταν παρέλαβα τα πρώτα αντίτυπα, σίγουρα ένιωσα χαρά και περηφάνια, δεν θα το κρύψω. Ωστόσο, είχαν υπάρξει κι άλλες θετικές απαντήσεις πριν το Συρτάρι, με τις οποίες, ευτυχώς κατά την άποψή μου, ήμουν κάπως επιφυλακτική, καθώς σήμερα και το βιβλίο και η συνεργασία μας είναι εξαιρετικά.
Διαβάζοντας τα κείμενά σας, οι αναγνώστες θα βρουν κοινά σημεία με τους ήρωές σας, που είναι πρόσωπα που ζουν και κινούνται στην Αθήνα και βιώνουν τις καθημερινές δυσκολίες όπως όλοι μας. Να φανταστώ ότι η έμπνευση μπορεί να σας βρει οπουδήποτε; Σημειώνετε ιδέες, σκέψεις, πράγματα που παρατηρείτε, και κάπως έτσι γεννιούνται οι ιστορίες σας;
Ε.Π. Η έμπνευση υπάρχει στα βιώματά μας. Μπορεί να έρθει είτε από ένα μικρό σκηνικό που θα δει κάποιος πηγαίνοντας στη δουλειά, είτε από μία πολύ προσωπική απώλεια, είτε από μία φωτογραφία που θα δεις σε ένα περιοδικό. Από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο, δηλαδή. Επιπλέον, ναι, η παρατήρηση είναι εξαιρετικά σπουδαία για όποιον θέλει να γράφει, θεωρώ, καθώς ανά πάσα στιγμή, μπορεί να βρει κάτι τόσο σημαντικό, που θα μετατραπεί σε λογοτεχνικό ερέθισμα.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Ένα κίτρινο μπαλόνι στα κορδόνια σου
Εκτός από το διήγημα και την ποίηση, υπάρχει κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος με το οποίο θα θέλατε να ασχοληθείτε στο μέλλον;
Ε.Π. Αγαπώ την πρόζα, αισθάνομαι ότι με εκφράζει, ότι χωράω καλύτερα μέσα σε αυτή. Θέλει μεν αφαιρετικότητα αλλά όχι υπερβολική, μπορώ να βάζω ψήγματα λυρισμού, να έχω αρκετό χώρο για περιγραφές. Ακόμα και τα λίγα ποιήματα που έχω δημοσιεύσει, θεωρώ πως έχουν μια πιο πεζή λογική. Επομένως, για την ώρα δεν αποπειρώμαι κάτι άλλο!
Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο σήμερα στην κοινωνία; Η αδιαφορία, η αγένεια, η απάθεια, η αποξένωση, η έλλειψη χρόνου και οικονομικών πόρων; Λειτουργεί η συγγραφή για σας ως διαφυγή από την πεζή καθημερινότητα;
Ε.Π. Διαφυγή ναι, αλλά μένοντας πάντοτε μέσα σε αυτή. Η πεζή καθημερινότητά μας, η αγένεια κάποιου που δεν προσφέρει τη θέση του στο λεωφορείο ή κάποιου που θεωρεί ότι το πεζοδρόμιο του ανήκει, ώστε να παρκάρει το Ι.Χ. του εκεί, η βιασύνη που έχουμε για τα πιο απλά πράγματα, το γκρίζο της Αθήνας και τα σκουπίδια που είναι παντού στην πόλη, όλα αυτά είναι η βάση για το γράψιμο. Το θέμα είναι πώς θα μεταφραστούν αυτά λογοτεχνικά, ώστε να μην είναι μια στείρα καταγραφή, μία ημερολογιακή απόδοση ή ένα σύντομο post στο Facebook. Η έμπνευση μπορεί να είναι παντού, όπως είπαμε και πριν, αλλά το πώς θα γίνει λογοτεχνία είναι το θέμα!
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Ε.Π. Μένω στα διηγήματα, έχοντας κάποιες ιδέες και κάποια σχεδιαγράμματα, αλλά τίποτα οργανωμένο ακόμη. Αφήνω το μπαλόνι μου να πάρει τον χρόνο που του αρμόζει και σιγά σιγά θα δούμε τι θα το ακολουθήσει.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους συνεργάτες μας;
Ε.Π. Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Σε εσάς για τη σημερινή πρόσκληση, στο Συρτάρι, και ειδικά στον Πάνο Αντωνόπουλο, για τη στήριξη και τον σεβασμό που δείχνουν, σε όσους διαβάζουν το μπαλόνι και του δίνουν το απαραίτητο αεράκι για να πετάει. Είναι σημαντικό να ακούγονται και να διαβάζονται οι νέες φωνές και χωρίς την απαραίτητη στήριξη αυτό δεν είναι εύκολο. Επομένως, ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Καλή δημιουργική συνέχεια.
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
