Η χρονιά της πλημμύρας. Δεύτερο μέρος της δυστοπικής τριλογίας “Το τέλος του κόσμου“, στην οποία βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που κάποτε ήταν σχεδόν πανομοιότυπος με τον δικό μας, τώρα όμως μια καταστροφή έχει συντελεστεί (η πλημμύρα που αναφέρεται στον τίτλο) και τα πάντα έχουν αλλάξει, κυρίως όσον αφορά την κοινωνική δομή και την πανίδα.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Η πλοκή εξελίσσεται το ίδιο χρονικό διάστημα με του πρώτου βιβλίου αλλά η ιστορία περιγράφεται μέσα από τα μάτια δύο άλλων πρωταγωνιστών: της Ρεν και της Τόμπι. Οι δυο κοπέλες ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα με μια οργάνωση που έχει ως βασική αρχή το να επιβιώνουν με οικολογικό τρόπο (κυρίως με όσα προσφέρει η φύση και παράγουν οι ίδιοι), ενώ στη συνέχεια φεύγουν και ζουν στον έξω κόσμο. Οι πρωταγωνιστές του πρώτου βιβλίου εμφανίζονται και εδώ, αλλά πιο πολύ ωςαναφορές, δεν παίζουν σημαντικό ρόλο στην πλοκή.
Απέφευγε όσο μπορούσε τους άλλους ανθρώπους για να μη μολυνθεί. Παράτησε το ηλιακό αυτοκίνητο που είχε κλέψει κάπου στη Νέα Υόρκη, γιατί οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από διαλυμένες λαμαρίνες- οι οδηγοί συγκρούονταν μεταξύ τους χωρίς να το καταλαβαίνουν την ώρα που πέθαιναν.
Μου άρεσε πάρα πολύ το πώς κατάφερε και συνέδεσε τις δύο πλευρές της ιστορίας. Ενώ ο Τζίμι και ο Κρέικ του πρώτου βιβλίου ζουν στην ασφάλεια των συγκροτημάτων, η Ρεν και η Τόμπι ζουν στον έξω κόσμο μια καθημερινότητα πιο απαιτητική και σαφώς δύσκολη. Παρουσιάζονται εξαιρετικά οι κίνδυνοι και οι δυσκολίες και στις δύο “γειτονιές”, όπως και οι διαφορές στον τρόπο ζωής. Επίσης, ο Τζίμι και ο Κρέικ έχουν ενεργό ρόλο στη δημιουργία του νέου κόσμου, ενώ η Ρεν και η Τόμπι απλώς υφίστανται τις συνέπειες, οπότε βλέπουμε και τις δύο πλευρές.
Όμως υπάρχει ακόμα ζωή. Τα πουλιά τιτιβίζουν- πρέπει να’ ναι σπουργίτια. Οι τσιριχτές φωνούλες τους ακούγονται πεντακάθαρα, σαν νυχιές σε τζάμι, γιατί δεν υπάρχει πια κίνηση στις λεωφόρους. Άραγε έχουν αντιληφθεί και τα πουλιά αυτή την ησυχία, αυτή την απουσία μηχανών; Και αν ναι, νιώθουν πιο ευτυχισμένα;
Με ενόχλησαν λίγο οι διαφορές στη μετάφραση που υπάρχουν στα δύο βιβλία. Η Άτγουντ έχει εφεύρει πολλές λέξεις για να περιγράψει τον Κόσμο της, οπότε ο κάθε μεταφραστής καλείται στην ουσία να εφεύρει αντίστοιχες ελληνικές λέξεις. Τα δύο βιβλία έχουν διαφορετική μεταφράστρια, οπότε κάποιες ερμηνείες έχουν δοθεί διαφορετικά. Τέλος πάντων, δεν είναι και τόσο σημαντικό, βγάζεις νόημα εύκολα, απλά μου έκανε αρνητική εντύπωση επειδή δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοιου είδους ασυμφωνίες σε βιβλία.
Διαβάστε την άποψή μας για το πρώτο βιβλίο: Όρυξ και Κρέικ
Αν διαβάζεται αυτόνομα; Όχι, τελειώνει σε κρίσιμο σημείο και θέλεις να δεις τι θα γίνει μετά. Ίσως όμως να μην υπάρχει πρόβλημα αν το διαβάσεις σε αντίστροφη σειρά με το πρώτο βιβλίο, αφού στην πραγματικότητα το ένα συμπληρώνει το άλλο. Δεν θα το συνιστούσα όμως.
Περίληψη: Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η οικολογική καταστροφή και η εξαθλίωση της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελούν πλέον γεγονός. Ο Αδάμ-Ένα, ο καλοσυνάτος ηγέτης των Κηπουρών του Θεού –μιας παραθρησκευτικής σέκτας που έχει αφιερωθεί στη συμφιλίωση της επιστήμης και της θρησκείας, καθώς και στη διατήρηση των φυτικών και ζωικών ειδών– είχε προβλέψει από καιρό μια φυσική καταστροφή, που θα άλλαζε τη μορφή της Γης. Και δυστυχώς επαληθεύεται. Μόνο δύο γυναίκες φαίνεται να έχουν επιζήσει: η Ρεν, μια νεαρή χορεύτρια που είχε βρει καταφύγιο σε στριπτιζάδικο, και η Τόμπι, μέλος της σέκτας Κηπουροί του Θεού, που έχει απομονωθεί σ’ ένα πολυτελές σπα. Άραγε υπάρχουν άλλοι επιζήσαντες; Η κολλητή της Ρεν; Ο αγαπημένος της Τζίμι; Καθώς ο Αδάμ-Ένα και οι οπαδοί του προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σ’ ένα μεταλλαγμένο κόσμο, η Ρεν και η Τόμπι θα πρέπει να ανακαλύψουν κι αυτές νέο νόημα στη ζωή τους.
Σκοτεινό, τρυφερό, βίαιο και ενίοτε ξεκαρδιστικό, “Η χρονιά της πλημμύρας” είναι το πιο λαμπρό δείγμα γραφής της ευφυούς και πολυβραβευμένης Μάργκαρετ Άτγουντ.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Η χρονιά της πλημμύρας (The year of the flood)
Σειρά: Το τέλος του κόσμου, βιβλίο ΙΙ
Συγγραφέας: Margaret Atwood
Μετάφραση: Μπελίκα Κουμπαρέλη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 520
Ημερομηνία έκδοσης: 24/09/2010
ISBN: 978-960-453-855-3
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
