Μπορεί ένα βιβλίο γνώσεων να είναι απολαυστικό και να διαθέτει λογοτεχνική αξία; Δεν μπορώ να σας δώσω με απόλυτη σιγουριά μια απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω όμως ότι το βιβλίο της Κατερίνας Δημόκα «Nηρηίδες μου, Νεράιδες!» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, διαθέτει τα στοιχεία που προανέφερα. Απευθύνεται σε ηλικίες εννιά ετών και άνω, ενώ η υπέροχη εικονογράφηση είναι του Βασίλη Γρίβα.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο βιβλίο, που μυρίζει θάλασσα και ταξιδεύει τους αναγνώστες του, μικρούς και μεγάλους. Μυθολογία, μαγικός ρεαλισμός, παρόν και παρελθόν, μπλέκονται με μαγικό τρόπο μέσα από μια άκρως λυρική γραφή.
Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή. Η Εύη ζει σε ένα μικρό νησί. Είναι Σεπτέμβρης και το νησί άδειο από τουρίστες. Ένα μεσημέρι, το κορίτσι αφήνει τους γονείς της να απολαμβάνουν τον ύπνο τους και πηγαίνει στη θάλασσα. Ονειρεύεται κάποια μέρα να μπορεί και η ίδια να φύγει από τον μικρό της τόπο και να ταξιδεύσει, να γνωρίσει άλλα μέρη. Εκείνο το μεσημέρι βλέπει έναν παππού, που ξεφυτρώνει ξαφνικά στη θάλασσα, να δένει τη βάρκα του στην ακροθαλασσιά και πιάνουν τη συζήτηση για τη θάλασσα και τις κόρες της, και η μια ιστορία φέρνει την άλλη…
Άκουσε τώρα να πειστείς για την απέραντη καλοσύνη τους. Η Θέτιδα ήταν αυτή που λυπήθηκε τον Ήφαιστο, αφού η μάνα του, η Ήρα, τον εκσφενδόνισε από τον Όλυμπο για την ασχήμια και το κουτσό του πόδι. Μαζί με την Ωκεανίδα Ευρυνόμη, εννιά χρόνια μεγάλωναν το παραπεταμένο παιδί και του μάθαιναν την τέχνη των μετάλλων, δίνοντάς του τη θέση που του άξιζε στους Ολύμπιους. Πώς να αρνηθεί κι εκείνος τη βοήθεια στην καλή του παραμάνα Θέτιδα, όταν του ζήτησε μιαν αδιαπέραστη πανοπλία για τον Αχιλλέα;
Μύθοι πολύ γνωστοί αλλά και άλλοι, λιγότερο γνωστοί, για τις κόρες του Νηρέα, τις Νηρηίδες, βρίσκουν τη θέση τους στις σελίδες του βιβλίου, ενώ οι υπέροχες εικόνες του Βασίλη Γρίβα εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών. Η συγγραφέας έχει επιλέξει τις λέξεις του κειμένου της με περισσή φροντίδα, προβάλλοντας τον πλούτο της γλώσσας μας και τη δύναμη της λογοτεχνίας.
Ο γέροντας έτριψε συλλογισμένος το μέτωπό του. Έπειτα, λες και ήθελε να διαβάσει τον καιρό, είχε σηκώσει ψηλά το βλέμμα, στα διάφανα σύννεφα που μισοκρύβαν τον ήλιο. Το πρόσωπο του γλύκανε τότε στο απογευματινό φως και τα γαλανά του μάτια πήραν να ασημίζουν. Χαϊδεύοντας σαν ζωντανό πλάσμα τη βαρκούλα του, ξανάπιασε τον λόγο.
Όσα και να γράψω για το συγκεκριμένο βιβλίο, θα είναι ελάχιστα για να σας μεταφέρω την απόλαυση που θα νιώσετε διαβάζοντάς το. Αναζητήστε το.
Περιγραφή: Παράξενος ο ταξιδιώτης που συναντά η Εύη στην ακρογιαλιά… Με μια μικρή βάρκα πλέει άφοβα στα κύματα και μοιάζει να ελέγχει τον καιρό. Τα μάτια του αλλάζουν χρώματα καθώς μιλά για τις θαλασσινές Νηρηίδες και μαζί μ’ αυτές για θεούς και ήρωες της μυθολογίας. Η Εύη παρασύρεται από τις ιστορίες του, που –τι περίεργο– φτάνουν ως το σήμερα. Γίνονται θρύλοι και παραδόσεις για Νεράιδες, Ξωτικά και Γοργόνες! Ποιος είναι ο αινιγματικός γέροντας και τι αναζητά στα αδιάκοπα ταξίδια του;
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Nηρηίδες μου, Νεράιδες!
Συγγραφέας: Κατερίνα Δημόκα
Εικονογράφος: Βασίλης Γρίβας
Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική
ISBN: 978-960-563-536-7
Ημ. Έκδοσης: 28-02-2023
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
