Από τις Εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Θοδωρή Παπαϊωάννου «Ο πελεκάνος». Απευθύνεται σε ηλικίες εννιά ετών και άνω. Η εικονογράφηση είναι του Πέτρου Χριστούλια.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που συνδέει το σήμερα με το παρελθόν.
Η Αργυρώ πηγαίνει στην τελευταία τάξη του δημοτικού και ανυπομονεί να δώσει εξετάσεις για το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο. Αγαπημένο της μάθημα τα εικαστικά. Δημιουργεί χρησιμοποιώντας μπογιές, πηλό και κομμάτια ξύλου.
Όταν μαθαίνει ότι οι τελειόφοιτοι του δημοτικού θα επισκεφτούν το μουσείο του σπουδαίου γλύπτη Αστέριου, η χαρά της είναι απερίγραπτη, σε αντίθεση με τους συμμαθητές της, που δεν ξετρελαίνονται με την ιδέα να επισκεφτούν ένα μουσείο.
Είμαι ο γλύπτης Αστέριος. Το πραγματικό μου όνομα είναι Στέργιος Τσόλτας αλλά εμείς οι καλλιτέχνες καμιά φορά χρησιμοποιούμε άλλο όνομα. Ίσως περιμένατε να φοράω διαφορετικά ρούχα, αλλά εκεί κάτω από το δέντρο ετοιμάζουμε μαζί με κάποιους φοιτητές ένα καινούριο έργο – όταν πλησιάσετε, θα δείτε μια μεταλλική χελώνα να παίρνει την τελική της μορφή – οπότε με βρήκατε με τα ρούχα της δουλειάς. Έτσι είναι τα ρούχα ενός γλύπτη όταν δουλεύει. Πάντα λερωμένα – είτε από σκόνη, είτε από ρινίσματα μετάλλων, είτε από πριονίδι, είτε από γύψο. Μα πιστέψτε με, δεν μπορούσα από παιδί ακόμα να φανταστώ πως θα έκανα κάτι άλλο στη ζωή μου.
Ο γλύπτης Αστέριος θα αφηγηθεί στα παιδιά τη ζωή του, που δεν ήταν καθόλου εύκολη, και θα τους γυρίσει πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν. Τότε που τα παιδιά δεν ζούσαν μια ανέμελη ζωή, αλλά αναγκάζονταν να εργάζονται για να βοηθήσουν στην επιβίωση της οικογένειας. Άλλα παιδιά συνδύαζαν εργασία και σχολείο, ενώ άλλα το εγκατέλειπαν και αφοσιώνονταν στη δουλειά.
Ο Αστέριος ήταν από τα παιδιά που λάτρευε το σχολείο και διάβαζε συνεχώς βιβλία που του έδινε ο αγαπημένος του δάσκαλος. Όταν εκείνος έφυγε με μετάθεση και ήρθε νέος δάσκαλος στη θέση του, ο Αστέριος δεν άντεχε τις φωνές και το ξύλο που έπεφτε στα χέρια των μαθητών από τη βέργα του, και άφησε το σχολείο για να δουλέψει στο βουνό μαζί με τον πατέρα του.
Μέσα σε σύντομο διάστημα, ο Στέργιος δούλευε το τσεκούρι πολύ καλά και εξελισσόταν σε πολύτιμο βοηθό του πατέρα του, κάνοντάς τον να φουσκώνει από περηφάνια όλο και περισσότερο. Οι παλάμες του σκλήρυναν και όποτε έπιανε το μολύβι δυσκολευόταν.
Ο συγγραφέας εμπνέεται από το «Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεόδωρος Παπαγιάννης» που στεγάζεται στο δημοτικό σχολείο του χωριού Ελληνικό Ιωαννίνων και γράφει ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται στη φιλία, στη σημασία της εκπαίδευσης, στη θέληση, στα όνειρα και στην πραγματοποίησή τους. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί με ενδιαφέρον τόσο από παιδιά όσο και από ενήλικες. Μια ιστορία που ταξιδεύει τους αναγνώστες της σε προηγούμενες δεκαετίες, που η επιβίωση δεν ήταν καθόλου εύκολη. Πολλά παιδιά αναγκάζονταν να μεγαλώσουν πρόωρα, αφού έμπαιναν από νωρίς στην εργασία για να ενισχύσουν το πενιχρό εισόδημα των οικογενειών τους. Κάποια, αφού η ζωή τούς έδειχνε το σκληρό της πρόσωπο, εγκατέλειπαν τα όνειρά τους, και άλλα πάλευαν για την πραγματοποίησή τους.
Μια ιστορία που αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει θέληση, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Περίληψη: Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης μιας τάξης μαθητών σε ένα μουσείο γλυπτών, κάποιο από τα έργα τέχνης, με τον αινιγματικό τίτλο Ο Πελεκάνος, γεννά διάφορα ερωτήματα: Γιατί το ονόμασε έτσι ο καλλιτέχνης; Τι συμβολίζει άραγε; Μήπως κρύβει κανένα μυστικό; Ο γλύπτης θα ταξιδέψει τους μικρούς επισκέπτες σε άλλες εποχές μέσα από μια ιστορία για την περιπέτεια της μόρφωσης, το κυνήγι των ονείρων και τη μαγεία της τέχνης. Θα τους αποκαλύψει όμως ποιος είναι ο πραγματικός πελεκάνος;
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Ο πελεκάνος
Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαϊωάννου
Εικονογράφος: Πέτρος Χριστούλιας
Εκδόσεις: Ίκαρος
ΙSBN: 978-960-572-485-6
Ημ. ‘Εκδοσης: 09/05/2022
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επεξεργασία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
