Η Απέραντη Θάλασσα είναι το δεύτερο βιβλίο στη νεανική, δυστοπική τριλογία επιστημονικής φαντασίας «Το 5ο Κύμα» του Αμερικανού συγγραφέα Rick Yancey.
Προσωπική άποψη: Ζωή Τσούρα
Ακολουθούν ελαφριά σπόιλερ για το πρώτο βιβλίο (εναλλακτικά, μπορείτε να διαβάσετε το review του εδώ). Στο 5ο Κύμα, η Γη έχει ρημαχθεί από τις επιθέσεις των Άλλων: εξωγήινων οι οποίοι φαίνονται αποφασισμένοι να εξαφανίσουν τον ανθρώπινο πληθυσμό της Γης. Η Κάσσι Σάλιβαν, μία από τους ελάχιστους επιζώντες, ψάχνει τον μικρό αδερφό της, τον Σαμ, με τη βοήθεια του μυστηριώδους Ίβαν Γουόκερ. Ο Ίβαν αποδεικνύεται τελικά ένας από τους Άλλους. Έχει αυτομολήσει, καθώς η μέθοδος που χρησιμοποιούν οι Άλλοι για να καταλάβουν την ανθρώπινη συνείδηση του ξενιστή τους, για κάποιον άγνωστο λόγο στον Ίβαν δυσλειτούργησε, με απρόσμενα αποτελέσματα.
Παράλληλα, ο Μπεν Πάρις (άλλος έφηβος, πρώην συμμαθητής της Κάσσι) εκπαιδεύεται στον στρατό ανηλίκων που θα πολεμήσει τους Άλλους, μέχρι που αυτός και η ομάδα του –μεταξύ αυτών ο μικρός Σαμ και η δεινή σκοπεύτρια Ρίνγκερ– ανακαλύπτουν τη δυσάρεστη αλήθεια. Τα δύο κομμάτια της ιστορίας συναντιούνται και ενώνονται, με εκρηκτικά αποτελέσματα, και τελικά το 5ο Κύμα μάς αφήνει στο τέλος μιας μεγάλης μάχης, με τους κεντρικούς μας ήρωες λαβωμένους αλλά ζωντανούς, χωρίς να γνωρίζουμε ωστόσο αν ο Ίβαν επέζησε.
Ο κόσμος είναι ένα ρολόι που οι χτύποι του αργοσβήνουν.
Στην Απέραντη Θάλασσα, επιστρέφουμε ακριβώς στο σημείο που είχαμε μείνει, στο μετά αυτής της μάχης, χωρίς να πάρουμε ανάσα. Και ανάσα εξακολουθούμε να μην παίρνουμε μέχρι την τελευταία σελίδα, καθώς σε αντίθεση με το πρώτο βιβλίο που είχε και ήσυχες στιγμές, η Απέραντη Θάλασσα είναι μία απέραντη αγωνία. Κυνηγητό, αιχμαλωσίες, δολοφόνοι. Οι ήρωές μας έχουν πλέον απαντήσεις, πληροφορίες στα χέρια τους που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τα σχέδια του εχθρού, αν βρουν τρόπο πώς να τις χρησιμοποιήσουν. Πρώτα βέβαια θα πρέπει να επιβιώσουν, πράγμα που φαντάζει απίστευτα δύσκολο όταν τα πάντα είναι εναντίον τους: τραύματα, χειμώνας, διώκτες, τεχνολογία.
Ξέρετε αυτά τα βιβλία που σου τονίζουν τι πολλές δυσκολίες και κινδύνους περνάνε οι πρωταγωνιστές αλλά στην ουσία διαπιστώνεις ότι ο συγγραφέας δεν τους έβαλε να περνάνε και τίποτα ιδιαίτερο; Ε, εδώ ισχύει το αντίθετο. Λες στον Yancey άσε να τους πάει και κάτι καλά, άνθρωπέ μου, άσε και κανέναν να ζήσει. Επίσης, έχετε ακούσει για το «σύνδρομο του δεύτερου βιβλίου»; Από αυτό υποφέρουν συνήθως οι τριλογίες, όπου το δεύτερο βιβλίο είναι υποδεέστερο του πρώτου, φαίνεται ότι γράφτηκε μόνο και μόνο για να οδηγήσει στο τρίτο. Μετά χαράς αναφέρω ότι αυτή η τριλογία δεν υποφέρει από αυτό το σύνδρομο. Η Απέραντη Θάλασσα είναι πολύ καλύτερη από το ήδη καλό 5ο Κύμα.
