Η συγγραφέας Στάλω Φωτιάδου επιμένει να εξερευνά τα χρώµατα των συναισθηµάτων. Μετά το Μπλε, σε πιο σκοτεινά σηµεία της ψυχής µε τρεις εντελώς ανεξάρτητες µεταξύ τους ιστορίες που τις συνδέει µόνο το χρώµα. Μαύρο.
Διαβάζοντας τα δύο τελευταία βιβλία που υπογράφει, «Δανεικές Ταυτότητες» και «Δεύτερη Πόρτα», τα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας Μαύρο από τις Εκδόσεις Πηγή, μου (ξανα)γεννήθηκε η επιθυμία να συνομιλήσω μαζί της, πάντα ιδανική ευκαιρία να στάξει βάλσαμο σε ψυχικές πληγές.
Ρωτάει η Χαρά Δελλή
Συνέντευξη
Καλησπέρα σε μια απ’ τις πιο ταλαντούχες πένες της Κύπρου. Πιστή στο άτυπο ραντεβού μας, ακολουθώ την εξέλιξη της γραφής σας σε κάθε νέο σας βιβλίο. Ειδικά τώρα, με μια ελάχιστή μου συμμετοχή, όταν γραφόταν η Δεύτερη Πόρτα. Πώς νιώθετε με την πορεία του Μαύρου ως τώρα; Ένιωσαν οι αναγνώστες την αλήθεια του; Κοινώνησαν τα μυστικά του;
Στ.Φ.: Αγαπημένη μου Χαρά, η συμμετοχή σου στην Δεύτερη Πόρτα ήταν ένα από τα πιο σημαντικά κλειδιά που με βοήθησε να την ανοίξω. Προέκυψε μέσα από την εμπιστοσύνη μου προς εσένα και μόνο ελάχιστη δεν είναι.
Η πορεία του Μαύρου με οδήγησε σε χρώματα που θα γνωρίσετε μελλοντικά. Ένα βιβλίο τυπώνεται σε αντίτυπα και κάθε του σελίδα είναι ίδια σε όλα. Για τον κάθε αναγνώστη όμως κρύβει διαφορετικές αλήθειες και μηνύματα. Η αλήθεια που έκρυβε για μένα το Μαύρο είναι πως ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι υπάρχει μια μαγική χαραμάδα που κρύβει ένα λυχνάρι γεμάτο από φως.
Τι έχετε κερδίσει μετά τα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας και τι να περιμένουμε στο βιβλίο που έρχεται;
Στ.Φ.: Μόνο γνώση και ευτυχία κερδίζω μέσα από κάθε βιβλίο. Τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς, μου χάρισαν μια παλέτα συναισθημάτων και στο πίσω μέρος έγραψαν αφιέρωση λέγοντας πως υπάρχουν σε κάθε χρώμα. Ακόμα και στο άσπρο.., Στο τελευταίο βιβλίο που κλείνει τον κύκλο της σειράς, θα μάθετε πως τα νήματα της χειραγώγησης είναι φτιαγμένα από ατσάλι και πως τα μαύρα ταξίδια του μυαλού είναι φτιαγμένα από πολύχρωμες εξαρτήσεις.
