Η Έμιλι στη χώρα των πάγων. Ένα μυθιστόρημα βασισμένο στην ανάγκη του ανθρώπου να ξεφύγει από τη συνεχή και ανελέητη πίεση του χρόνου, που έχει πια καταντήσει δυνάστης και εχθρός όλων μας. Στο οπισθόφυλλο λέει “Ένα εξαιρετικά πρωτότυπο μυθιστόρημα” και εγώ οπωσδήποτε θα συμφωνήσω, δεν έχω διαβάσει κάτι παρόμοιο.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Η Έμιλι μετακινείται συνεχώς από τον κόσμο της πραγματικής ζωής στον μαγικό κόσμο της χώρας των πάγων και πρέπει μέσα στο ασφυκτικό χρονικό περιθώριο που της δόθηκε να διαλέξει σε ποιον από τους δύο κόσμους θα παραμείνει. Σταδιακά της αποκαλύπτονται όλα τα μυστικά και οι αλήθειες που βρίσκονται κρυμμένες στη χώρα των πάγων, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσεται και η ιστορία της στον πραγματικό κόσμο. Όσο προχωρούσε η υπόθεση και καταλάβαινα τι συμβαίνει και τι αποφάσεις έπρεπε να πάρει η Έμιλι, τόσο περισσότερο μου άρεσε το βιβλίο. Έξτρα μπόνους για τις περιγραφές των τοπίων και των ανθρώπων που συναντούσε στη χώρα των πάγων, βοηθούν πολύ να συνθέσεις στο μυαλό τις εικόνες που χρειάζεται.
Ξαφνικά ο κόσμος μου άρχισε να μαυρίζει όλο και πιο πολύ. Τα χώματα ξεθώριαζαν όλο και περισσότερο. Το χτύπημα της καμπάνας δεν είχε ακόμα σταματήσει. Το χιόνι γινόταν μια γκρίζα μάζα, η ομίχλη μετατρεπόταν σε μαύρο καπνό. Η αμυγδαλιά ξεραινόταν. Τα σύννεφα στέκονταν φρουροί μπροστά από τον ήλιο και από ψηλά έπεφτε στάχτη αντί για χιόνι.
Το μυθιστόρημα κάποιες φορές είναι ήρεμο, κάποιες χαοτικά γρήγορο, κάποιες ασαφές και ίσως περιστασιακά μπερδεμένο, δημιουργεί συνεχώς απορίες για το τι ακριβώς συμβαίνει, οι οποίες όμως λύνονται άμεσα και με πολύ έξυπνο τρόπο. Μιλά επίσης με πολύ σωστό τρόπο για τις σχέσεις γονέων και παιδιών, ήταν στιγμές που νόμιζα ότι διάβαζα βιβλίο γραμμένο από ψυχολόγο αλλά αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Κοιτάζω τη βιογραφία της συγγραφέως και, εκτός του ότι είναι λίγο πάνω από 20 ετών (!!!), δεν έχει και καμία επαγγελματική σχέση με την ψυχολογία, οπότε μένει να πω ότι προφανώς πρόκειται για άτομο με μεγάλη ενσυναίσθηση και παρατηρητικότητα.
Δεν ταίριαζα εγώ εκεί. Δεν ήμουν κακός άνθρωπος, δεν ήμουν κλέφτρα, δεν ήμουν δολοφόνος, όχι, αλλά ούτε και καλός άνθρωπος ήμουν. Μετά τα παράπονά μου, τις σκοτεινιές μου, τους καβγάδες μου, τη συμπεριφορά μου απέναντι στη μάνα μου, δεν είχα θέση ούτε και στον παράδεισο βέβαια.
Μου άρεσε πολύ που με μπέρδεψε όσον αφορά το είδος του. Δεν ήξερα αν διαβάζω εφηβικό μυθιστόρημα, βιβλίο για ενηλίκους ή ακόμα και παραμύθι. Ναι μεν η πρωταγωνίστρια είναι δεκαεφτά ετών, αλλά οι σκέψεις που μοιράζεται μαζί μας ταιριάζουν και σε μεγαλύτερο άτομο, έστω κάποιες από αυτές. Για να μην παρεξηγηθώ, ο χαρακτήρας της Έμιλι δεν είναι ενός σπαστικού μικρομέγαλου, είναι απλά ένα κορίτσι στα όρια της ενηλικίωσης, που κάποιες φορές βλέπει τα πράγματα ως παιδί και κάποιες άλλες ως μεγάλη, την παίρνει το παράπονο με πράξεις των γονιών της αλλά μετά κατανοεί και τις αιτίες που τους οδήγησαν στη συγκεκριμένη ενέργεια.
