Ο Alessandro di Mariano Filipepi, γνωστός ως Sandro Botticelli, γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1445 και ήταν ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς καλλιτέχνες της.
Γράφει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Για την οικογένεια των Μεδίκων, της ισχυρής οικογένειας που κυβερνούσε τότε τη Φλωρεντία, ο Botticelli φιλοτέχνησε τα δυο πιο γνωστά του έργα: την Άνοιξη και τη Γέννηση της Αφροδίτης.
Όταν τελείωσε τις σπουδές του, άρχισε να εργάζεται στο χρυσοχοείο του αδελφού του, Αντόνιο, όπου όμως δεν έμεινε για πολύ. Γύρω στο 1464 ήταν ήδη μαθητευόμενος στο εργαστήριο του Φρα Φιλίπο Λίπι, ενός από τους πιο εκκεντρικούς καλλιτέχνες της εποχής. Η συνεργασία αυτή συνεχίστηκε μέχρι το 1467, όταν ο Φρα Φιλίπο Λίπι μετακόμισε στο Spoleto της Ιταλίας.
Εκείνη την περίοδο, ο Μποτιτσέλι εγκαινίασε το δικό του καλλιτεχνικό εργαστήριο στη Φλωρεντία. Ωστόσο, η πρώτη σημαντική παραγγελία του ανατέθηκε το 1470, όταν ανέλαβε να ζωγραφίσει την αλληγορική μορφή της Ευψυχίας στο πλαίσιο μιας σειράς έργων αφιερωμένων στις επτά αρετές, για τον διάκοσμο αίθουσας στο Palazzo dei Mercanti.
Κατά την περίοδο 1480-1490, ο ζωγράφος έφτασε στο απόγειο της καλλιτεχνικής του δόξας, με πλήθος παραγγελιών, τόσο που αδυνατούσε να τις φέρει σε πέρας ο ίδιος. Οι πιο πολλές, κυρίως με θέμα την Παναγία και το θείο Βρέφος, πραγματοποιήθηκαν από μαθητές του, οι οποίοι προφανώς προσπαθούσαν να ακολουθήσουν την τεχνοτροπία του.
Ο Botticelli επέδειξε τη μεγαλοφυΐα του σε σημαντικά έργα. Εργάστηκε για τους Μεδίκους σε μια σειρά τοιχογραφιών, στη Βολτέρα (1483-84), ζωγράφισε μια Αγία Τράπεζα για το παρεκκλήσιο Βardi στην εκκλησία Santo Spirito (1485) και φιλοτέχνησε μια σειρά αλληγορικών τοιχογραφιών στην έπαυλη Lemi. Επομένως, δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι όταν ο δούκας του Μιλάνου ζήτησε πληροφορίες για τους καλύτερους ζωγράφους της Φλωρεντίας, το όνομά του ήταν ένα από αυτά που επαινέθηκαν περισσότερο. Οι κριτικοί της εποχής δήλωναν ότι ζωγράφιζε με εκπληκτικό τρόπο, είτε σε ξύλο είτε σε τοίχο, και ότι τα έργα του, που χαρακτηρίζονταν από μεγάλη εκφραστική δύναμη, δουλεύονταν με σοφία και τέλεια γνώση των αναλογιών.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, η σταδιοδρομία του Βotticelli ακολούθησε κατακόρυφα πτωτική πορεία.
Πέθανε τον Μάιο του 1510, εβδομήντα πέντε ετών, και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο της εκκλησίας των Αγίων Πάντων, στη Φλωρεντία. Μαζί του έσβησε και η φήμη του. Ο ζωγράφος λησμονήθηκε ως τον 19ο αιώνα, όταν το έργο του έφερε και πάλι στο προσκήνιο ο Άγγλος κριτικός Τζον Ράσκιν.
Πηγή: https://users.sch.gr/
