Το Κορίτσι Α είναι σίγουρα ένα δυνατό ανάγνωσμα από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση Χριστίνας Σωτηροπούλου. Όχι crime κατ’ εμέ, αλλά αρκετά σκοτεινό βιβλίο πάνω στους χαρακτήρες και τις σχέσεις των πρωταγωνιστών του. Με σωστή δόση ανατροπών, με ένταση, με απειλητική φαντασία, με αφήγηση που χοροπηδά άτσαλα απ’ το παρελθόν στο παρόν, με σοκαριστικές περιγραφές. Δεν κουράζει, αν και ίσως δεν ενθουσιάζει. Όμως, δεν ξεχνιέται ποτέ…
Προσωπική άποψη: Χαρά Δελλή
Ένα κορίτσι ξεφεύγει απ’ τη φυλακή. Δραπετεύει από το Σπίτι του Τρόμου. Εκεί όπου έζησε με τους γονείς και τα αδέρφια της. Η Λεξ Γκρέισι είναι το Κορίτσι Α.
Η πολύτεκνη οικογένεια της Αλεξάνδρα (Λεξ) Γκρέισι μένει στην οδό Μουρ Γουντς, στο Σπίτι του Τρόμου. Τα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας μόνο ειδυλλιακά δεν είναι. Το θέμα πρωτότυπο, η γραφή ορμητική κι οξυδερκής και η υπόθεση εθιστική, σε σέρνει ν’ ανακαλύψεις τι πραγματικά συνέβη εκεί μέσα και πώς επηρεάστηκε η ψυχοσύνθεση των παιδιών. Οι γονείς απ’ την αρχή δείχνουν μη “φυσιολογικοί”, μάλλον προβληματικοί. Θρησκόληπτοι δυνάστες του αίματός τους. Εικάζεται πως έχει στοιχεία παρμένα από αληθινό περαστικό στις ΗΠΑ αν και καμία φαντασία, όσο νοσηρή κι αν είναι, δεν μπορεί να συλλάβει τ’ αληθινά γεγονότα και πόσο το βιβλίο εμπνέεται απ’ αυτά. Τα παιδιά παρέμεναν άπλυτα, εκτός κοινωνίας ή σχολικού περιβάλλοντος, να λιμοκτονούν, αλυσοδεμένα, στο σκοτάδι και στην δυσωδία… Κακοποιημένα, βιασμένα κι αιχμάλωτα στο δωμάτιό τους. Στην Επικράτεια… Βυθισμένα στη λάσπη του χρόνου…
«Βλέπεις», είπε η δόκτωρ Κ., «δεν ήταν στην ίδια κατάσταση με τα υπόλοιπα παιδιά. Ήταν πιο δυνατός. Κανένα κάταγμα. Δεν ήταν καν αλυσοδεμένος».
(…)
«Έχουμε μαρτυρίες -καταθέσεις- που λένε ότι του επιτρεπόταν να βγαίνει από το σπίτι».
(…)
«Ορισμένα πράγματα…» είπα. Περίμενα να σταματήσει το σώμα μου να σφαδάζει για να πω αυτό που είχα να πω. «Όπως; Ότι θα ήσουν ο επόμενος που θα έπαιρνε τον θρόνο; Ένας αληθινός γιος του πατέρα;»
«Είναι άδικο αυτό».
«Ξέρεις, πάντα πίστευα πως εσύ θα μας έσωζες», είπα. «Περίμενα. Σκεφτόμουν: Εκείνος δεν είναι καν δεμένος. Από μέρα σε μέρα. Όταν γίνει δεκαοχτώ. Όταν θα μπορεί να φύγει με τη θέλησή του».
Πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό ανάγνωσμα, λίγο ψυχολογικό θρίλερ λίγο μυστηρίου, λίγο αστυνομικοκοινωνικό. Σε βάζει αμέσως στην δράση και κυλά αρκετά γοργά. Ένα σκληρό δράμα με μια ανατροπή-γροθιά στο στομάχι. Το ντεμπούτο της συγγραφέως Abigail Dean ανάβει φωτιές. Η συγγραφέας επιλέγει ν’ αποδίδει άκρως παραστατικά τους τρόπους που κάθε παιδί εφεύρισκε για να αντέξει, να επιβιώσει. Τις οπτικές/αντοχές των Λεξ, Ίθαν, Ντιλάιλα, Γκέιμπριελ, Νόα, Ίβι… Του Ντάνιελ.
