«Όταν κάτι δεν είσαι τώρα, δεν ήσουν και δεν θα γίνεις ποτέ!»
Ο συγγραφέας Στέλιος Χαλκίτης στέλνει το δικό του μήνυμα μέσω των social media και δίνει τροφή για σκέψη!
Κανείς μας δεν ήξερε ότι ήμασταν ταγμένοι να δούμε το απηνές πρόσωπο ενός αόρατου θανάσιμου εχθρού• πώς θα γινόταν αυτό άλλωστε, αφού το βλέμμα μας ήταν θολωμένο, είχαμε καταντήσει ράκη στο λαχάνιασμά μας να προλάβουμε τον πλούτο, τη δόξα και τη φήμη…, δεν αισθανόμασταν πια τη δυσοσμία, είχαμε γίνει ένα μ’ αυτήν. Και να τώρα που βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ερεβώδες βάραθρο• μα ακόμα και τώρα κάποιοι πολιτικάντηδες, εντελώς λιλιπούτεια μεγέθη, προσπαθούν και αγωνιούν να εισπράξουν ατιμωτικά οφέλη• κάποιοι «ευφυέστατοι» −σαν να διδάσκει λογική ένας παράφρονας− μιλούν για κακό που δεν υπάρχει και διασπείρουν είτε τη μισανθρωπία τους, είτε την ανοησία τους• κάποιοι πνευματικοί ταγοί ενεργούν με γνώμονα τον μαμωνά αδιαφορώντας για τις ζωές μας, και κάποιοι αισχροκερδούν.
Θλίψη με πλημμυρίζουν όλα αυτά!
Είναι καιρός να ακούσουμε τους συνειδητοποιημένους επιστήμονες, την κραυγή αγωνίας τους, να συναισθανθούμε την εσωτερική συντριβή του Τσιόδρα, του ανθρώπου που μπαίνει καθημερινά στα σπίτια μας και, παρά τα τραγικά που μας ανακοινώνει, ο τρόπος, η ανθρωπιά και η μορφή του μας κάνει να ελπίζουμε και, επιτέλους, να υπακούσουμε στις οδηγίες της πολιτείας. Οφείλουμε όλοι μαζί να συνδράμουμε την κυβέρνηση ώστε να μπορέσει να αρθεί στο ύψος της τραγικής περίστασης όχι απλά για δικό μας όφελος μα για να ζήσουμε, και τα όποια κενά να τα καλύψουμε εμείς οι άνθρωποι αυτού του όμορφου τόπου• οι πλούσιοι, ναι, οι πλούσιοι να βγουν από τη μιζέρια τους −γιατί οι αργοπορημένοι εφιάλτες είναι οι χειρότεροι− και με δωρεές υγειονομικού υλικού να βοηθήσουν τους ήρωες γιατρούς και νοσηλευτές που με κίνδυνο της ζωής τους παλεύουν κυριολεκτικά τον ίδιο τον θάνατο που μας έχει στοιχισμένους αδιαφορώντας για το βαλάντιο του καθενός. Κάντε μια ψυχική μετάθεση και ελάτε στη θέση αυτών των ανθρώπων και δώστε τους όπλα να πολεμήσουν να μας χαρίσουν τη ζωή.
Με βεβαιότητα, όταν θα έχουμε διαβεί αυτόν τον παράξενο και δύσβατο δρυμό, ο κόσμος μας δεν θα είναι ποτέ ξανά ο κόσμος που γνωρίσαμε, ούτε οι σχέσεις των ανθρώπων θα είναι ίδιες, μπορεί να είναι όλα χειρότερα ή καλύτερα, αυτό εξαρτάται από μας, αν καταφέρουμε να ενωθούμε γύρω από πανανθρώπινες αξίες, εκεί φαντάζει ένα κοίτασμα μεγάλων ελπίδων.
Συγγραφέας
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