Μπαίνω σκυφτά στη λεπτή σειρά από δέντρα που συνορεύουν με τον δρόμο. Καλυμμένα από ένα σκληρό στρώμα πάγου, τα ερείπια του φθινοπώρου τρίζουν κάτω από τις αρβύλες μου. Φύλλα κουλουριασμένα σαν γροθιές, σκουπίδια και ανθρώπινα οστά σκορπισμένα από τα αγρίμια. Ο κρύος αέρας κουβαλάει την αμυδρή μυρωδιά του καπνού. Ο κόσμος θα καίγεται για εκατό χρόνια. Η φωτιά θα καταβροχθίσει τα πράγματα που φτιάξαμε από ξύλο, πλαστικό, λάστιχο και ύφασμα, κι έπειτα το νερό, ο άνεμος και ο χρόνος θα ροκανίσουν την πέτρα και το ατσάλι και θα τα κάνουν σκόνη. Πόσο απογοητευτικό είναι ότι φανταστήκαμε πόλεις απανθρακωμένες από βόμβες εξωγήινων και ακτίνες θανάτου όταν το μόνο που χρειαζόταν ήταν η μητέρα φύση και χρόνος…
Και γιατί είναι τόσο καλό το βιβλίο πέραν της δράσης και των συνεχών ανατροπών (όποια φαίνεται να είναι η αλήθεια, δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας) και της φοβερής γραφής του συγγραφέα; Το ότι ο Rick Yancey καταλαβαίνει ότι θα ήταν ανόητο να εστιάσει την ιστορία του στην Κάσσι και στο ρομάντσο της με τον Ίβαν, όπως θα έκαναν άπειροι άλλοι συγγραφείς, γεμίζοντας σελίδες και σελίδες με πράγματα που δεν θα είχαν καμία σχέση με την πλοκή (fillers). Η συμμετοχή τους στην Απέραντη Θάλασσα είναι ελάχιστη ευτυχώς. Αντ’ αυτού αφιερώνει το μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου στην οπτική της Ρίνγκερ. Και τι σημαίνει Ρίνγκερ; Όπλα, οργή, και ένα στρατηγικό μυαλό ακονισμένο από το σκάκι.
Είμαι πιο πολλά από το σύνολο του φόβου μου. Δεν είναι ο φόβος που θα τους νικήσει. Ούτε ο φόβος, ούτε η πίστη, ούτε η ελπίδα, ούτε η αγάπη, αλλά η οργή.
Θα ξαναπώ ότι η γραφή του Yancey είναι ξεχωριστή και καθηλωτική. Πιέζει τους ήρωές του μέχρι τα όριά τους, κάνει βουτιά στο ψυχολογικό τους τοπίο, και καταφέρνει να πλέκει με μαεστρία φιλοσοφικά και υπαρξιακά θέματα σε κάθε κεφάλαιο. Το «πρόβλημα με τα ποντίκια», που μας συνοδεύει ως γρίφος μέχρι το τέλος, κρατάει το άγχος στα ύψη, σε προκαλεί να σκεφτείς, να αναζητείς μόνος σου απαντήσεις. Μετά από αυτό το βιβλίο, δεν θα ξανακούσετε ποτέ τη φράση «με πονάει ο λαιμός μου» με τον ίδιο τρόπο. Το backstory του Παουντκέικ ήταν γροθιά στο στομάχι. Όλα έχουν συνδυαστεί για να φτιάξουν ένα από τα καλύτερα βιβλία του είδους του. Ας ελπίσουμε ότι οι εκδόσεις Πατάκη θα μεταφράσουν και το τελευταίο μέρος της τριλογίας.
Περίληψη: ΠΩΣ ΞΕΦΟΡΤΩΝΕΣΑΙ ΕΠΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ;
ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥΣ!
Η Κάσσι Σάλλιβαν και οι σύντροφοί της επέζησαν από τα τέσσερα κύματα ολέθρου των Άλλων. Τώρα αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν τον απώτατο στόχο τους: την εξόντωση της ανθρώπινης φυλής!
Η Κάσσι και οι σύντροφοί της βρίσκονται σε έναν νέο κόσμο όπου η εμπιστοσύνη που συνδέει όλους τους ανθρώπους μεταξύ τους έχει χαθεί. Καθώς το 5ο κύμα σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του, η Κάσσι, ο Μπεν και η Ρίνγκερ είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν τη νέα επίθεση που θα εξαπολύσει ο εχθρός. Τώρα πια κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αβυσσαλέο σκοτάδι στο οποίο θα βυθιστούν οι Άλλοι προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους, αλλά ούτε και τα εκτυφλωτικά ύψη στα οποία μπορεί να ανυψωθούν οι άνθρωποι στην τελική μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου, ελπίδας και απελπισίας, αγάπης και μίσους.
Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Η Απέραντη Θάλασσα
Συγγραφέας: Rick Yancey
Εκδόσεις: Πατάκη
Έτος έκδοσης: 2016
Σελίδες: 408
ISBN: 9789601666402