Γιατί δε φύγατε τότε που είχατε την ευκαιρία;
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και τόσο άσχημα. Μας άρεσε που ήμασταν μαζί. Ήμασταν κουρασμένοι και, μερικές φορές, πεινασμένοι, ενώ άλλες φορές ο πατέρας μάς χτυπούσε τόσο άγρια, που ένα μάτι είχε αιμάτωμα για μία βδομάδα (του Γκέιμπριελ) ή ένα πλευρό είχε ακουστεί να ραγίζει ανατριχιαστικά ακριβώς κάτω από την καρδιά (του Ντάνιελ). Δεν μπορούσαμε, όμως, να φανταστούμε τι θα ακολουθούσε.
Παραμέληση, σωματική και ψυχική κακοποίηση σ’ ένα αιχμηρό θρίλερ επιβίωσης. Δημιουργία ενός πιο ελεύθερου, πιο επικεντρωμένου τρόπου ζωής, έξω από τα δεσμά της δημόσιας εκπαίδευσης. Με πρόσχημα την αγάπη για τον Χριστό.
Μέρες των Δεσμών. Μέρες των Αλυσίδων. Μυστηριώδης Σούπα. Καθοδηγούμενη συζήτηση, ομαδική άσκηση κι Ελεύθερος Χρόνος. Έκρηξη Οργής. Ραγουήλ, ο άγγελος της δικαιοσύνης.
Η Λεξ, το Κορίτσι Α, είναι η βασική αφηγήτρια. Μοιάζει μπερδεμένη φιγούρα. Ανήσυχη. Άλλα λέει, άλλα εννοεί, χρησιμοποιεί υπεκφυγές κι ερωτηματικά αιωρούνται γύρω της. Στην εφηβεία της η Λεξ βρήκε την ευκαιρία και απέδρασε για να ειδοποιήσει τις Αρχές για όσα διαδραματίζονταν ενδοοικογενειακά, πίσω απ’ τις κλειδαμπαρωμένες πόρτες του Οίκου της Ζωής. Όσα έρχονται στο φως, η κακοποίηση, ο εγκλεισμός, η αιχμαλωσία, η αμέλεια, ο υποσιτισμός είναι άνευ προηγουμένου.
Η φτώχεια σκέπασε αργά τη ζωή μας σαν κισσός που σκοτεινιάζει το παράθυρο τόσο σταδιακά ώστε να μην το παρατηρήσουμε και ύστερα, σε ελάχιστο διάστημα, το σκοτάδι ήταν τόσο πυκνό, που δεν μπορούσαμε να δούμε έξω.
Έτη μετά την αποκάλυψη, η Λεξ, δικηγόρος πια, μαθαίνει πως η μητέρα της, Ντέμπορα, απεβίωσε στη φυλακή Νόρθγουντ της Αυτής Μεγαλειότητος κι εκείνη με τ’ αδέρφια της κληρονόμησαν το πατρικό σπίτι. Τον χώρο του μαρτυρίου. Την Κόλαση. Πώς όμως να δεχτεί όσα είχε βαθιά κρυμμένα στο υποσυνείδητό της; Πώς να θυμηθούν και να ξαναζήσουν όσα βίωσαν εκεί; Ποιος αποδέχεται τους “παράξενους” και “βρόμικους”; Τι άβολο θέαμα!
Το σώμα είναι γνωστό για την εκπληκτική του ικανότητα να ξεχνάει τον πόνο, είπα. Άραγε αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι -με λίγη ενθάρρυνση- μπορούσε και το μυαλό να κάνει το ίδιο;
Η μνήμη, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν βοηθάει πάντα. Προστατεύει το άτομο από τα πράγματα που δεν επιθυμεί να σκέφτεται. Μπορεί να απαλύνει σκηνές ή να τις θάβει για καιρό. Σαν ασπίδα… Το πρόβλημα της Λεξ; Η ασπίδα της προστατεύει και τους γονείς της…
Ο Θεός μου θα φροντίσει για όλες τις ανάγκες σας.