Διαβάστε την άποψή μας για το πρώτο βιβλίο: Δανεικές Ταυτότητες
Πόσο εύκολο ήταν για σας να μπείτε στην ψυχοσύνθεση του Άλκη και του Ορφέα; Όπως, προηγουμένως, και με τον Φίλιππο; Μοιράζονται κοινά στοιχεία οι βασικοί σας ήρωες; Μεταξύ μας, ποιος σας παίδεψε περισσότερο και γιατί;
Στ.Φ.: Αυτό που συνδέει τους ήρωές μου είναι πως είναι χάρτινοι μα όχι ψεύτικοι. Γεννιούνται με ανθρώπινες αδυναμίες, γράφουν οι ίδιοι την ιστορία τους καθορίζοντας την πλοκή της και ζουν μόνο (και για πάντα) στον δημιουργικό μου κόσμο. Ο Φίλιππος με τον ακραίο, εκρηκτικό χαρακτήρα και την υπερβολή σε κάθε του αντίδραση, μου επέτρεψε να εισχωρήσω στην ψυχοσύνθεσή του με μεγάλη ευκολία. Ο Ορφέας με την πληγωμένη ψυχή με άφησε να περιπλανηθώ στον λαβύρινθο του μυαλού του, όπου κονταροχτυπιούνταν ο εγωκεντρισμός, το πείσμα, οι φοβίες, οι εμμονές και οι ανασφάλειες. Μέχρι που κάπου στα μισά της διαδρομής, μου έδωσε ο ίδιος τον μίτο και περπατήσαμε παρέα. Αφήνω τον Άλκη με τα μαύρα φτερά για το τέλος. Ο θλιμμένος πρίγκιπας του σκοτεινού κόσμου ήταν ομίχλη φτιαγμένη από μοναξιά, που γινόταν συρματόπλεγμα όσο προσπαθούσα να τον αγγίξω. Κανείς δεν έπρεπε να αποκτήσει πρόσβαση στα δικά του συναισθήματα. Ούτε ο ίδιος…
Διακρίνω μια σκοτεινιά στις ιστορίες σας με φωτεινές πινελιές. Ισχύει; Αληθεύει πως η έμπνευση πολλαπλασιάζεται σε δύσκολες στιγμές; Πώς έχει λειτουργήσει με σας, μετά από σχεδόν 6 ολοκληρωμένα βιβλία;
Στ.Φ.: Αγαπώ τις αντιθέσεις, τις συνδέω μεταξύ τους. Όσο πιο πολύπλοκες, τόσο πιο προκλητικές να τις ψάξω, να δημιουργήσω κόσμους μέσα από αυτές. Χρωματίζουν τα συναισθήματά μου, καθορίζουν την πλοκή, είναι η ψυχή των ηρώων μου και η πηγή για κάθε μου έμπνευση που στις δύσκολες στιγμές γίνεται έξοδος κινδύνου. Όχι για να ξεφύγω από την πραγματικότητα, είμαι πολύ ρεαλίστρια για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, για να την αντιμετωπίσω μέσα από την μυθοπλασία.
Έχετε επηρεαστεί από πρόσωπα και γεγονότα της ανθρωπότητας ή της εγχώριας πραγματικότητας, την περίοδο που δουλεύατε τα βιβλία σας; Έχετε θαυμάσει συναδελφική δουλειά στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη και πώς θα αντιδρούσατε στην σκέψη μεταφοράς κάποιου έργου σας εκεί;
Στ.Φ.: Η πανδημία και ο εγκλεισμός τράβηξαν μια βαθιά γραμμή και χώρισαν για πάντα την παλιά και τη νέα μας πραγματικότητα. Αυτό ενεργοποίησε μέσα μου πρωτόγνωρα συναισθήματα φόβου και ανασφάλειας που με έσπρωξαν στην συγγραφική διέξοδο και στο δεύτερο Μαύρο. Στην ουσία, η Δεύτερη Πόρτα άνοιξε για να ζήσω μαζί με τους ήρωες τον εγκλεισμό. Αποχαιρετίσαμε την παλιά μας ζωή, αποδεχτήκαμε τη νέα, εκτιμήσαμε όσα δεν ξέραμε ότι ήταν σημαντικά μέχρι τότε και αναθεωρήσαμε όσα θεωρούσαμε αδιάφορα και δεδομένα. Όλοι μαζί!
Θεωρώ πως είναι τιμή για τον συγγραφέα να εισχωρεί το έργο του στη δημιουργική φλέβα άλλων δημιουργών. Το βιβλίο είναι η εντελώς προσωπική του σχέση με τους ήρωες, σχέση που αναπτύσσει αργότερα με την ιστορία και ο αναγνώστης. Ο συγγραφέας γράφει, ο αναγνώστης διαβάζει, η φαντασία ενεργοποιεί στον καθένα διαφορετικές εικόνες και τις προβάλλει σαν οθόνη στο μυαλό. Η μεταφορά της ιστορίας στην οθόνη σημαίνει πως ο συγγραφέας θα δει την ιστορία και τους ήρωές του να ζωντανεύουν μέσα από την έμπνευση κάποιων άλλων δημιουργών.
