Mexican Gothic. Ένα βιβλίο που με δίχασε αρκετά κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αλλά και αφότου το τελείωσα. Θα προτιμούσα να το είχα διαβάσει χωρίς αυτό το τεράστιο hype που χτίστηκε γύρω του και εκτόξευσε τις προσδοκίες στη στρατόσφαιρα. Είναι όμως τελικά ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κανείς; Σίγουρα ναι, γιατί όντως έχει αρκετά καλά στοιχεία.
Προσωπική άποψη: Ζωή Τσούρα
Η ηρωίδα μας, η Νοεμί Ταμποάδα, πηγαίνει σε μία απομονωμένη έπαυλη στην ύπαιθρο του Μεξικού, για να διαπιστώσει τι συμβαίνει με την ξαδέλφη της, την Καταλίνα. Η Καταλίνα έχει παντρευτεί τον νεαρό, γοητευτικό κληρονόμο της πλούσιας αυτής οικογένειας, αλλά η ψυχική της υγεία φαίνεται να έχει κλονιστεί. Τα γράμματά της υποδεικνύουν παράνοια, μανία καταδίωξης, παραισθήσεις. Φτάνοντας στην έπαυλη, η Νοεμί γνωρίζει την παράξενη, «συμπαθέστατη» οικογένεια των Ντόιλ: λευκοί, ξανθοί, ξεπεσμένοι αριστοκράτες, νοσταλγοί της αποικιοκρατίας, φυσικά ρατσιστές, σεξιστές και μισογύνηδες – εμμονικοί με την ευγονική και την «καθαρότητα του αίματος».
Οι Ντόιλ φέρονται απαίσια στη μελαμψή Μεξικάνα Νοεμί και βάζουν συνεχώς εμπόδια στην προσπάθειά της να προσφέρει επαγγελματική ψυχιατρική φροντίδα στην ξαδέλφη της, αλλά εκείνη δεν το βάζει κάτω. Παράλληλα, το τεράστιο, αποπνικτικό και ζοφερό σπίτι επηρεάζει τον ψυχισμό και της Νοεμί: ξεκινά να βλέπει έντονους εφιάλτες και σιγά σιγά να αμφιβάλλει και για τη δική της νοητική κατάσταση. Τι συμβαίνει τελικά σε αυτή τη σκοτεινή έπαυλη με τα σιωπηλά δωμάτια και το ομιχλώδες νεκροταφείο; Ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι σύμμαχοί της; Τι είναι αυτό το κακό που μοιάζει να απλώνει τα δίχτυα του, να την παγιδεύει και να τη διαφθείρει;
Ανέβηκαν μαζί τη σκάλα. Ο Βέρτζιλ κρατούσε μια λάμπα πετρελαίου ζωγραφισμένη στο χέρι μ’ ένα μοτίβο κισσού. Το φως της είχε σμαραγδένιο χρώμα και πότιζε τους τοίχους με μια παράξενη απόχρωση· έβαφε τις βελούδινες κουρτίνες πράσινες. Σε κάποια από τις ιστορίες της, η Καταλίνα της είχε πει ότι ο Κουμπλάι Χαν εκτελούσε τους εχθρούς του πνίγοντάς τους με βελούδινα μαξιλάρια, για να μην υπάρχει αίμα. Η Νοεμί σκέφτηκε ότι αυτό το σπίτι, με τα τόσα υφάσματα και τα χαλιά και τις διακοσμητικές φούντες του, μπορούσε να πνίξει ολόκληρο στρατό.
Τα δύο τρίτα του βιβλίου προχωρούν αργά, χτίζοντας ατμοσφαιρικότητα και μυστήριο. Το βιβλίο φέρεται τίμια στο είδος του γοτθικού τρόμου με το οποίο πειραματίζεται, μεταφέροντάς το στη μεξικανική ύπαιθρο της δεκαετίας του ’50. Η ένστασή μου εδώ ήταν ότι αυτός ο πολύ αργός ρυθμός τραβά σε έκταση περισσότερο από όσο χρειαζόταν κι ότι θα ήθελα το μεξικάνικο στοιχείο να ήταν πιο παρόν.
Ο ρυθμός αλλάζει ραγδαία και εκτοξεύεται στο τελευταίο τρίτο του βιβλίου. Η αλλαγή αυτή, καθώς και η τροπή που παίρνει η ιστορία, δημιουργούν την αίσθηση ότι τελικά διαβάζεις δύο διαφορετικά βιβλία. Καθόλου ενοχλητικό για μένα, καθώς τότε ήταν που το βιβλίο μού κέντρισε τη φαντασία και το ενδιαφέρον. Η εξήγηση με ενθουσίασε. Δεν θα αναφέρω τίποτα για αυτήν, καθώς ο κόσμος εκεί έξω είναι σκοτεινός και γεμάτος σπόιλερ για αυτό το βιβλίο, και δεν θα ήθελα να συνεισφέρω σε αυτό – απλώς θα πω ότι αυτή η τροπή κάνει το βιβλίο να αξίζει.
