Ψάχνοντας για κοχύλια
Η Rosamunde Pilcher ξετυλίγει την ιστορία μιας γυναίκας και μιας οικογένειας σ’ ένα μεγάλο οικογενειακής δυναμικής μυθιστόρημα για όλα όσα φέρνει και όσα μοιραία παίρνει η ζωή, που συγκίνησε εκατομμύρια αναγνώστες και την καθιέρωσε ως μία από τις πιο δημοφιλείς συγγραφείς της γενιάς της.
Προσωπική άποψη: Χαρά Δελλή
Μια θάλασσα με αφρισμένα κύματα που σκάνε στη στεριά. Ουρανός κι ένα μικρό αεράκι στο κυνήγι των σύννεφων. Η γκριζορόδινη αμμουδιά και οι μικρές λιμνούλες από την άμπωτη που καθρεφτίζουν το φως του ήλιου. Στα αριστερά ξεχωρίζουν τρία παιδιά, δυο κοριτσάκια με ανασηκωμένα φουστανάκια και ψάθινα καπέλα κι ένα αγόρι. Ξυπόλυτα, ηλιοκαμένα, με τα μάτια τους καρφωμένα σ’ έναν κόκκινο κουβά.
“Άναψε το σποτ που φώτιζε το ‘Ψάχνοντας για Κοχύλια’ και κάτω από την απαλή λάμψη του σκάλισε τη φωτιά στο τζάκι. Όταν οι φλόγες υψώθηκαν, κουλουριάστηκε σε μία γωνιά του καναπέ, με το ποτήρι στο χέρι. Ψηλά, απέναντί της, ο πίνακας έλαμπε στο μισόφωτο, σαν βιτρό καθεδρικού ναού φωτισμένο απ’ έξω, από τον ήλιο. Το έργο αυτό είχε πάντα για εκείνη μία παράξενη γοητεία.
Έτσι και τώρα, στύλωσε πάνω του το βλέμμα της, αυτοσυγκεντρώθηκε και περίμενε να ενεργήσει η μαγεία του. Τα μάτια της γέμισαν με το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, ένιωσε στο πρόσωπό της τον αλμυρό αέρα, μύρισε τα φύκια και τη βρεγμένη άμμο, άκουσε τις κραυγές των γλάρων, το πάφλασμα των κυμάτων.”
Από όλα τα πράγματα που αγάπησε στη ζωή της, η Penelope Keeling ξεχωρίζει μάλλον ένα: τον πίνακα του πατέρα της Lawrence Stern, Ψάχνοντας για κοχύλια. Αυτός ο πίνακας, με τα παιδιά που παίζουν στην αμμουδιά, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, είναι η παιδική της ηλικία: τα ξένοιαστα χρόνια πριν από έναν άτυχο, χωρίς αγάπη, γάμο και ύστερα έναν μεγάλο έρωτα, που τον σφράγισε όμως η τραγωδία του πολέμου…
…η ιστορία της κόρης ενός καλλιτέχνη, που ανακαλύπτει ότι το έργο του πατέρα της αξίζει ολόκληρη περιουσία…
Η Penelope πια είναι μια ώριμη γυναίκα, στα 64, μα ακόμα ενεργητική κι ανεξάρτητη. Το Ψάχνοντας για κοχύλια είναι πάντα δίπλα της να της θυμίζει την Κορνουάλη, δίνοντάς της δύναμη και αισιοδοξία. Μια συνηθισμένη γυναίκα της διπλανής πόρτας που το σκάει σχεδόν από το νοσοκομείο -αναρρώνοντας από καρδιακή προσβολή- για να γυρίσει σπίτι της. Κι από κει, στον μαγευτικό παράδεισο της Ίμπιζα, για να συναντήσει την κόρη της Olivia μαζί με τον εραστή της Cosmo και την κόρη του Antonia.
