Άπνοια μνήμη
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Από τις εκδόσεις Άπαρσις κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή της Κατερίνας Θανοπούλου με τίτλο «Άπνοια μνήμη». Μια συλλογή που την αφιερώνει σε αγαπημένο της πρόσωπο που δεν βρίσκεται εν ζωή.
Πρόκειται για ποιήματα που περιέχουν θλίψη, πόνο, πίκρα, οργή, φόβο, αγάπη και αποδοχή. Στο βιβλίο, εκτός από τα ποιήματα, ο αναγνώστης συναντά μοναδικά έργα τέχνης του εικαστικού Παναγιώτη Σιάγκρη, που κοσμούν την ποιητική συλλογή.
Σαράντα οκτώ ποιήματα περιλαμβάνει η συλλογή «Άπνοια μνήμη». Ποιήματα που θέλεις να τα διαβάσεις ξανά και ξανά αφήνοντας τις λέξεις να σου χαϊδέψουν την ψυχή.
Ήχοι Σιωπής
Πόσο τη σιγαλιά
οι ήχοι της μνήμης ξύνουν.
Γεμίζει την απουσία το δάκρυ.
Πώς να βρεις τη γλυκύτητα στην αναπάντητη κραυγή;
Κάθε φορά που διάβαζα κι ένα νέο ποίημα, το ξεχώριζα από το προηγούμενο, για να αλλάξω άποψη διαβάζοντας το επόμενο.
Το άρωμα
Η αγάπη μυρίζει
Οσμές
λεβάντας,
μαγειρευτού κοκκινιστού,
σώματος ζώντος και φέροντος
Μυρίζει…η αγάπη.
Μέσα σε λίγες λέξεις κεντημένες προσεχτικά, περικλείεται η έννοια της αγάπης. Σίγουρα δυσκολεύτηκα να ξεχωρίσω κάποιο που άγγιξε περισσότερο τη ψυχή μου. Χρειάστηκε να διαβάσω δυο και τρεις φορές κάποια, για να καταλήξω σε αυτό με το οποίο θα κλείσω την άποψή μου για την «Άπνοια Μνήμη».
Χαραμάδα
Τραβώ το σώμα,
Απ’ τη σκιά.
Αγναντεύω
τις ρωγμές γέλιου,
ανάμεσα στις γρίλιες.
Προχωρώ
Σε δρόμους αχάρακτους.
Περίληψη: Η Κατερίνα Θανοπούλου στη δεύτερη ποιητική της συλλογή «Άπνοια Μνήμη» σωματοποιεί τον ατομικό και τον συλλογικό πόνο -υπό τη σκιά του ανακαλούμενου πένθους-, όχι στην αφαίρεσή του, αλλά στην παροντική, εις την σώμα με σώμα, απτικότητά του.
Με προανάχωμα την ειρωνεία, λεπτή ως δαντέλα που της κρύβει την θέα από έναν κόσμο βαρβαρότητας, δεν την ωθεί ως το δηλητηριώδη σαρκασμό, αλλά την κρατά στο ύψος και στο ύφος ενός τόνου που εκβάλλει στο παράπονο. Τρία χρόνια μετά το πρώτο της ποιητικό βιβλίο «Λαβύρινθος Μνήμη» και πάλι δοκιμάζει την αναγωγή στο παρελθόν όχι όμως ως ένα ακίνητο πεδίο ασφαλούς συνειδησιακής εγκατάλειψης, αλλά ως ένα κινούμενο εσοπτρικό παιχνίδι, μέσα από το οποίο ο εαυτός δεν καθηλώνεται στα στερεότυπα του βιωμένου χρόνου. Η άπνοια, λοιπόν, λειτουργεί ως ένα στάσιμο εν τη μνήμη προς στοχασμό και αναστοχασμό, ανοιχτό στα νέα αναγεννητικά καλέσματα, τα οποία ακροβατούν επάνω στο σχοινί του μη τετελεσμένου. Η καταφυγή της στον μικρόκοσμο και στον μακρόκοσμο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ταύτισή της με τον ρυθμό του σύμπαντος ως συμβολική πράξη λύτρωσης και κάθαρσης.
Γι’ αυτό, χωρίς τίποτα το θεολογικό ή θεολογίζον, η επί γης παρουσία της προκρίνεται ως ενατένιση της άνωθεν συμπαρουσίας των άστρων, υπακούοντας σ’ ένα ηλιακό και σεληνιακό τελετουργικό, σε μία μιμητική και αναπαραστατική τραγικωμωδία, στην οποία συναρμολογούνται, συμπλέκονται και εν τέλει συγκεράζονται το τραγικό με το κωμικό μέχρι την έξοδό τους στην ιλαρότητα, στην ευθυμία, στην χαρά, στην αγαλλίαση. (Βασίλης Κ. Καλαμαράς, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Άπνοια Μνήμη
Συγγραφέας: Κατερίνα Θανοπούλου
Εκδόσεις: Άπαρσις
Σελίδες: 64
ISBN: 978-618-5320-29-4
Ημ. Έκδοσης: 10/2018
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
