Στα παλιά χρόνια, τα νερά των πηγών ξεπηδούσαν από μια σκοτεινή και υγρή σπηλιά η οποία βρισκόταν στο μέρος που σήμερα είναι κτισμένος ο ναός του Αγίου Γεωργίου κι έχει σκεπαστεί με τσιμέντο εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτός είναι ο Θρύλος της Δρακότρυπας.
Γράφει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Στη σπηλιά αυτή είχε τη φωλιά του ένας ανθρωποφάγος δράκος, που εξουσίαζε τα νερά των πηγών, και για να τους επιτρέπει να τρέχουν ελεύθερα και να πίνουν οι άνθρωποι, τα ζώα και να ποτίζονται τα χωράφια, έπρεπε, κάθε χρόνο στο πανηγύρι του χωριού, στην εορτή του Αγίου Γεωργίου, να αρπάζει ως αντάλλαγμα την ομορφότερη νέα. Την ώρα που έμπαιναν στον χορό οι νέες της περιοχής, έβγαινε από τη φωλιά του, μεταμορφωνόταν σε ευπαρουσίαστο νέο, παρακολουθούσε τις χορεύτριες, εντόπιζε την πιο αστραφτερή, πλησίαζε στον χορό, πιανόταν από το χέρι της λαμπερής νέας και κάποια στιγμή την άρπαζε στην αγκαλιά του και με τη βία την πήγαινε μέσα στη φωλιά του (τη δρακότρυπα) και την καταβρόχθιζε.
Ο χορός σταματούσε ξαφνικά, ξεφωνητά, κλάματα και κατάρες ακολουθούσαν. Πόνος και τρομάρα καταλάμβανε τους κατοίκους και το πανηγύρι χαλούσε και σταματούσε ο χορός. Το ίδιο αποτρόπαιο έργο συνεχιζόταν από τον δυνάστη δράκο, ώσπου οι κάτοικοι σταμάτησαν το πανηγύρι από τον φόβο τους και δεν γιόρτασαν ξανά. Κάποια χρονιά αρκετοί κάτοικοι του χωριού είδαν στον ύπνο τους τον Άγιο Γεώργιο να τους ενθαρρύνει και να τους προτρέπει να γιορτάσουν κανονικά και να μη φοβηθούν τον δράκο.
Όταν έφτασε η γιορτή του Πάσχα, που τη Δευτέρα γιόρταζαν τον Άγιο Γεώργιο, ετοιμάστηκαν να πανηγυρίσουν. Μετά τη θεία λειτουργία άρχισαν τα όργανα να παίζουν χορευτικά τραγούδια και οι νέες μπήκαν στον χορό. Ξαφνικά από τη δρακότρυπα βγήκε ο δράκος και οι πανηγυριώτες πάγωσαν, φοβισμένοι και τρομαγμένοι παρακολουθούσαν τις κινήσεις του.
Τον είδαν να παρατηρεί με μεγάλη προσοχή και σιγά σιγά να πλησιάζει στον κύκλο των κοριτσιών και να πιάνεται από το χέρι της λυγερόκορμης νέας. Οι κάτοικοι παρέλυσαν, έτοιμοι να λιποθυμήσουν, όταν ξαφνικά ακούστηκε ένας απότομος θόρυβος και μια λάμψη θάμπωσε τα μάτια τους.
Ο Άγιος Γεώργιος έφιππος άρχισε να κυνηγάει με το κοντάρι του τον δράκο, που μεταμορφώθηκε αμέσως σε πελώριο φίδι με μεγάλα φτερά και πέταξε αμέσως στον αέρα, για να ξεφύγει και να διασωθεί. Το πέταγμά του ήταν τόσο δυνατό και θορυβώδες, που τρύπησε το αριστερό μέρος του λόφου και κατευθύνθηκε προς τους Παπαδάτες. Οι πληγές του από τα κτυπήματα του κονταριού και των λιθαριών του λόφου ήταν τόσο μεγάλες, που υπέκυψε σε λίγο. Οι κάτοικοι μάλιστα λένε πως το κομμάτι του λόφου, που δημιούργησε την τρύπα, πετάχτηκε με τέτοια δύναμη, ώστε έφτασε μέχρι το χωριό των Παπαδατών της Πρέβεζας. Αυτός είναι ο Θρύλος της Δρακότρυπας.
Οι ντόπιοι κάτοικοι του χωριού των Παπαδατών δείχνουν σήμερα έναν πελώριο βράχο στην περιοχή τους, που έχει το σχήμα της τρύπας του λόφου. Οι κάτοικοι της περιοχής των πηγών, από ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο Γεώργιο που τους απάλλαξε από τον ανθρωποφάγο δράκο, έκτισαν στο μέρος της δρακότρυπας ναό στο όνομα του Αγίου Γεωργίου και μετονόμασαν το χωριό τους σε Άγιο Γεώργιο.
Πηγή: https://gofilippiada.gr/
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