Ένα ταξίδι στο παρελθόν, μπλεγμένο αριστοτεχνικά με το παρόν και τα βήματα που την οδήγησαν στο τώρα.
“Αναγκάστηκε να σταματήσει και να κοιτάξει. Το τελευταίο από τα φύλλα έπεσε από τα δέντρα και τα γυμνά κλαδιά έγιναν δαντελωτά ενάντια στους ανοιχτούς ουρανούς. Ο ήλιος μετά τη βροχή γύρισε τα λιθόστρωτα δρομάκια όπως τα ψάρια ζυγίζουν, εκθαμβωτικά στο μάτι. Οι φθινοπωρινοί άνεμοι, μαστίζοντας τον κόλπο σε ένα άσπρο καπάκι, έφεραν μαζί τους, όχι κρύο, αλλά ένα συναρπαστικό αίσθημα ζωτικότητας… “
Γεννημένη από γονείς που τη λάτρευαν σε ένα μποέμικο περιβάλλον ανεμελιάς, κάνει έναν βιαστικό κι άτυχο γάμο με τον Ambrose. Γνώρισε τη φρίκη του Β’ παγκόσμιου πολέμου και την αληθινή αγάπη για λίγο στο πρόσωπο του Richard, αφού υπερίσχυαν οι τραγωδίες και τα δεινά που ακολουθούν έναν πόλεμο.
Η Penelope έκανε τρία παιδιά, τη Nancy, την Olivia και τον Noel, που κι αυτά ακόμα κάποιες στιγμές την απογοήτευσαν. Τρία παιδιά τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που έμαθε να τα δέχεται γι’ αυτό που ήταν το καθένα τους. Η Olivia, το «ιδιαίτερο παιδί» της, η αγαπημένη της μητέρας της, τόσο σκληρή όσο και ευάλωτη συντάκτης. Ο Noel, ο αδίστακτος, έμπειρος στο να παίρνει χωρίς να δίνει και εγωιστής γιος της, και η εμμονική Nancy, η πρωτότοκη, που χτυπήθηκε από την απληστία και τη ζήλια.
“Οι οικογένειες είναι σαν τα τροχαία ατυχήματα. Κάθε οικογένεια σκέφτεται δεν θα μπορούσε να συμβεί σε εμάς, αλλά μπορεί να συμβεί σε όλους. Ο μόνος τρόπος για να τα αποφύγετε είναι να οδηγείτε με τη μέγιστη προσοχή και να έχετε μεγάλη προσοχή στους άλλους.”
Μα γνωρίζει τα πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στη ζωή -την άνεση ενός σπιτιού, την ασφάλεια μιας αγαπημένης μητέρας, το γέλιο των φίλων και της οικογένειας, την αίσθηση του εδάφους και την ομορφιά του ήλιου, τις δελεαστικές μυρωδιές των σπιτικών φαγητών, και τη γοητεία μιας υπέροχης ζωγραφικής.
Τώρα, καθώς οδεύει προς τη δύση της ζωής της, έχοντας βιώσει τη θνητότητά της, ο περιζήτητος πίνακας αυτός γίνεται η αιτία μιας απρόβλεπτης έντασης με τα τρία της παιδιά. Η αξία του θα μπορούσε να τους χαρίσει πλούτη ή φήμη -ό,τι ονειρεύεται ο καθένας. Αλλά η Πενέλοπε πρέπει ν’ αποφασίσει αν θέλει –κι αν πρέπει– να τον αποχωριστεί για χάρη τους… Οικογενειακά κειμήλια, οικονομικές επιπτώσεις και αγώνες εξουσίας, σ’ ένα ευγενικό βιβλίο που ακτινοβολεί πληρότητα.