Διαβάστε την άποψή μας για το δεύτερο βιβλίο: Δεύτερη Πόρτα
Βασισμένη σε μια προσωπική μας συνομιλία, ποιο γνωστό πρόσωπο θα ενσάρκωνε ιδανικά τον Φίλιππο, ποιος τον Άλκη και ποιος τον Ορφέα; Σας έχει τύχει να γνωρίσετε κάποιο άτομο, στην προσωπική σας ζωή, και να σας ταιριάξει με κάποιον χάρτινο ήρωά σας;
Στ.Φ.: Όπως είπα πιο πάνω, η ίδια ιστορία προβάλλει εντελώς διαφορετικές εικόνες στην δημιουργική οθόνη της φαντασίας, τόσο του συγγραφέα όσο και του κάθε αναγνώστη. Σε δύο ξεχωριστές ιστορίες, ένιωσα πως δύο ήρωες είχαν στοιχεία του χαρακτήρα δύο φίλων μου. Αναπόφευκτα, στο μυαλό μου πλέον, είχαν και την μορφή τους. Οι ίδιοι δεν το γνωρίζουν γιατί τα βιβλία δεν έχουν κυκλοφορήσει. Θα τους το αποκαλύψω όταν καθένας τους θα έχει διαβάσει το βιβλίο και θα έχει γνωρίσει, εν αγνοία του, τον ήρωα που του μοιάζει. Θα είναι ωραία έκπληξη και ξέρω ότι θα χαρούν πολύ.
Μόνο τα πρόσωπα που με ενέπνευσαν να δημιουργήσω τους ήρωες θα μπορούσαν να τους ενσαρκώσουν αφού, τη δική τους μορφή έχουν στον δημιουργικό μου κόσμο. Γι’ αυτό, θα τους κρατήσω για τις προβολές της δικής μου οθόνης, λέγοντας πως θα ήταν πολύ μεγάλη χαρά να τους γνώριζα και να τους χάριζα το δικό τους βιβλίο που χωρίς αυτούς, δεν θα υπήρχε.
Συνολικά, ποια μυρωδιά αναδύεται από την τριλογία του Μπλε και ποια απ’ το Μαύρο; Και για να σας δυσκολέψω περισσότερο, με ποια τραγούδια θα μπορούσε να επενδυθεί μουσικά η κάθε τριλογία και γιατί;
Στ.Φ.: Μέσα από τις νηνεμίες και τις τρικυμίες του Μπλε, αναδύεται η αύρα του καλοκαιριού και η μυρωδιά της θαλασσινής αλμύρας. Οι νύχτες με ομίχλη και οι μυστήριοι πανσέληνοι στο Μαύρο, μυρίζουν βρεγμένο χώμα μετά από καταιγίδα. Στο Μπλε, είχα για παρέα κυρίως τον Γιάννη Πάριο με τραγούδια από όλες τις δεκαετίες. Επιλέγω όμως «Το παλιό κρεββάτι» επειδή με αυτό υμνεί ο Φίλιππος την ήττα του στον έρωτα. Στο Μαύρο, είχα για παρέα κυρίως ορχηστρικά του Ξαρχάκου, το αναφέρω και σε κάποιο σημείο στην Δεύτερη Πόρτα. Αν θα επέλεγα τραγούδι για αυτή την τριλογία, θα ήταν «Το Δίχτυ».
Ευχαριστώ και πάλι για την εξομολογητική σας διάθεση κι εύχομαι μια μακρά πάντα δημιουργική συνέχεια.
Στ.Φ.: Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνεις να μιλήσω για το οξυγόνο της ψυχής μου, τον δημιουργικό μου κόσμο.