Ο πατέρας, ο Τσαρλς, ήταν πάντα της θρησκείας, μα και επιχειρηματίας, δάσκαλος, ένας άντρας που οι γυναίκες ήθελαν να παρακολουθούν. Όσο περιορίζονταν οι άλλες του ιδιότητες, τόσο διογκωνόταν το κομμάτι της θρησκείας κι αποκτούσε αλλόκοτες εμμονές. Ανήκοντας σε μια παραθρησκευτική οργάνωση, αποφάσισε πως για το καλό τους θα έπρεπε να μην έρχονται καθόλου σε επαφή με τον έξω κόσμο. Έτσι, ανέλαβε ο ίδιος και η μητέρα την παιδική διαπαιδαγώγηση. Δε δίστασε να φτάσει στο σημείο να τα φυλακίσει σε παντελώς απάνθρωπες συνθήκες. Στο άρρωστο μυαλό του έγινε πάστορας με πιστούς τα ίδια του τα παιδιά, αφού απέτυχε στην έξω κοινωνία.
Ξεπερνιέται ένα τέτοιο παρελθόν; Αφήνεται πίσω ή το φορτώνεσαι όσο τα γεγονότα ζουν μέσα σου; Θα επέλθει η λύτρωση κάποτε; Θα ξαλαφρώσουν οι ψυχές; Πώς κατακτιέται η κανονικότητα, η λήθη; Συμφιλιώνεσαι ποτέ με άτομα που μοιραστήκατε τόση κτηνωδία;
Όσο κυλά η ιστορία ο αναγνώστης βιώνει τον πόνο που ζούσαν τα παιδιά αυτά, με μια χαραμάδα ελπίδας, μιας και επέζησαν τελικά, αν και βαρέως ψυχολογικά τραυματισμένα. Επιζήσαντες με “εκκεντρικότητες” (βλέπε εμμονή για ντουζ τις πιο άσχετες στιγμές ή απόλαυση/ευχαρίστηση από τρόμο ή να υποκρίνεσαι κατά παραγγελία ή να εθίζεσαι σε εθισμούς άλλων για αποδοχή).
«Θέλω να με ταπεινώσεις», είπα.
Ξεροκατάπιε.
«Βλέπεις», λέω, «πρέπει να πονέσω».
Πώς βρήκαν τρόπους ν’ ανταπεξέλθουν στη ζωή μετά την απελευθέρωσή τους; Πώς θα αλληλοσκέφτονται με αγάπη ή θα φέρνουν στο προσκήνιο γλυκές μνήμες χωρίς εφιάλτες, τρόμο ή αγωνία;
Μια ιστορία λύτρωσης, τρόμου και αγάπης. Δεν θα την αντέξουν όλοι!
Περίληψη: «Το Κορίτσι Α», απάντησε. «Το κορίτσι που απέδρασε. Αν κατάφερνε ένας από σας να ξεπεράσει ό, τι έγινε, αυτή θα ήσουν εσύ».
Η Λεξ Γκρέισι δε θέλει να σκέφτεται την οικογένειά της. Δε θέλει να σκέφτεται τα χρόνια που πέρασε στο Σπίτι του Τρόμου των γονιών της. Και δε θέλει να σκέφτεται τον εαυτό της ως το Κορίτσι Α: το κορίτσι που απέδρασε.
Όταν η μητέρα της πεθαίνει στη φυλακή και αφήνει στη Λεξ και στα αδέρφια της το οικογενειακό σπίτι, η νέα γυναίκα συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί πλέον να αποφεύγει το παρελθόν της. Μαζί με την αδερφή της, Ίβι, έχει σκοπό να μετατρέψει το Σπίτι του Τρόμου σε κάτι καλό. Αλλά πρώτα πρέπει να συμφιλιωθεί με τα έξι αδέρφια της – και με τα χρόνια που μοιράστηκαν ως παιδιά.
Όμορφα γραμμένο και απίστευτα δυνατό, το ΚΟΡΙΤΣΙ Α είναι μια ιστορία λύτρωσης, τρόμου και αγάπης.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Κορίτσι Α
Συγγραφέας: Abigail Dean
Εκδόσεις: Ψυχογιός
ISBN: 9786180140484
Σελίδες: 344
Ημερομηνία έκδοσης: 23/9/2021
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