Ανταλλάζεις την πιο αγαπημένη σου κατοχή για την άνεση της ασφάλειας;
Όλα τα πρόσωπα στην πορεία της ζωής της βρίσκονται γύρω της ή στη σκέψη της. Κάθε χαρακτήρας έχει σχεδιαστεί με τέτοιο βάθος, πλούτο και σαφήνεια που νιώθεις ότι γνωρίζεις πραγματικά τους ανθρώπους αυτούς. Μια ολοκλη-ρωμένη ζωή με αμέτρητες μνήμες, και μια Penelope άλλοτε ευτυχισμένη, άλλοτε δυστυχισμένη -δεν υπάρχει μυστική συνταγή ευτυχίας-, άλλοτε μπερδεμένη, μα αποφασισμένη για όλα, με θάρρος! Κι αυτό είναι το ελπιδοφόρο! Γιατί έτσι αποκαθιστάται η πίστη στη ζωή και τη μυθοπλασία. Μόνο τα πάθη και η δύναμη της καρδιάς κρατούν τους ανθρώπους μαζί στο πέρασμα των γενεών.
Ένα βιβλίο με τη γοητεία και την ευγλωττία των βιβλίων μιας περασμένης, νοσταλγικής εποχής, ένα καλό παλιομοδίτικο οικογενειακό έπος, μια ιστορία με πραγματικούς χαρακτήρες και τόπους. Οικογένεια και ζωή, αγάπη και απώλεια, απληστία και ελπίδα. Μόνο η Pilcher καταφέρνει και ζωγραφίζει τόσο ξεχωριστά οικογενειακές ατέλειες και δεσμούς που ενώνονται από υποχρεώσεις.
Ίσως ποτέ δεν μεγαλώνεις μέχρι να πεθάνει η μητέρα σου…
Η αφήγηση εναλλάσσεται μεταξύ της δεκαετίας του 1940 και του σήμερα. Μια χαμένη αγάπη που δεν ευδοκίμησε καθρεφτίζεται πια στην όμορφη Antonia και τον μυστηριώδη Danus, αρκεί να μην ξαναπέσουν στις ατυχίες της Penelope με όπλο την αμφίπλευρη ειλικρίνεια. Ένα νοερό μα ολοζώντανο ταξίδι στη μαγευτική Κορνουάλη. Εικόνες θάλασσας, γεμάτες άμμο, ρείκια κι ανεμοδαρμένα βράχια… -Το άκρο της Κορνουάλης λέγεται Land’s End, που σημαίνει το “τέλος της γης” και πραγματικά η περιοχή σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην άκρη του κόσμου…- Γλαφυρές περιγραφές πανέμορφων τοπίων. Ένα πολυπρόσωπο, με παραδοσιακές αξίες μυθιστόρημα, με δυνατό αφηγηματικό λόγο.
Ποτέ δεν είναι αργά για να νιώσεις ευτυχισμένος…
Η συγγραφέας πετυχαίνει να αποτυπώσει στο βιβλίο τα πιο καθημερινά πράγματα με έναν τρόπο τόσο ρεαλιστικό, μα και καθηλωτικό. Δε θες να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου! Ακόμη κι αν το ξαναδιαβάζεις. Ζεις στην ιστορία, δεν τη διαβάζεις απλά. Και η Penelope είναι πάντα εκεί, δίπλα σου. Πολύ εύκολο να την κατανοήσεις.
Έχει και μειονεκτήματα, κατά τη γνώμη μου. Είναι τρυφερό βιβλίο με ευαισθησίες. Αφήνει αρκετά ρομαντική και γλυκιά αίσθηση. Δε διαβάζεται το ίδιο άνετα από άντρες. Λειτουργεί σαν κίνητρο να μετακομίσεις στην Κορνουάλη, να ψήνεις άφθονο ψωμί, να έχεις έναν τεράστιο κήπο με λουλούδια και να περνάς όλες τις μέρες σου ζωγραφίζοντας τεράστιες ποσότητες φωτός στις παραλίες. Έχει και μερικές μακροσκελείς περιγραφές που θα μπορούσαν άνετα να παραληφθούν.
