Η Γκρέις Κέλι γεννήθηκε το 1929 από τον Τζον Μπρένταν Κέλι και τη σύζυγό του Μάργκαρετ Κάθριν Μάγερ στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια.
Γράφει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Ονομάστηκε Γκρέις προς τιμήν της αδικοχαμένης σε νεαρή ηλικία αδερφής της μητέρας της. Η οικογένειά της ήταν εύπορη, καθώς ο τρεις φορές ολυμπιονίκης στο άθλημα της κωπηλασίας πατέρας της, που είχε τη μεγαλύτερη επιχείρηση οικοδομικών υλικών στην Ανατολική Ακτή, ήταν αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος.
Από την παιδική της ηλικία, η Κέλι ονειρευόταν να κάνει καριέρα στο θέατρο. Ήδη στα δώδεκά της είχε εμφανιστεί στον πρωταγωνιστικό ρόλο του θεατρικού Don’t Feed the Animals που ανέβασε η τοπική θεατρική ομάδα. Στα δεκαοχτώ της, δεν κατάφερε να μπει στο κολέγιο Μπένινγκτον, λόγω των χαμηλών της βαθμών στα μαθηματικά, κάτι που την ώθησε να ακολουθήσει το όνειρό της να γίνει ηθοποιός.
Η Κέλι δούλεψε ως μοντέλο για να συντηρηθεί κατά τη διάρκεια των σπουδών της και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ στο πλευρό του Ρέιμοντ Μάσεϊ στο θεατρικό του Στρίντμπεργκ Ο Πατέρας. Μετά την αποφοίτησή της το 1948, ο σκηνοθέτης Ντέλμπερτ Μαν την προσέλαβε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Σίνκλερ Λιούις Μπέθελ Μέριντεϊ. Η επιτυχία αυτής της παραγωγής για την τηλεόραση, που ότι είχε αρχίσει να μπαίνει πλέον στη ζωή των Αμερικανών, την οδήγησε στον πρώτο κινηματογραφικό της ρόλο στην ταινία Δεκατέσσερις ώρες αγωνίας (Fourteen Hours, 1951). Ο ρόλος αυτός ήταν μικρός και η Γκρέις πέρασε απαρατήρητη, με αποτέλεσμα να μην έχει άλλες προσφορές για κινηματογραφικούς ρόλους για κάμποσο καιρό. Έναν χρόνο αργότερα, επικοινώνησε μαζί της ο παραγωγός κι αργότερα σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κρέιμερ, ο οποίος της προσέφερε έναν ρόλο στο πλάι του Γκάρι Κούπερ στην ταινία «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» (High Noon, 1952), που επρόκειτο να σκηνοθετήσει ο Φρεντ Τσίνεμαν. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και της χάρισε μεγάλη δημοτικότητα.
Η επιτυχία συνεχίστηκε και όταν το 1954 πρωταγωνίστησε στη μεταφορά του θεατρικού του Φρέντρικ Νοτ Dial M for Murder, με σκηνοθέτη τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Χίτσκοκ της μιλούσε συνέχεια για την επόμενή του ταινία, με τίτλο Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window), εντυπωσιάζοντάς τη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρνηθεί την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο στην ταινία του Ηλία Καζάν Το λιμάνι της αγωνίας (On The Waterfront, 1954). Ο Χίτσκοκ προσέλαβε την Κέλι για το Σιωπηλός Μάρτυς κι η Εύα Μαρί Σεντ ερμήνευσε τον ρόλο της Ίντι στο πλευρό του Μπράντο. Ο Τζέιμς Στιούαρτ, συμπρωταγωνιστής της στην ταινία Σιωπηλός Μάρτυς, ενθουσιάστηκε με την ερμηνεία της. Το φιλμ έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 1954 κι η Κέλι έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Κατά τη διάρκεια του 1954 γύρισε άλλες δύο ταινίες, και τις δύο με συμπρωταγωνιστή τον Γουίλιαμ Χόλντεν.
Στα έξι χρόνια που η Γκρέις Κέλι εργάστηκε στο Χόλιγουντ γύρισε μόνο έντεκα ταινίες, εντούτοις κατατάσσεται στις πιο πολυαγαπημένες πρωταγωνίστριες του Χόλιγουντ και το όνομά της αποτελεί συνώνυμο του στιλ, της ακτινοβολίας και της χάρης. Κέρδισε το Όσκαρ το 1954 για την ταινία The Country Girl. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει 13η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
Τον Απρίλιο του 1956, η Κέλι παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ’ του Μονακό κι έκτοτε αποκαλούνταν Η Αυτής Γαλήνια Υψηλότης, πριγκίπισσα του Μονακό ή απλούστερα Πριγκίπισσα Γκρέις. Ο πρίγκιπας Ρενιέ και η πριγκίπισσα Γκρέις απέκτησαν τρία παιδιά: την πριγκίπισσα Καρολίνα, τον πρίγκηπα Αλβέρτο και την πριγκίπισσα Στεφανί. Μετά τον γάμο, ο Ρενιέ απαγόρευσε την προβολή των φιλμ της Κέλι.
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1982, ενώ επέστρεφε οδικώς μαζί με τη μικρή της κόρη τη Στεφανί από το εξοχικό τους στην επαρχία, η πριγκίπισσα Γκρέις είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της και να ρίξει το αυτοκίνητο στον γκρεμό. Το σώμα της ανασύρθηκε από το αυτοκίνητο, αλλά είχε υποστεί πολλαπλά κατάγματα κι είχε πέσει σε κώμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Μονακό με σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Η οικογένειά της αποσυνέδεσε τον μηχανισμό που την κρατούσε στη ζωή.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