Οι ηλιαχτίδες έπαιζαν κρυφτό ανάμεσα στα φυλλώματα. Μια εμφανίζονταν και μια χάνονταν ξανά κάπου μέσα τους. Δροσοσταλιές υπήρχαν παντού επάνω στα καταπράσινα φύλλα κι επάνω στα πανέμορφα αγριολούλουδα που μόλις είχαν ξεπεταχτεί από το χιόνι. Όλα ήταν υπέροχα και διαφόρων χρωμάτων.
Το μόνο σημείο που μου άρεσε λιγότερο είναι κάποιες σελίδες προς το τέλος, όταν στην ουσία γίνεται η μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, όπου οι σκέψεις της και ο εσωτερικός μονόλογος διήρκεσε λίγο περισσότερο από όσο θα ήθελα. Καταλαβαίνω ωστόσο το νόημα όλων όσων γράφτηκαν, έχουν όλα τη σημασία τους.
Το συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται όντως για ένα πρωτότυπο βιβλίο, πολύ προσεγμένο στην κάθε του λεπτομέρεια, με ωραία πλοκή και φανταστικές εικόνες. Ελπίζω να ξαναδούμε τη συγγραφέα σε κάτι εξίσου καλό στο μέλλον.
Περίληψη: Η Έμιλι είναι μια σύγχρονη Αλίκη 17 χρονών. Όχι στη Χώρα των Θαυμάτων αλλά στη Χώρα των Πάγων!
Με αμείλικτο αντίπαλο τον Χρόνο, η Έμιλι προσπαθεί απεγνωσμένα να λύσει το μυστήριο που πλανάται γύρω από το παρελθόν της και την τραυματική παιδική της ηλικία. Συγχρόνως παλεύει να συνδυάσει οικογενειακές ανάγκες, σπουδές, τα μαθήματα βιολιού και το αγαπημένο της πατινάζ στο παγοδρόμιο, μέσα σ’ ένα εξοντωτικό πρόγραμμα, όπου υποχρεώσεις και επιθυμίες μοιάζουν εξίσου βασανιστικές.
Μόνη της συντροφιά και βοήθεια είναι ένα παιδικό βιβλίο: «Η Χώρα των Πάγων», ένας μαγικός κόσμος γεμάτος μυστήριο και φαντασία, μέσα στον οποίο η Έμιλι έχει την δυνατότητα να καταφεύγει κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν στον πραγματικό της κόσμο. Εκεί, στη Χώρα των Πάγων, συναντά τον γοητευτικό αλλά μυστηριώδη Δημήτρη, αλλά και… τον Λιούις Κάρολ και τον Μότσαρτ!
Διχασμένη ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο κόσμους, τον πραγματικό και τον φανταστικό, θα μπορέσει η Έμιλι τελικά να λύσει το μυστήριο που πλανάται γύρω από την ζωή της; Θα μπορέσει να αποδεχτεί την αλήθεια και τις πραγματικές της επιθυμίες;
Ένα εξαιρετικά πρωτότυπο -κι όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα- μυθιστόρημα μιας νεαρής συγγραφέως μόλις 24 χρονών, φόρος τιμής στον Λιούις Κάρολ και την Αλίκη του. Είναι μια γοητευτική ιστορία φαντασίας, ένα μυστικό ταξίδι στον κόσμο των επιθυμιών και του ασυνείδητου, αλλά και μια συγκινητική εξιστόρηση ενηλικίωσης.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Η Έμιλι στη χώρα των πάγων
Συγγραφέας: Όλγα Παπαμιχάλη
Εκδόσεις: Γράφημα
Σελίδες: 370
Ημερομηνία έκδοσης: Μάρτιος 2021
ISBN: 978-618-5494-39-1
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