Ένα πράγμα όμως με ενόχλησε στην ιστορία αυτή και δεν την απόλαυσα όσο θα μπορούσα. Έχουμε μία κεντρική ηρωίδα με τσαγανό, ανεξάρτητη, που σπάει τη νόρμα των γυναικών της εποχής, είναι άνετη με το σώμα της και τη σεξουαλικότητά της, δεν ονειρεύεται γάμους και παιδιά, θέλει να τελειώσει τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο και να γίνει ανθρωπολόγος. Και μέχρι εδώ, όλα υπέροχα. Όμως αυτή την πολλά υποσχόμενη ηρωίδα η Moreno-Garcia επέλεξε να την αναλώσει σε πραγματικά ατελείωτες σκηνές «σκοτεινής ερωτικής έλξης», οι οποίες, let’s face it, είναι επαναλαμβανόμενες και σχεδόν ίδιες σκηνές σεξουαλικής παρενόχλησης, που από ένα σημείο και μετά μου προκάλεσαν έντονη δυσφορία (εκλάβετέ το ως το trigger warning που εύχομαι κάποιος να μου είχε δώσει πριν διαβάσω το βιβλίο). Παράλληλα, επέλεξε να την εντάξει σε ένα love story που δεν θα στερούσε απολύτως τίποτα αν δεν υπήρχε, και να καταλήγει να σώζεται ξανά και ξανά από έναν άντρα (ο οποίος είχε το πιο ουσιώδες character arc στο βιβλίο, έγινε ο χαρακτήρας στον οποίο επένδυσα και ήθελα να δω πώς θα καταλήξει). Η τόση εστίαση στις ερωτικές περιπέτειες της ηρωίδας κόστισε, και δεν δόθηκε για μένα το απαραίτητο βάρος στο να χρησιμοποιηθεί το setting του βιβλίου και να εμπλουτιστεί η πλοκή, με αποτέλεσμα αυτή την έκρηξη ταχύτητας στις τελευταίες σελίδες, σαν να τρέχει η συγγραφέας να προλάβει να τα βάλει όλα μέσα.
Θα ξαναδιαβάσω βιβλίο της Moreno-Garcia; Σίγουρα, γιατί οι ιδέες της ήταν ενδιαφέρουσες, η κλιμάκωση γεμάτη αδρεναλίνη, η ατμόσφαιρα αρκετά καλή και η γραφή της μου άρεσε, ήταν όμορφη και περιγραφική, η ανάγνωση έρεε αβίαστα. Αλλά θα έχω κατά νου ότι ενδεχομένως να προσθέτει λίγο παραπάνω ερωτικοαισθηματικό στοιχείο από ό, τι προτιμώ στο horror cup of tea μου.
Περίληψη: Όταν η Νοεμί Ταμποάδα παίρνει ένα απελπισμένο γράμμα από τη νιόπαντρη ξαδέλφη της, η οποία την εκλιπαρεί να τη σώσει από έναν μυστηριώδη κίνδυνο, είναι ολοφάνερο ότι κάτι δεν πηγαίνει καθόλου καλά. Οι σικ τουαλέτες της Νοεμί και το άψογο κραγιόν της ταιριάζουν περισσότερο σε κοκτέιλ πάρτι παρά σε ερασιτέχνη ντετέκτιβ, φεύγει όμως αμέσως για το απομακρυσμένο αρχοντικό στην ύπαιθρο του Μεξικού.
Έξυπνη και ανυποχώρητη, η Νοεμί διαθέτει ακλόνητη βούληση, και δεν φοβάται τίποτα. Ούτε τον νέο, απειλητικό και ταυτόχρονα σαγηνευτικό, σύζυγο της ξαδέλφης της, τον Βέρτζιλ Ντόιλ, ούτε τον πατέρα του, Χάουαρντ, τον υπέργηρο πατριάρχη που φαίνεται συνεπαρμένος από τη Νοεμί, ούτε καν το ίδιο το σπίτι, το οποίο αρχίζει να εισβάλλει στα όνειρά της με οράματα βουτηγμένα στο αίμα και την καταστροφή.
Μαγνητισμένη από τον τρομακτικό και, παρ’ όλα αυτά, σαγηνευτικό κόσμο του παλιού αρχοντικού, η Νοεμί δεν θα αργήσει να συνειδητοποιήσει ότι της είναι αδύνατον ν’ αφήσει αυτό το αινιγματικό σπίτι.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Mexican Gothic
Συγγραφέας: Silvia Moreno-Garcia
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Ημερομηνία έκδοσης: 13/10/2021
Σελίδες: 408
ISBN: 978-960-645-212-3
