Συνέντευξη – Γιάννα Βασίλεβα-Τσούρη
Σήμερα, στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, φιλοξενούμε τη συγγραφέα Γιάννα Βασίλεβα-Τσούρη, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Το χαμόγελο της Λέα» από τις Εκδόσεις Κίτρινο Πατίνι.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα σας. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Εκτός από το παιδικό βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, έχετε ασχοληθεί με την ποίηση αλλά και το μυθιστόρημα. Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήταν όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα ή ήρθε τυχαία;
Γ.Β.Τσ.: Γεια σας! Σας ευχαριστώ για την ωραία ερώτηση που μου κάνετε. Το γράψιμο είναι κάτι που εμφανίστηκε σταδιακά στη ζωή μου. Το πρώτο μου ποίημα το έγραψα όταν ήμουν μαθήτρια, θέλοντας να εκφράσω όσα ένιωθα για την αγαπημένη μου δασκάλα.
Οι δάσκαλοί μου είχαν προσέξει ότι έγραφα καλά δοκίμια, τόσο στη μητρική μου γλώσσα που είναι τα βουλγάρικα, όσο και στις ξένες γλώσσες που μελετούσα. Σταδιακά άρχισα να δημοσιεύω σε περιοδικά και εφημερίδες. Τα βιβλία ήρθαν αργότερα.
Το «Χαμόγελο της Λέα» είναι πραγματική ιστορία. Θέλετε να μας συστήσετε την ηρωίδα σας;
Γ.Β.Τσ.: Η Λέα είναι η κόρη μου. Κι ενώ στο σπίτι δεν σταματούσε να μιλά, όταν πήγε στο νηπιαγωγείο, οι δάσκαλοί της με κάλεσαν για να με ρωτήσουν αν μπορεί να… μιλήσει. Η Λέα ήταν το νέο παιδί στην τάξη. Τα άλλα παιδάκια ήδη γνωρίζονταν και είχαν σχηματίσει τις παρεούλες τους. Τότε κατάλαβα ότι το άγνωστο τη φόβιζε. Νόμιζε πως τα παιδιά δεν τη θέλουν στην παρέα τους και πως δεν θέλουν να παίξουν μαζί της. Η Λέα είχε κλειδωθεί στον εαυτό της. Και τότε σκέφτηκα να γράψω αυτή την ιστορία, όπου η Λέα θα ήταν η κεντρική ηρωίδα, και να της μιλήσω μέσα από το παραμύθι.
Αναφέρεστε στη συστολή/ντροπή που πολλά παιδιά προσχολικής ηλικίας αισθάνονται μπροστά σε ξένους. Με το βιβλίο σας βοηθάτε τόσο τα παιδιά αλλά και τους γονείς τους να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση. Ποια είναι τα λάθη σε αυτή την περίπτωση που κάνουν οι γονείς προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά τους;
Γ.Β.Τσ.: Το παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά μας έχει πολλαπλάσια δύναμη από τις λέξεις ή τις συμβουλές. Η προσοχή, το παιχνίδι και η θετική σκέψη βοηθούν πολύ περισσότερο από τις συμβουλές και τις νουθεσίες, που μπορεί να κάνουν ένα παιδί να νιώσει ενοχή ή ότι το αδικούν. Το παραμύθι, η βιωματική μάθηση, η αποδοχή και ο τρόπος που ζούμε έχουν μεγαλύτερη επίδραση πάνω στα παιδιά από οτιδήποτε άλλο.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Το χαμόγελο της Λέα
Εξαιρετική είναι και η εικονογράφηση του βιβλίου από τη Λιάνα Δενεζάκη. Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας.
Γ.Β.Τσ.: Με τη Λιάνα μιλήσαμε πρώτα τηλεφωνικά. Της έστειλα το κείμενο και αφού εξέφρασε την επιθυμία να συνεργαστούμε, συναντηθήκαμε σε ένα ονειρεμένο παραθαλάσσιο μέρος, πέρυσι το καλοκαίρι. Ήταν μαγικό! Γνώρισε τη Λέα, τη ρώτησε ποια είναι τα αγαπημένα της χρώματα, τη μελετούσε με τα μάτια της και χαμογελούσε πολύ ευγενικά σε όλους. Αυτό που ακολούθησε ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Ερωτεύτηκα τις προτάσεις της από την πρώτη στιγμή. Ομορφιά, τρυφερότητα, κίνηση, ταλέντο ξεχειλίζουν σε όλα τα σχέδια. Οι εικόνες της «ζωντάνεψαν» το βιβλίο. Πολλά παιδιά και ενήλικες θαυμάζουν τις ζωγραφιές της, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες για να τις δουν όλες. Είναι όμορφο, όπως τα παιδιά και η τέχνη.
Ποια ήταν η αντίδραση της Λέα, της κόρης σας, όταν είδε το βιβλίο;
Γ.Β.Τσ.: Όταν το πήρε στα χέρια της χαμογέλασε, αλλά όταν ξεκινήσαμε να το διαβάζουμε επαναστάτησε. Είπε πως η ιστορία δεν ισχύει πλέον! Πως αυτά όλα είχαν συμβεί πολύ παλιά και ότι δεν ήταν αλήθεια ότι δεν χαιρετούσε και δεν μιλούσε στα άλλα παιδιά. Βέβαια, όταν είδε πόσο μεγάλη αποδοχή είχε το βιβλίο και πόσο πολύ αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους, μου είπε με καμάρι: «Ω, μαμά! Είμαι τόσο διάσημη τώρα, που είναι σαν να είμαι Δήμαρχος, έτσι δεν είναι;».
Αυτή την περίοδο υπάρχουν νέοι ήρωες που σας βασανίζουν γλυκά και περιμένουν υπομονετικά να πάρουν σάρκα και οστά;
Γ.Β.Τσ.: Ναι, φυσικά! Είμαι μέλος της Λογοτεχνικής Λέσχης στο Μπλακόεβγκραντ –το μέρος που ζω– και δεν σταματώ να εκφράζομαι μέσα από τον λόγο. Η Λιάνα κι εγώ εξετάζουμε τη δημιουργία μιας σειράς ιστοριών με ηρωίδα τη Λέα, ενώ υπάρχουν κι άλλες ιστορίες που περιμένουν τη στιγμή τους να ειπωθούν. Η υπομονή, η επιμονή, η εγρήγορση, η παρατήρηση είναι πάντα πιστοί βοηθοί όσων γράφουμε.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
Γ.Β.Τσ.: Θα ήθελα να τους πω ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από ενδιαφέροντα και συναρπαστικά άτομα, εκδηλώσεις και όμορφα μέρη.
Η επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που μπορούμε να παρακολουθήσουμε –έστω και διαδικτυακά–, τα ταξίδια (ακόμα κι αν αυτά πραγματοποιηθούν μέσα από κάποιο βιβλίο ή ένα βίντεο), οι βόλτες στην εξοχή, φέρνουν χαρά. Ας εστιάσουμε σε αυτά και ας ξεφύγουμε για λίγο από τα αρνητικά και τα προβλήματα, αναζητώντας εκείνη την ενέργεια που αναβλύζει από έναν φυσικό τρόπο ζωής.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας.
Γ.Β.Τσ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ! Σας εύχομαι να μοιραστείτε στιγμές γεμάτες επιτυχία, υγεία και ατέλειωτα ταξίδια!
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