Περίληψη: Είναι η ιστορία μιας γυναίκας συνηθισμένης, όμως αυτό ακριβώς της δίνει την ιδιαίτερη δύναμη και αξία της. Η Πενέλοπε ήταν τυχερή γιατί είχε γονείς που τη λάτρευαν. Ήταν άτυχη στον απερίσκεπτο και τελικά ανέραστο γάμο της. Ήταν τυχερή γιατί βρήκε αργότερα μια μεγάλη κι αληθινή αγάπη, αλλά πάλι άτυχη για τα προβλήματα και τις τραγωδίες που της προκάλεσε. Απέκτησε τρία παιδιά και τα κράτησε στην αγκαλιά της νιώθοντας τυχερή και ευτυχισμένη. Αλλά, όπως πολλές μητέρες, με τον καιρό άλλαξε λίγο-πολύ γνώμη και γι’ αυτό… Γύρω από την Πενέλοπε η ζωή σφύζει, λες και μας παρουσιάζει η ίδια σε ένα φωτογραφικό άλμπουμ τα πρόσωπα που γνώρισε και αγάπησε. “Αν οι ιστορίες μου δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος, έχουν πάντα ένα ελπιδοφόρο τέλος. Η ζωή είναι μια σειρά από προβλήματα και αποφάσεις, και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το καταλάβουμε καλά αυτό”, γράφει η συγγραφέας του βιβλίου. Με το Ψάχνοντας για Κοχύλια, αναβιώνει το μεγάλο οικογενειακό μυθιστόρημα. Τους χαρακτήρες που περιγράφονται σ’ αυτό θα τους αναγνωρίσετε, θα τους αγαπήσετε και θα τους θυμάστε σε όλη τη ζωή σας.
Τα έργα της, που θεωρείται ότι εξύψωσαν το είδος του λεγόμενου «ρομαντικού μυθιστορήματος», έχουν πουλήσει περισσότερα από 60 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Η πρωτοφανής επιτυχία του μυθιστορήματος «Ψάχνοντας για κοχύλια» (The Shell Seekers, 1988), που συνάρπασε τους αναγνώστες, την έκανε γνωστή στο διεθνές κοινό σαν μια από τις πιο πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους της εποχής μας.
Το βιβλίο πούλησε 5 εκ. αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και διασκευάστηκε για το θέατρο. Την ίδια επιτυχία είχαν και τα μυθιστορήματα «Σεπτέμβρης», «Ο γυρισμός» (Romantic Novel of the Year Award, 1996), «Στον αστερισμό των διδύμων», «Το μοναχικό λιοντάρι», «Το έρημο σπίτι», «Χειμερινό ηλιοστάσιο», «Το άγριο θυμάρι», “Το τέλος του καλοκαιριού”, «Η μέρα της καταιγίδας», «Η άλλη όψη», «Λουλούδια στη βροχή», «Το γαλάζιο δωμάτιο», «Το καρουζέλ», «Χιόνι τον Απρίλη», «Φωνές το καλοκαίρι». Μετά το μυθιστόρημα Winter Solstice (Χειμερινό ηλιοστάσιο), που εκδόθηκε στην Αγγλία το 2000, σταμάτησε να γράφει, όπως δήλωσε, λόγω ηλικίας, ωστόσο τα βιβλία της εξακολουθούν να πουλάνε και να διαβάζονται.
Το 2002 χρίστηκε από τη βασίλισσα της Αγγλίας αξιωματικός του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας/Officer of the Order of the British Empire (OBE). Ήταν μητέρα του συγγραφέα Robin Pilcher.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Ψάχνοντας για Κοχύλια (πρωτότυπο: The Shell Seekers)
Συγγραφέας: Pilcher Rosamunde
Μετάφραση: Κανδρή Έρη
ISBN: 9789607213051
Ημερομηνία έκδοσης: 1989
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Σελίδες: 529
Επεξεργασία εικόνας: Παναγιώτα Γκουτζουρέλα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
